ကမၻာ့ အံ့ဖြယ္ အျဖစ္ စာရင္း၀င္တဲ့ ကမၻာေက်ာ္ အန္ေကာ၀ပ္ ကို သြားလည္မယ္

Journey to the East လို႕ပဲ ေျပာေတာ့မလား။ ဒီတခါ ေရႊျမန္မာေတြကို ႏိုင္ငံရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ ထိုင္းႏိုင္ငံ အႏွံ႕ online ကေန virtual tour အလည္ ပို႕ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဖာက္လို႕ မၿပီးႏိုင္တဲ့ အာရွ အေ၀းေျပး လမ္းမ ႀကီး အတိုင္း အေရွ႕ဘက္က ကေမၻာဒီးယား ႏိုင္ငံကို အ၀င္ အရင္ေရာက္တဲ့ Siamreap ၿမိဳ႕ ကေလးက ကမၻာ့ အံ့ဖြယ္ အျဖစ္ စာရင္း၀င္တဲ့ ကမၻာေက်ာ္ အန္ေကာ၀ပ္ ကို အလည္ပို႕ဖို႕ စဥ္းစားထားပါတယ္။ စိတ္၀င္စား ၾကမယ္ လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
ျမန္မာတို႕နဲ႕ မစိမ္းလွတဲ့ လူမ်ိဳးေတြ ေနထိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို သြားေရာက္ လည္ပတ္ ရတဲ့ အတြက္ ယဥ္ေက်းမႈ ခ်င္း သိပ္မစိမ္းလွတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံဟာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံထဲက ရွမ္းလူမ်ိဳး မ်ားရဲ႕ အႏြယ္ျဖစ္တဲ့ ထိုင္းလူမ်ိဳးမ်ား ေနထိုင္ရာ ႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီး ကေမၻာဒီးယား ႏိုင္ငံဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲက မြန္တို႕ရဲ႕ အႏြယ္ ခမာ လူမ်ိဳးမ်ား ၾကီးစိုးတဲ့ ႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။

ခမာ လူမ်ိဳး မ်ားဟာ ၉ ရာစု ကေန ၁၅ ရာစု အၾကား မွာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ တခြင္မွာ ဘုန္းမီး ေနလ ေတာက္ပခဲ့ ၾကပါတယ္။ တိုင္းျပည္ တစ္ျပည္မွာ စီးပြားေရး လူမႈေရး အင္အား သိပ္ေတာင့္ လာရင္ အႏုပညာ၊ ဗိသုကာ လက္ရာနဲ႕ ႏိုင္ငံသား မ်ားရဲ႕ ဉာဏ္ရည္ ဉာဏ္ေသြး ထိပ္တန္း ေရာက္လာတာ ေျပာစရာ မလိုေအာင္ကို သမိုင္းက သက္ေသ ျပၿပီး သားပါ။ အဲဒီအခိ်န္မွာ သူတို႕က အန္ေကာ၀ပ္ကို တည္ေဆာက္ ခဲ့ၾက ပါတယ္။

အန္ေကာ၀ပ္က ဘာေၾကာင့္ ကမၻာ ေက်ာ္ခဲ့ရ တာလဲ။ ဘယ္လို သမုိင္းေၾကာင္း ေနာက္ခံေတြ ရွိလို႕လဲ။ သူ႕ရဲ႕ ဗိသုကာ လက္ရာ ကေရာ ဘယ္လို ထူးျခား ဆန္းၾကယ္ မႈေတြ ရွိလို႕လဲ။ သြားေလ့လာ ၾကည့္ရေအာင္ ေနာ္။

ဘန္ေကာက္တြင္ ေလွ်ာက္လည္ခ်င္လွ်င္

ထိုုင္းႏိုင္ငံဧ။္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းကို ျမွင့္တင္ ႏိုင္ေရး အတြက္ Tourism Authority of Thailand (TAT) ကႀကီးမွႈးၿပီး ေဘးထြက္ ဆိုးက်ိဳး အနည္းဆံုးႏွင့္ စည္းစနစ္ က်နေသာ အေကာင္းဆံုး ခရီး သြားလာေရး လုပ္ငန္း ျဖစ္ေစရန္ သုေတသနမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ဆိုင္ရာ ေပၚလစီမ်ား ခ်မွတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ ေနပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံဧ။္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းကို
၁.ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈကိုအေျခခံေသာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း (Cultural Tourism)
၂. သဘာ၀ကို အေျခခံေသာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း (Ecotourism)
၃. ေက်းလက္ဘ၀ကို အေျခခံေသာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း (Country Tourism)
၄.စြန္႔စားမႈကို အေျခခံေသာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း (Adventure Tourism)
၅. ေကာင္းကင္ရႈခင္းကို အေျခခံေသာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း (Aero Tourism)
၆.စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အေျခခံေသာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း (Agritourism)
၇.က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆးစစ္ျခင္းကို အေျခခံေသာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း (Health Tourism)
၈. ပညာေရးကို အေျခခံေသာ ခရီးသြားလုပ္ငန္း (Education Tourism)
၉. ေစ်း၀ယ္ထြက္ျခင္းကို အေျခခံေသာ ခရီးသြားလုပ္ငန္း (Shopping Tourism)
၁၀.ကစားကြင္းမ်ား၊ ျပတိုက္ မ်ားကို အေျခခံေသာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း (Amusement Tourism)
၁၁. ေလာင္းကစားျခင္းကို အေျခခံေသာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း (Gambling Tourism)
စသည္ျဖင့္ အမိ်ဳးအစား ခြဲျခားႏိုင္ေလသည္။ ယင္းတို႕ထဲမွ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ အနီးတ၀ုိက္တြင္ ျမန္မာမ်ား စိတ္၀င္စားဆံုး ျဖစ္ေသာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း အမ်ိဳးအစား မ်ားကို တင္ျပပါမည္။

ရိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈကို အေျခခံေသာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း (Cultural Tourism)
သည္ ခရီးသြား ျခင္းတြင္ ဘုရားဖူးထြက္ျခင္း၊ ေရွးေဟာင္းႏွင့္ သမိုင္းေၾကာင္း ဆိုင္ရာ အေဆာက္ အအံုမ်ား၊ ၿမိဳ႕ေဟာင္း မ်ားသို႕ သြားေရာက္ ေလ့လာျခင္း၊ ရိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ား က်န္ရစ္ခဲ့ရာ ေနရာမ်ား ၊ အႏုပညာ ဆိုင္ရာ လႈပ္ရွားမႈမ်ား၊ ရွားပါး လူမ်ိဳးစုမ်ား၏ ဓေလ့စရိုက္၊ ထံုးတမ္း စဥ္လာမ်ားႏွင့္ ယင္းတို႕ဧ။္ ရိုးရာ ပြဲေတာ္ မ်ားကို ၾကည့္ရႈ ေလ့လာျခင္း တို႕ပါ၀င္ ေလသည္။ ထိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားဧ။္ တစ္ႏွစ္စာ ရိုးရာ ပြဲေတာ္ မ်ားကို www.amazing-thailand.com/festive.html တြင္ၾကည့္ရႈ ႏိုင္ပါသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ ျမိဳ႕ႏွင့္ အနီးတ၀ိုက္တြင္ သည္ Tourism အတြက္ ထင္ရွားေသာ ေနရာမ်ားမွာ ေနရာ ၀န္းက်င္ႏွင့္ လည္ပတ္ရန္ ကုန္မည့္ အခ်ိန္ တရက္စာတို႔ကို လိုက္ၿပီး ေအာက္ပါအတိုင္း အုပ္စုခြဲႏိုင္ေလသည္။
၁. Emerld Buddha, Wat Aron, Wat Pe, Royal Palace and Parliament (လူတစ္ေယာက္ ၀င္ေၾကး ဘတ္၂၅၀). Ayuddhaya and Ban Pa Inn Palace (ေနရာတစ္ခုခ်င္းစီအတြက္၀င္ေၾကးမ်ိဳးစံု)
၂. Dwayawaddy Kingdom, Phutthommonthon Standing Buddha ( Biggest standing Buddha in Thailand) and Phra Pathom Jedi (The oldest and biggest Pagoda in Thailand)
၃. Mueng Sing Historical park in Kanchanaburi

သဘာ၀ကို အေျခခံေသာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း (Ecotourism)

သဘာ၀ကိုအေျခခံေသာခရီးသြား လုပ္ငန္း (Ecotourism) တြင္ သဘာ၀ ရႈခင္းမ်ားကို ၾကည့္ရႈ အပန္းေျဖ ျခင္း၊ ေက်းငွက္ တိရစၧာန္မ်ားဧ။္ သဘာ၀အတိုင္း ေနထိုင္ လႈပ္ရွား သြားလာပံုတို႕ကို ၾကည့္ရႈ ေလ့လာ အပန္းေျဖ ျခင္းတို႕ ပါ၀င္ေလသည္။ သဘာ၀ ဥယ်ာဥ္မ်ားကို သြားေရာက္ အပန္း ေျဖျခင္း၊ ေတာင္ေပၚေဒသမ်ားႏွင့္ ပင္လယ္ကမ္းေျခမ်ား သို႔ သြားေရာက္ အပန္းေျဖျခင္း မ်ားမွာ တေန႕တျခား ေခတ္စားလာေနပါသည္။ ေနရာ၀န္းက်င္ႏွင့္ လည္ပတ္ရန္ ကုန္မည့္ အခ်ိန္တရက္စာ တို႔ကိုလိုက္ၿပီး ေအာက္ပါအတိုင္း အုပ္စုခြဲႏိုင္ေလသည္။
၁. ေခါင့္ယိုင္ သဘာ၀ ေဘးမဲ့ ဥယ်ာဥ္
၂. Safari World သဘာ၀ ေဘးမဲ့ ဥယ်ာဥ္ (၀င္ေၾကးဘတ္၄၅၀)
၃. ကန္ခ်နဘူရီ ရွိ ဧရာ၀ဏ္ ေရတံခြန္ႏွင့္ သဘာ၀ ေဘးမဲ့ ဥယ်ာဥ္၊ World famous Bridge of River Kwai (လူတစ္ေယာက္ ၀င္ေၾကး ဘတ္၁၀၀)
၄. ေကြးျမစ္တြင္း ေဖာင္စီးခ်င္လွ်င္ ေဖာင္စီးခ်င္း ငွားၿပီး လည္းေကာင္း၊ တစ္ဦးခ်င္း စီးခေပး လည္းေကာင္း စီးနင္းႏိုင္ၿပီး ေဖာင္ အမ်ိဳးအစား အလိုက္ ေစ်းအသီးသီး ရွိေလသည္။
၅. ပတ္တယား ကမ္းေျခ (ေနခ်င္းျပန္လွ်င္ ရေသာ္လည္း ႏွံ႕စပ္စြာ လည္ပတ္ႏိုင္ရန္ တစ္ညအိပ္လွ်င္ ပိုေကာင္းပါ သည္။)
၆. ရယြန္ကမ္းေျခ (ေရဆင္းကူးရန္ စာေရးသူမွ မေထာက္ခံပါ)

စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အေျခခံေသာ ခရီးသြားလုပ္ငန္း (Agritourism)

သစ္ခြျခံမ်ား၊ သစ္သီးျခံမ်ားႏွင့္ ေဆးဖက္၀င္ အပင္မ်ားကို စိုက္ပ်ိဳး သုေတသန လုပ္ေသာ ျခံမ်ား သို႕ သြားေရာက္ လည္ပတ္ ျခင္း ကို ျမန္မာမ်ား အနည္းအက်ဥ္း စိတ္၀င္စားလာ ၾကသည္ကို ေတြ႕လာရပါသည္။
၁. ရခ်ဘတ္သစ္ခြဆိုင္တန္း
၂. ခ်တ္တူးခ်တ္ေစ်းႏွင့္
၃. သလာထိုင္း ေစ်း မ်ားတြင္ အမ်ိဳးစံုေသာ သစ္ခြျခံမ်ားႏွင့္ သစ္ပင္မိ်ဳးစံုအေရာင္းဆိုင္မ်ားမွ ႏွစ္သက္ရာ ၀ယ္ႏိုင္ သည္။ သီးသန္႕သစ္ခြျခံမ်ားႏွင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရး ျခံမ်ားမွာမူ ဘန္ေကာက္မွ ႏွစ္နာရီခန္႕သြားရေသာ နခြန္ပသြန္ႏွင့္ ပသံုထာနီ တိုင္းတို႕တြင္ တည္ရွိပါသည္။ သို႕ေသာ္ အပင္အမ်ိဳးအစား တစ္မ်ိဳးေကာင္း၊ ႏွစ္မိ်ဳးေကာင္း ကိုသာ စီးပြားျဖစ္ မ်ားစြာ စိုက္ပ်ိဳး ေသာေၾကာင့္ လည္ပတ္ရက်ိဳး မနပ္လွပါ။

က်န္းမာေရးကို အေျခခံေသာ ခရီးသြားလုပ္ငန္း (Health Tourism)

ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ က်န္းမာေရး ေဆးစစ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႔ယြင္းမႈ ေၾကာင့္ ေဆးကုသ ရန္ အတြက္ လည္းေကာင္း လာေရာက္သူ ျမန္မာမ်ား တေန႕တျခား မ်ားျပားလာ ေနပါသည္။ ယခင္က စင္ကာပူသို႕ သြားေရာက္ ကုသမႈ မ်ားေသာ္လည္း ယခုအခါ ပိုမိုေစ်း သက္သာ ၿပီး က်န္းမာေရး ျပဳစုမႈတြင္ တူမွ်ေသာ စိတ္ခ်ရမႈ တို႕ေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႕ ေျခဦးလွည့္ လာၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုင္းအစိုးရမွ ခြင့္ျပဳေသာ TATမွ ေထာက္ခံသည့္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား တက္ေရာက္ ေဆးစစ္ကုသ ႏိုင္ေသာ ေဆးရံုမ်ား စာရင္းကို http://www.tourismthailand.org/products/products-sub.aspx?ParentID=124 တြင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။

ပညာေရးကို အေျခခံေသာ ခရီးသြားလုပ္ငန္း (Education Tourism)

သည္ခရီးသြားျခင္းကို ေရရွည္ (သို႕မဟုတ္) ႏွစ္ခ်ီၾကာသည့္ ခရီးစဥ္ဟု သတ္မွတ္ထား ပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေက်ာင္းတက္ ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး သည္ ေက်ာင္းသား မ်ားသည္ ထိုင္းတြင္ ႏွစ္ခ်ီၿပီး ေနထိုင္ကာ ေန႕စဥ္ သံုးသမွ် ေငြမ်ားသည္ ခရီးသည္ မ်ားကဲ့သို႕ သံုးသည္ သာမက ပိုေနပါေသးသည္။ ထို႕အျပင္ သာမန္ ခရီးသြား မ်ားထဲတြင္ လူဆိုးႏွင့္ စရိုက္ ေပါင္းစံုေသာ ခရီးသြား မ်ားပါႏိုင္ ေသာ္လည္း သည္ခရီးသြား လုပ္ငန္းတြင္မူ ေက်ာင္းသား မ်ားသာ ပါ၀င္သည့္အတြက္ စည္းကမ္းႏွင့္ ဥပေဒ ခ်မွတ္ရာတြင္ ပိုမိုလြယ္ကူ ေလသည္။ အေသးစိတ္ကို "ထိုင္းတြင္ ေက်ာင္းတက္မည္ ဆိုလွ်င္ " ဟူေသာ ေဆာင္းပါးတြင္ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္။

ေစ်း၀ယ္ထြက္ျခင္းကို အေျခခံ ေသာ ခရီးသြားလုပ္ငန္း (Shopping Tourism)

သည္အပိုင္းကိုျမန္မာမ်ား ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ ဆံုးျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သိိန္းခ်ီ ေပးရေသာ branded clothings မ်ားကို ထိုင္းတြင္ ေစ်းသက္သာ စြာျဖင့္ စိတ္တိုင္းက် ေရြးခ်ယ္ ၀ယ္ယူ ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ သာမန္ ျပည္တြင္းျဖစ္ အ၀တ္အထည္ မ်ားမွာလည္း စစ္မွန္ေသာ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရး စနစ္ေၾကာင့္ ျမင့္မားေသာ အရည္ အေသြးကို သင့္တင့္ေသာ ေစ်းႏံႈူးျဖင့္ စိတ္တိုင္းက် ေရြးခ်ယ္ ၀ယ္ယူႏိုင္ပါသည္။ နာမည္ႀကီး branded clothings မ်ားမွာ မိုးပ်ံရထား လမ္းေၾကာ တေလွ်ာက္ႏွင့္ ထိုဘူတာမ်ား အနီးတြင္ စီတန္း တည္ရွိ ေနေသာေၾကာင့္ တရက္တာ စိတ္ႀကိဳက္စီး ရထားလက္မွတ္ ဘတ္၁၂၀ တန္ ၀ယ္ထားၿပီး ေခါက္တုံ႕ ေခါက္ျပန္ ေစ်း၀ယ္ထြက္ လွ်င္ ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆို႕မႈကို ေရွာင္ရင္း စိတ္ခ်မ္းသာစြာ ေစ်း၀ယ္ ထြက္ႏိုင္ပါသည္။ မိမိ၀ယ္ယူၿပီး ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း ေစ်းတိုင္းလိုလို ဧ။္ ပစၥည္းအပ္ရာ ေနရာမ်ားတြင္ စိတ္ခ်စြာ အပ္ႏွံထားကာ လူလြတ္ခ်ည့္ သက္သာစြာ ေစ်းကိုပတ္ ၾကည့္ႏိုင္သည္။ ဘန္ေကာက္တြင္ ေစ်း သက္သာေသာ အ၀တ္အထည္ႏွင့္ ဖက္ရွင္ ပစၥည္းမ်ားကို ၀ယ္ယူလိုလွ်င္

၁. ပတူနမ္ေစ်း (ခ်စ္လံု မိုးပ်ံရထားဘူတာအနီး)
၂. ဘိုေဘး လက္ကားေစ်း (စံဖိန္းေခၚ တရုတ္တန္းအနီး) ၃. စံဖိန္းေခၚ တရုတ္တန္း

၄. Big C discount styores
၅. CHak-tu-chak weekend market (near Mochit BTS station)

Branded clothing and Fashion accessories
မ်ားကို၀ယ္ယူလိုလွ်င္
1. Central world Plaza (near Chitlon Sky train station)
2. Emporiam Shopping plaza (Phronpon Sky train station)
3. Siam Discovery, Siam Paragon and Siam Center (near Siam Sky train station)
4. MBK (near National Stadium sky train station)

Computers, computer’s accessories and Electronic things
မ်ားကို၀ယ္ယူလိုလွ်င္
1. Zeer Computer city (near Don Muang Airport)
2. Pantip computer city (near Ratchathewi BTS Sky train station)
3. Fortune Town (near Phra Ram Kaung subway station)
4. IT Square (near Don Muang Airport)
ေစ်းသက္သာစြာႏွင့္ကုန္ အမွတ္တံဆိပ္ ေကာင္းေကာင္း အ၀တ္အထည္မ်ားႏွင့္ ဆင္တူေသာ ဒီဇိုင္း ကို ၀ယ္ယူလို သူမ်ားကို အေကာင္းဆံုး အၾကံေပးရလွ်င္ အုပ္စု၂မွ ဆိုင္မ်ားကို အားရေအာင္ ၾကည့္ရႈ ၿပီးမွ အုပ္စု၁မွ ဆိုင္မ်ားတြင္ သြားေရာက္ ၀ယ္ယူလွ်င္ အဆင္ေျပေျပ ၀ယ္ယူႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ သည္တြင္ သတိျပဳရန္မွာ တံဆိပ္အတု ၀ယ္ယူရန္ မဟုတ္ဘဲ ျပည္တြင္းျဖစ္ အ၀တ္ကို ႏိုင္ငံျခားပံုစ ံျဖင့္ ၀ယ္ယူႏိုင္ သည္ကိုသာ တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္တြင္းျဖစ္ ကို ႏိုင္ငံျခား တံဆိပ္တပ္ၿပီး ေရာင္း ျခင္း မဟုတ္ဘဲ ျပည္တြင္းျဖစ္က ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ကို ယွဥ္ႏိုင္သည္ ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ တုပၿပိဳင္ဆိုင္ ၿပီးေရာင္းသည္ကို ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။

ကစားကြင္းမ်ား၊ ျပတိုက္မ်ားကို အေျခခံေသာ ခရီးသြားလုပ္ငန္း (Amusement Tourism)

အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ အႀကီးဆံုး ေရေအာက္ ကမၻာျဖစ္ေသာ Siam paragon Ocean World တြင္ေရေအာက္ ကမၻာႏွင့္ ေရသတၲ၀ါ မ်ိဳးစံုတို႕ဧ။္ သဘာ၀ အလွအပမ်ားႏွင့္ ဆက္ကပ္ ကမၻာတို႕ကို ခံစားႏိုင္ ပါသည္။တခါ၀င္ လွ်င္ တစ္ေယာက္ ဘတ္၄၅၀ျဖင့္ တရက္လံုး စိတ္တိုင္းက် လည္ပတ္ ၾကည့္ရႈ ႏိုင္ေလသည္။ အေသးစိတ္ ၾကည့္ရႈ လိုလွ်င္ www.siamoceanworld.co.th တြင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ Dream World Amusement တြင္ ကစားနည္း အမ်ိဳးေပါင္း (၁၇)မ်ိဳးႏွင့္ ျပပြဲ ေလးမ်ိဳးစာကို ၀င္ေၾကး တစ္ေယာက္ လွ်င္ ဘတ္၄၀၀ႏွင့္ ၀င္ေရာက္ကစားႏိုင္ၿပီး special package ယူလွ်င္ ေန႕လယ္စာႏွင့္ အသြားအျပန္ ႀကိဳပို႕ အပါ အ၀င္ လူတစ္ေယာက္ လွ်င္ ဘတ္၁၀၀၀ ေပးရေလသည္။ အေသးစိတ္ ၾကည့္လိုလွ်င္ http://www.dreamworld-th.com/english/ တြင္ ၾကည့္ရႈႏိုင္ ပါသည္။ အျခား ျပတိုက္မ်ားမွာ စိတ္၀င္စားစရာ မေကာင္းလွ ေသာ္လည္း ဗဟုသုတ အလို႕ငွာ ေအာက္ပါ website တြင္ ၾကည့္ရႈႏိုင္ပါသည္။ http://www.bangkok-hotels-bangkok.com/ ဘန္ေကာက္တြင္ ကုန္က် စရိတ္ သက္သာစြာျဖင့္ တည္းခိုႏိုင္ေသာ ၾကယ္ေလးပြင့္ အဆင့္ ဟိုတယ္၊ တည္းခိုခန္း မ်ားကို တခန္းလွ်င္ တစ္ရက္ ဘတ္ ၅၆၀ ခန္႕ျဖင့္ တည္းခိုႏိုင္ေပရာ ဘန္ေကာက္သို႕ အလည္ လာလိုသူမ်ား အတြက္ မကုန္သင့္တာ မကုန္ရဘဲ ကုန္က်စရိတ္ႏွင့္ တန္ေအာင္ လည္ပတ္ႏိုင္ေစရန္ တင္ျပလိုက္ရပါသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ တကၠသိုလ္တက္ခ်င္လွ်င္

ထိုုင္းႏိုင္ငံဧ။္ ပညာေရးဆိုင္ရာခရီးသြားလုပ္ငန္းကို ျမွင့္တင္ႏိုင္ေရး အတြက္ တကသိုလ္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား ပါ၀င္သင္ၾကားႏိုင္ေသာInternational Program မ်ားကို ထည့္သြင္းလာ ေနၾက ပါသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳး အမ်ားစု စိတ္၀င္စားေသာ Scholarships မ်ားကိုလည္း မက္လံုးတစ္ခု အျဖစ္ စီစဥ္ေပး ထားၾကပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသား မ်ားမ်ား လာေရာက္ ေက်ာင္းတက္ ေလေလ၊ ထိုေက်ာင္းသားမ်ားဧ။္ အေတြးအေခၚ၊ ရႈျမင္စဥ္းစား သံုးသပ္ပံုတို႕ကို ထိုင္းဆရာမ်ားက စာရင္းမ်ား၊ စာတမ္းမ်ားျပဳစုကာ ထိုင္းဘာသာျဖင့္ သင္ၾကားေသာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ျပန္လည္ သင္ၾကား ႏိႈင္းယွဥ္ေပး ႏိုင္ေလ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအေတြးအေခၚဧ။္ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ အခ်ိန္တိုအတြင္း လ်င္ျမန္စြာ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ လာကာ တိုင္းျပည္ဧ။္ ၅၃%ေသာ ျပည္တြင္း ထုတ္ကုန္ တန္ဖိုးသည္ ၀န္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားမွ ရရွိလာေလသည္။ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ တကသိုလ္မ်ားမွာ သူ႕နယ္ပယ္ အတြက္ သူသာ နာမည္ႀကီး ၾကၿပီး နယ္ပယ္ ေပါင္းစံုအတြက္ တကၠသိုလ္ တစ္ခုတည္းက နာမည္ႀကီးတာ မ်ိဳးမရွိပါ။ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ နာမည္အႀကီးဆံုး တကၠသိုလ္မ်ားမွာ

၁. Thammasat University for Political Science, Economics and Laws, http://www.tu.ac.th/

၂. Kassetsart University for Agricultural and Forestry, http://www.ku.ac.th/

၃. Mahidol University for all Medical fields, Industrial Ecology and Environment, http://www.mahidol.ac.th/

၄. Chularlongkorn University for All Science and Engineering fields, http://www.cu.ac.th/

၅. Ramkhangheng University for Political Science and Education, http://www.ru.ac.th/

၆. Assumption University for Business Administration, http://www.au.ac.th/

၇. National Institute of Development Administration for Development Studies, http://www.nida.ac.th/

၈. Ubon Rajathanee University for Greater Mekhon Subregion Development, http://www.ubu.ac.th/

တို႕ျဖစ္ပါသည္။

တကသိုလ္၀င္ခြင့္ အေသးစိတ္မ်ား၊ ၀င္ခြင့္ေလွ်ာက္လႊာမ်ား ကို သက္ဆိုင္ရာ ၀က္ဘ္ဆိုက္ မ်ားတြင္ ၾကည့္ရႈ ရယူႏိုင္ပါသည္။ အျခား တကသိုလ္ မ်ားမွာ ျမန္မာျပည္တြင္ ေရပန္းစား လွေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕ ထိုင္းလူမ်ိဳးမ်ား ကိုယ္တုိင္ပင္ မၾကားဖူး ၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရပါသည္။ Webster University, www.webster.ac.th သည္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသို႕ သြားေရာက္ ေနထိုင္ ပညာသင္လိုုသူမ်ား တဆင့္ခုန္ရာ တကသိုလ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နာမည္ႀကီးၿပီး Asian Institute of Technology, www.ait.ac.th သည္ ပညာသင္ဆုအေပးမ်ားျခင္း၊ International Program ခ်ည့္ သက္သက္သာ ရွိျခင္းႏွင့္ အာရွႏိုင္ငံမ်ား အခ်င္းခ်င္း နည္းပညာဆိုင္ရာ သုေတသနႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ တို႕ ဖလွယ္ရာ အျဖစ္ နာမည္ႀကီးေလသည္။သို႕ရာတြင္ ထိုတကသိုလ္မ်ားတြင္ အျခား ဘာသာရပ္မ်ား အတြက္လည္း International Program မ်ားရွိပါ သည္။ ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းေသာ အခ်က္မွာ၂၀၀၄ခုႏွစ္တြင္ ထုတ္ျပန္ေသာ အစိုးရပိုင္ တကသိုလ္မ်ား ဆိုင္ရာ ဥပေဒအရ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဆယ္တန္း ေအာင္သူကို ထိုင္းႏိုင္ငံမွ အလယ္တန္း ေအာင္သူ ႏွင့္သာ အရည္အခ်င္း တူသည္ဟု သတ္မွတ္ေပး ထားၿပီး ရိုးရိုးဘြဲ႕အတြက္ တကသိုလ္ တက္လိုသူ သည္ GCE O' Level ေအာင္ၿပီးသူ ျဖစ္မွသာ လက္ခံပါသည္။

ထိုင္းသည္ အေျခခံပညာ အတြက္ ၁၂တန္း ရွိၿပီး အထက္တန္း ကို၂ႏွစ္ တက္ရေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိေလသည္။ မဟာဘြဲ႕ တက္လိုသူသည္ အေျခခံပညာ ၁၂တန္း ႏွင့္ ရိုးရိုးဘြဲ႕အတြက္ ၄ႏွစ္ တက္ေရာက္ သင္ၾကား ေအာင္ျမင္ထားသူ ျဖစ္ရမည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ အနည္းဆံုး စာသင္ႏွစ္ ၁၆ႏွစ္ ရွိရမည္ ျဖစ္ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး တကသိုလ္ ၃ႏွစ္တက္လွ်င္ ဘြဲ႕ရေသာေၾကာင့္ ၁၄ႏွစ္သာ ေက်ာင္းတက္ ထားရာ မဟာဘြဲ႕ အတြက္ ၀င္ခြင့္မမီ ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ထိုအခါ GRE and GMAT စေသာ ေအာင္ လက္မွတ္မ်ား၊ ဆိုင္ရာ တကသိုလ္ မ်ားဧ။္ ၀င္ခြင့္ စာေမးပြဲမ်ား၊ လူေတြ႕ စစ္ေဆးပြဲ မ်ားကို ထပ္မံေျဖဆိုရ ေလသည္။ သို႕ေသာ္ Private University မ်ားတြင္ သီးျခား စည္းမ်ဥ္းမ်ား ရွိေလသည္။ အေသးစိတ္ သိလုိ ပါက www.moe.go.th တြင္ ၾကည့္ရႈ ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။

ျမန္မာမိဘအမ်ားစု စိုးရိမ္ပူပန္ေနသကဲ့သို႕ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ လံုျခံဳမႈ မရွိေသာ ႏိုင္ငံ ဟုတ္မဟုတ္ကို ႏွစ္စဥ္ သန္းခ်ီေနေသာ ကမာလွည့္ ခရီးသည္မ်ားက သက္ေသခံေနပါသည္။ ေက်ာင္းေဆာင္ တိုင္းႏွင့္ တိုက္ခန္းမ်ား တြင္ အေဆာက္အဦ တိုင္းတြင္ လံုျခံဳေရး အေစာင့္မ်ား ထူထပ္စြာ ခ်ထားၿပီး ရဲႏွင့္ လူအခ်ိဳးမွာ လူ၂၀၀လွ်င္ ရဲ တစ္ေယာက္ႏံႈး ျဖစ္ေလသည္။ မိန္းကေလးမ်ားကို လိုက္လံ ေႏွာင့္ယွက္ေသာ၊ ဇြတ္အတင္း ရည္းစားစာ လိုက္ေပး၊ ရည္းစားစကား လိုက္ေျပာေသာ ေယာက္်ားေလးမ်ား လံုး၀ မရွိပါေခ်။

ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ပညာသင္ စားရိတ္သည္ တကယ္ ပညာတတ္သည့္ အတိုင္းအတာ၊ သင္ၾကားေရးႏွင့္ သင္ယူေရး ဆိုင္ရာ အေထာက္အကူျပဳ ကိရိယာမ်ား၊ စာၾကည့္တိုက္မ်ားႏွင့္ လိုအပ္ေသာ စာအုပ္စာတမ္း မ်ား ရရွိႏိုင္မႈ အတိုင္းအတာမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ သက္သာသည္ ဟုပင္ ဆိုႏိုုင္ေလသည္။ ေနထိုင္မႈ စားရိတ္သည္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ အပံုႀကီး သက္သာေလသည္။ အင္တာနက္ကို ေက်ာင္းစာ ၾကည့္ တိုက္တိုင္းတြင္ ေက်ာင္းသားတိုင္း လြတ္လပ္စြာ သံုးစြဲႏိုင္ရံု သာမက ကိုယ့္အခန္းတြင္ တပ္ဆင္လို လွ်င္လည္း လြတ္လပ္စြာ တပ္ဆင္ႏိုင္ၿပီး ေလွ်ာက္လႊာတင္ၿပီး ၄ရက္အတြင္း အဆင္သင့္ သံုးႏိုင္ေလသည္။ တပ္ဆင္ခ ဘတ္ ၁၀၇၀ႏွင့္ လစဥ္ေၾကး ဘတ္၅၉၀ က်သင့္ေလသည္။ ေနထိုင္မႈ စားရိတ္မွာ သာမန္ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးအတြက္ (ဟိုတယ္တြင္ သူေဌးသံုး သံုးဖို႕ မဟုတ္ပါ)

၁. တစ္နပ္စာ ဘတ္၆၀ (ေက်ာင္းကင္တင္းမွာ စားလွ်င္ တနပ္စာ ၁၅ဘတ္မွ ၂၅ဘတ္သာ)

၂. ေက်ာင္း အေဆာင္လခ ၄ေယာက္ တစ္ခန္းဆိုလွ်င္ ၇၅၀ဘတ္ (ေက်ာင္းေဆာင္ မဟုတ္ဘဲ အျပင္တိုက္ခန္း ငွားေနမည္ ဆိုလွ်င္ဘတ္ ၂၅၀၀မွ ဘတ္၄၀၀၀ၾကား)

၃. ေရတစ္ယူနစ္ ၁၀ဘတ္ (သတ္မွတ္ရက္တြင္ ႀကိဳတင္ ေၾကညာၿပီးမွ ေရေလွာင္ကန္ သန္႕ရွင္းရန္ ေရပိုက္လိုင္း ခဏျဖတ္ ေတာက္ျခင္းမွ အပ မည္သည့္အခါမွ ေရမပ်က္ပါ)

၄. လွ်ပ္စစ္မီး တစ္ယူနစ္ ၃ဘတ္ (ထရန္စေဖာ္မာ ေပါက္ျခင္း၊ မိုးႀကိဳးပစ္ ခံရျခင္းတို႕ေၾကာင့္ နာရီ၀က္မွ ၃ နာရီၾကာ ခဏ ပ်က္ျခင္းမွွအပ မည္သည့္အခါမွ မီးမပ်က္ပါ)သာကုန္က်ေလသည္။

ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အတြင္း သြားလာေရးအတြက္ ကားလမ္း၊ ရထားလမ္းႏွင့္ တူးေျမာင္းမ်ား အတြင္းႏွင့္ ေက်ာက္ဖယား ျမစ္တြင္း ေျပးဆြဲေသာ ျမစ္ေၾကာင္း လမ္းသြား ေမာ္ေတာ္ဘုတ္မ်ား သံုးမ်ိဳးရွိေလသည္။

ကားလမ္းအတြက္ Taxi အငွား ကားမ်ား၊ ရိုးရိုးဘတ္စ္ကား၊ အဲယားကြန္း ဘတ္စ္ကား၊ van ဟုေခၚေလ့ ရွိေသာ Hi-Aceကားမ်ား၊ ခရီးတိုေျပးေသာ Pick-upကားေလးမ်ားရွိၿပီး ေစ်းအသက္သာဆံုးမွာ ရိုးရိုး ဘတ္စ္ကားျဖစ္ကာ ခရီးစဥ္ တေၾကာကို ၈ဘတ္ျဖစ္ပါသည္။ အဲယားကြန္း ဘတ္စ္ကားမ်ားမွာ Hybrid bus and ordinary bus ႏွစ္မ်ိဳးျပန္ကြဲၿပီး ခရီးစဥ္ အလိုက္ အနည္းဆံုး Hybrid ကားအတြက္ ၁၂ဘတ္၊ ရိုးရိုးကား အတြက္ ၁၁ဘတ္ျဖစ္ကာ ခရီးစဥ္ အစအဆံုး အတြက္မူ ၂၂ဘတ္ေပးရေလသည္။ van ဟု ေခၚေလ့ရွိေသာ Hi-Ace ကားမ်ားမွာမူ ခရီးစဥ္ နီးေ၀းအလိုက္ (ဆူးေလ-အင္းစိန္ ခရီးေလာက္ကို) ၂၅ဘတ္မွ ၉၀ဘတ္ (ဆူးေလ -တိုက္ႀကီး ခရီးေလာက္ကို) ေပးရၿပီး ေခ်ာင္ေခ်ာင္ ေအးေဆး သက္သာစြာ စီးႏိုင္ေလသည္။ ခရီးတို ေျပးေသာ Pick-up ကားေလးမ်ားမွာ (သမိုင္း- ဆူးေလ ေလာက္ ခရီးကို) ၇ဘတ္သာ ေပးရေလသည္။Taxi မ်ားမွာ စစခ်င္း ၃၅ဘတ္ တက္ေနၿပီး တစ္ကီလိုမီတာ ခရီးတိုင္း ၂ဘတ္ ေပးရေလသည္။

ရထားလမ္း အတြက္ Sky Train or BTS ေခၚ မိုးပ်ံရထား၊ Subway or MRTေခၚ ေျမေအာက္ရထား၊ ရိုးရိုးၿမိဳ႕ပတ္ ရထား ဆိုၿပီး သံုးမ်ိဳးရွိပါသည္။ BTS သည္ တစ္ဘူတာ ၁၀ဘတ္ႏံႈး ေပးရၿပီး ခရီးစဥ္ စဆံုးစီးပါမူ ၄ဘူတာစာ အလကား စီးရေလသည္။ MRT ေခၚ ေျမေအာက္ ရထားသည္ တဘူတာလွ်င္ ၁၂ဘတ္ ေပးရေသာ္လည္း ခရီးစဥ္ ရွည္ေလ၊ ေစ်းသက္သာေလ ျဖစ္ကာ ၁၈ဘူတာလံုး ခရီးစဥ္ စဆံုး စီးနင္းလွ်င္ ၃၆ဘတ္ သာက်သည္။

ေက်ာက္ဖယား ျမစ္တြင္း ေျပးဆြဲေသာ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္မ်ားမွာ ေမာ္ေတာ္ အမ်ိဳးအစား အလိုက္ ေစ်းႏံႈး အသီးသီး ရွိေလသည္။ Pulic Motor Boat မ်ားမွာ ခရီးစဥ္အလိုက္ ေစ်းအနည္းဆံုး ၈ဘတ္မွ ေစ်းအမ်ားဆံုး ၁၈ဘတ္ သာ ေပးရေလသည္။ http://www.in-bangkok.com/ ရထားႏွင့္ ျမစ္ေၾကာင္း ခရီးမွာ ကမၷာ့ အဆိုးရြားဆံုးဟု နာမည္ႀကီးေသာ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ဧ။္ ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆို႕မႈကို ေရွာင္ရန္ အေကာင္းဆံုးေသာ ခရီးစဥ္မ်ား ျဖစ္ေလသည္။

မည္သည့္ခရီးစဥ္ကို လိုက္ပါသည္ ျဖစ္ေစ အလြန္အမင္း တိုးေ၀ွ႕ကာ ၾကပ္သိပ္ ညပ္ပိတ္ ေနေအာင္ စီးရသည့္ အခါ မည္သည့္ အခါမွ မရွိပါေခ်။ မတ္တပ္ရပ္ စီးနင္းရေသာသူ အတန္ငယ္ လူမ်ားက ဘယ္သူမွ သည္လို ကားေပၚ ထပ္မတက္ ၾကေတာ့့ သလို စပယ္ယာကလည္း အတင္းမေခၚ၊ ယာဥ္ေမာင္း ကလည္း ေစာင့္မေခၚ သည္မွာ အလြန္စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ပါေပ။ စပယ္ယာက အတင္း ယာဥ္စီးခ ေတာင္းရန္ မလိုပါ။ အခ်ိဳ႕ဘတ္စ္ကားမ်ားတြင္ စပယ္ယာ မပါဘဲ ခရီးသည္မ်ားက ယာဥ္ေမာင္းထံကို စည္းကမ္းရွိစြာ အလို အေလ်ာက္ သြားေရာက္ကာ ယာဥ္စီးခ ေပးၾကေလသည္။ ဘတ္စ္ကားလိုင္း အခ်ိဳ႕မွာ ည (၇)နာရီတြင္ သိမ္းၿပီး အခ်ိဳ႔မွာ ည ၁၁နာရီ ထိရွိကာ မိုးခ်ဳပ္ေသာေၾကာင့္ ၾကားကားေစ်း ေတာင္းျခင္း မရွိရံု သာမက တရက္စာ စာရင္းပိတ္ ၿပီးခ်ိန္တြင္ အလကား ေပးစီးပါေသးသည္။ ထိုင္း ဥပေဒအရ ႏိုင္ငံျခားသား ေက်ာင္းသားမ်ား အလုပ္လုပ္ခြင့္ မရွိေသာ္လည္း ႏိုင္ငံျခားသား အလုပ္သမားမ်ား ေက်ာင္းတက္ခြင့္ ရွိေသာေၾကာင့္ အလုပ္ရၿပီးမွ ေက်ာင္းတက္မွသာ အလုပ္တဖက္ ေက်ာင္းတဖက္ ေနႏိုင္ပါမည္။ သို႕ေသာ္ မဟာဘြဲ႕အတြက္ ထိုသို႕ ေက်ာင္းတက္ပါက စာေမးပြဲက်ဖို႕ မ်ားေလသည္။ သည္မွ်ဆိုလွ်င္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေက်ာင္းေနရန္ႏွင့္ ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္ ကာလအတြင္း ေနထိုင္ စားေသာက္ သြားလာႏိုင္ရန္ သတင္း အခ်က္အလက္ အေတာ္အသင့္ ျပည့္စံုၿပီဟု ယူဆမိပါသည္။

ခြန္ျမလိႈင္ရဲ႕ ဘေလာ့မွ အခ်က္အလက္ မ်ားကို ယူသံုးထားပါသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံဧ။္ ပြဲေတာ္မ်ား

(မခြန္ျမလိႈင္ရဲ႕ ဘေလာ့မွ ယူသံုးထားပါသည္။ )

ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္။ ။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ႏွစ္သစ္ကူး ပြဲေတာ္သံုးမ်ိဳးရွိေလသည္။ အေနာက္ ႏိုင္ငံမ်ားဧ။္ ထံုးစံ အတိုင္း က်င္းပေသာ ဇန္န၀ါရီလ တစ္ရက္ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္၊ တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ားဧ။္ ထံုးစံအတိုင္း က်င္းပေသာ ေဖေဖာ္၀ါရီ လလယ္တြင္ က်ေရာက္ ေလ့ရွိေသာ တရုတ္ ႏွစ္သစ္ကူး ပြဲေတာ္ႏွင့္ ျမန္မာ့ရိုးရာ ထံုးစံအတိုင္း ဧၿပီလ တြင္ က်င္းပေသာ ေရသဘင္ ပြဲေတာ္တို႕ ျဖစ္ေလသည္။ သို႕ေသာ္ ျမန္မာ့ရိုးရာ ေရသဘင္ ပြဲေတာ္တြင္ ခ်စ္ခင္သူမ်ား အခ်င္းခ်င္း အိုးမဲသုတ္ကာ က်ီစယ္ ၾကေသာ္လည္း အမဲေရာင္ကို မၾကိဳက္ေသာ ထိုင္းလူမ်ိဳး မ်ားက ခ်စ္ခင္သူမ်ား အခ်င္းခ်င္း ေပါင္ဒါမႈန္႔မ်ား အျပန္အလွန္ သုတ္ကာ က်ီစယ္ ၾကေလသည္။ ေရကိုမူ ျမန္မာမ်ားေလာက္ မပက္ၾက ပါေခ်။ ထိုင္းႏိုင္ငံဧ။္ ေရသဘင္ ပြဲေတာ္သည္ ခြင့္ရက္ရွည္ ရခိုက္ ခရီးထြက္သူ မ်ားေသာေၾကာင့္ ခ်င္းမိုင္ႏွင့္ ဘန္ေကာက္ရွိ ေခါင့္စံအရပ္ တြင္သာ စည္ကားကာ က်န္ေနရာ မ်ားတြင္ လြန္မင္းစြာ ေျခာက္ကပ္ေနေလသည္။

ဖရာ့ဗုဒၼၶဘတ္ ဘုရားပြဲေတာ္။ ။ ဇန္န၀ါရီလ ၃၁မွ ေဖေဖာ္၀ါရီလ တစ္ရက္ေန႕ ထိသာ က်င္းပေသာ ထိုဘုရားပြဲကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ေျမာက္ဘက္ ၂၃၆ ကီလိုမီတာ အကြာရွိ ဆာလာဘူရီ အရပ္ရွိ ေျခေတာ္ ရာေက်ာင္းတြင္ က်င္းပေလ့ ရွိေလသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ဘုရားပြဲမ်ားႏွင့္ မျခားနားလွပါေပ။ဘိုေဆာင္ထီးပြဲေတာ္။ ။ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕တြင္ ဇန္န၀ါရီလတြင္ က်င္းပေလ့ရွိေသာ ဘိုေဆာင္ စကၠဴထီး ပြဲေတာ္ႏွင့္ အျခား လက္မႈပစၥည္းမ်ား ေရာင္းခ်သည့္ ေစ်းပြဲေတာ္ ျဖစ္ေလသည္။ ထီးမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ပုသိမ္ထီးႏွင့္ ဆင္တူလွ ေပသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးႏွင့္ ခရီးသြားလာေရး လုပ္ငန္းမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ လာပါက ပုသိမ္အနီး တ၀ိုက္ရွိ ပင္လယ္ကမ္းေျခမ်ားတြင္ ပုသိမ္ထီး ပြဲေတာ္ ျပဳလုပ္ပါလွ်င္ လြန္စြာ စီးပြားျဖစ္ ေလမည္။

တရုတ္ ႏွစ္သစ္ကူး ပြဲေတာ္။ ။တိုင္းျပည္ဧ။္ တရား၀င္ လူဦးေရထဲတြင္ တရုတ္ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ထိုင္း ႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ေသာ တရုတ္လူမိ်ဳး ၁၄% ရွိေလရာ တရုတ္ ႏွစ္သစ္ကူး ပြဲေတာ္မွာလည္း နဂါးအက၊ ျခေသၤ့ အက၊ ေဗ်ာက္အိုး၊ မီးရွဴးမီးပန္းမ်ား ပစ္လႊတ္ျခင္း တို႕ျဖင့္ လြန္စြာ စည္ကားေလသည္။ အစည္ကားဆံုး ေနရာမွာ ဘန္ေကာက္ ၿမိဳ႕လယ္ရွိ စံဖိန္းေခၚ တရုတ္တန္းျဖစ္ေလသည္။

ပန္းပြဲေတာ္။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ ကဲ့သို႕ ပန္းၿမိဳ႕ေတာ္ အျဖစ္ ေက်ာ္ၾကားေသာ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ တြင္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ အတြင္း က်င္းပေလ့ ရွိေသာ ပန္းပြဲေတာ္သည္ ေဒသထြက္ ပန္းေရာင္စံုတို႕ျဖင့္ ေက်ာ္ၾကား သည္။မခါဘုခ်ေန႕။ ။ ထိုင္းတေပါင္း ပြဲေတာ္ဟု ေခၚဆိုႏိုင္ေသာ မတ္လတြင္ က်ေရာက္ေသာ လျပည့္ေန႕ တြင္ က်င္းပေသာ ပြဲေတာ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထူးျခားခ်က္မွာ ငွက္လႊတ္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားမီး ပူေဇာ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ခ်ကၠရီေန႕။ ။ဧၿပီလ ၆ရက္ေန႕တြင္ က်င္းပေသာ သည္ေန႕သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်ကၠရီ မင္းဆက္ကို ထူေထာင္ ခဲ့ေသာ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ က်င္းပျခင္း ျဖစ္ၿပီး လက္ရွိဘုရင္သည္ ကိုးဆက္ေျမာက္ ဘုရင္ ျဖစ္ ေလသည္။

ေနရာတိုင္းတြင္ ဘုရင္ႏွင့္ မိဘုရားပံုကို ပန္းနံ႕သာမ်ားျဖင့္ ပူေဇာ္ထား သည္ကို ေတြ႕ႏိုင္သည္။ ဆြန္ခရမ္ပြဲေတာ္။ ။ ဧၿပီ ၁၃ရက္မွ ၁၅ရက္ထိ က်င္းပေသာ အဆိုပါ ပြဲေတာ္မွာ ထိုင္းရိုးရာ သႀကၤန္ ပြဲေတာ္ ျဖစ္ေလသည္။
ပတၲယားပြဲေတာ္။ ။ ပတၲယားကမ္းေျခတြင္ ဧၿပီလလယ္တြင္ က်င္းပေသာ ထိုပြဲေတာ္တြင္ မီးရွဴး မီးပန္း ပစ္ေဖာက္ျခင္းႏွင့္ ပန္းအလွျပျခင္းတို႕ အဓိက ပါ၀င္ေလသည္။ ေမလတစ္ရက္တြင္ က်င္းပေသာ အလုပ္သမားေန႕ ႏွင့္ လက္ရွိ ဘုရင္ ရာမကိုး မင္းျမတ္ဧ။္ ေမလ၅ရက္တြင္ က်င္းပေသာ နန္းတက္ပြဲေန႕ အခမ္းအနား၊ ေမလလယ္တြင္ က်င္းပေသာ လယ္ထြန္ မဂၤလာပြဲ အခမ္းအနား မ်ားလည္း ထင္ရွားေလသည္။

သစ္သီးပြဲေတာ္။ ။ ေမလတြင္ ရယြန္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပၿပီး ဇြန္လတြင္ ခ်န္တာဘူရီၿမိဳ႕ တို႕တြင္က်င္းပေသာ သစ္သီးပြဲေတာ္တြင္ မင္းမူေနေသာ သစ္သီးမ်ားမွာ ဒူးရင္း၊ ၾကက္ေမာက္ႏွင့္ ပိႏဲၷၡတို႕ ျဖစ္ေလသည္။
ဗုဒၼၶဘာသာ ကိုးကြယ္ေသာ တိုင္းျပည္ပီပီ ကဆုန္ ေညာင္ေရသြန္း ပြဲေတာ္ႏွင့္ ၀ါဆို ပြဲေတာ္မ်ား ကိုလည္း က်င္းပ ၾကပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ မတူေသာ ၀ါဆိုပြဲေတာ္၏ ထူးျခားခ်က္မွာ

အရြယ္ေရာက္ေသာ ထိုင္း အမ်ိဳးသားမ်ား သည္အခ်ိန္ ေရာက္မွ ရဟန္းခံၾက ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၾသဂုတ္လ၁၂ရက္ မိဘုရားေမြးေန႕၊ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ပညာ ေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ အေတြးအေခၚ တို႕တြင္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ တိုးတက္ ေစခဲ့ေသာ ထိုင္းဘုရင္ေဟာင္း ခ်ကၠရီ မင္းဆက္ ၅ဆက္ ေျမာက္ ခ်ဴလာေလာင္ေကာင္ မင္းျမတ္ကို ေအာက္ေမ့တသ ေသာေန႕အျဖစ္ ေအာက္တိုဘာ ၂၃ရက္ေန႕၊ လက္ရွိ ခ်ကၠရီ မင္းဆက္ ၉ဆက္ေျမာက္ ဘုရင္၏ ေမြးေန႕ ဒီဇင္ဘာ ၅ရက္ တို႕သည္ ထိုင္းလူမ်ိဳး မ်ား အျမတ္ႏိုးဆံုး ေန႕ႀကီး ရက္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ေလသည္။ လမ္းဆံု လမ္းခြ တိုင္းတြင္ သက္ဆုိင္ရာ ေန႕အလိုက္ သက္ဆိုင္ရာ ပုဂၼၢိဳလ္မ်ား ၏ ပန္းခ်ီ ကားခ်ပ္ႀကီး မ်ားကို ေထာင္ကာ ပန္းမန္ နံ႕သာ၊ လွ်ပ္စစ္မီးမ်ား ထြန္းညွိ ပူေဇာ္ထားသည္မွာ ပူေဇာ္ထိုက္သူကို ပူေဇာ္ျခင္း တည္းဟူေသာ မဂၤလာ တရားေတာ္ႏွင့္ အညီ ျဖစ္ေလသည္။

လိြဳင္ကထံုပြဲေတာ္။ ။ သည္ပြဲေတာ္သည္ ဆူခိုထိုင္း မင္းဆက္က စတင္ က်င္းပခဲ့သည္ဟု ယူဆရေသာ ထိုင္းပံုစံ ႏွင့္ ႏို၀င္ဘာလတြင္ က်င္းပေသာ ျမန္မာ့ရိုးရာ ပံုစံ ကထိန္ ပြဲေတာ္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ေရႊက်င္ မီးေမွ်ာ ပြဲေတာ္ ႏွင့္ ဆင္တူေသာ မီးေဖာင္ေမွ်ာပြဲကို အႀကီးအက်ယ္ ျပဳလုပ္ေလ့ ရွိေလသည္။ သို႕ေသာ္ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အကုသိုလ္ အညစ္အေၾကး မ်ား စင္ၾကယ္ရန္ႏွင့္ ေရနတ္ကို ပူေဇာ္ရန္ ျဖစ္ေလသည္။ ထူးျခားခ်က္မွာ လြိဳင္ကထံုမယ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွ လွယဥ္ေက်းမယ္ ေရြးသလို ေကာင္းျခင္း ငါးျဖာ ႏွင့္ ျပည့္စံုမႈေရာ၊ မ်ိဳးရိုး အက်င့္ေကာင္းျမတ္မႈပါ ျပည့္စံုသူကို ေရြးခ်ယ္ ဂုဏ္ျပဳျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ထိုင္းမွာ အလုပ္လုပ္ခ်င္ရင္

အေရွ႔ေတာင္အာရွရဲ႕ဆုံမွတ္၊ အေရွ႔အာရွနဲ႕ ေတာင္အာရွ တို႕ကို ဆက္သြယ္ ေပးရာ လမ္းဆံု အျဖစ္ အခ်က္အခ်ာ က်မႈမ်ားကို ပိုင္ဆုိင္ထားၿပီး လူေနမႈစားရိတ္ သက္သက္သာသာႏွင့္ ေကာင္းမြန္တဲ့ ၿမိဳ႕ျပ အခင္းအက်င္း၊ မီး၊ ေရ၊ စီးပြားေရးနဲ႕ ဆက္သြယ္ေရး ဆိုင္ရာ ၀န္ေဆာင္မႈမ်ား၊ အလုပ္ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရးနဲ႕ ရင္းႏွီး ျမႈပ္ႏွံ မႈဆိုင္ရာ ေပၚလစီ မ်ားေၾကာင့္ တေန႕တျခား စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳး တုိးတက္ လာေနတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ လုပ္သား လိုအပ္ခ်က္ ဟာလည္း တိုးတက္မႈ ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာ ပါ၀င္လာ ေနပါတယ္။ သည္လို လုပ္အား လိုအပ္မႈ ေၾကာင့္ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားက တရားမ၀င္ လာေရာက္ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ေန ၾကသူမ်ားကို သိသာသိေစ၊ မျမင္ေစနဲ႕ ဆိုတဲ့ အတိုင္း ၁၀ေယာက္ အဖမ္းျပကာ အေယာက္ တစ္ရာမက ျပန္ခိုးသြင္း ေနၾကတာ ထိုင္းရဲမ်ား ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ပါတယ္။

တရား၀င္ အလုပ္လုပ္ လိုသူမ်ား အတြက္ ကေတာ့ ပညာေရး အဆင့္ျမင့္သူ မ်ားကို အလြန္ပင္ အလိုရွိၾကပါတယ္။ အလြန္ အသံုး၀င္ရာ နယ္ပယ္မွ မဟာဘြဲ႕ ရရွိထားသူမ်ားကို ထိုင္းႏိုင္ငံသား ေလွ်ာက္ထားရန္ ဆြယ္သည္ အထိပင္ အလိုရွိ ၾကပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွ အလိုရွိေသာ ကာယ၊ ဉာဏ လုပ္သားမ်ားမွာ အစဥ္လိုက္ အားျဖင့္

၁. ကြန္ပ်ဴတာ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ား
၂. ေဆာက္လုပ္ေရး ဆိုင္ရာ ပညာရွင္မ်ား
၃. စက္မႈပိုင္းဆိုင္ရာ ပညာရွင္မ်ား
ျဖစ္ၾကၿပီး www.jobdb.com တြင္အလုပ္ ရွာေဖြ ႏိုင္ၾကပါသည္။ work permit ရရွိၿပီးသူမ်ား အေနျဖင့္ credit card ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ရကာ တိုက္ခန္းမ်ား၊ ကားမ်ားကို စိတ္ႀကိဳက္ ၀ယ္ႏိုင္ၾကၿပီး၊ ႏိုင္ငံံျခားသား မ်ားမွာ မီတာ၆၀ ပတ္လည္ ရွိေသာ ေျမကြက္ကို ပိုင္ဆိုင္၀ယ္ယူ ႏိုင္ပါသည္။ ထို႕ျပင္ work permit ရရွိၿပီး သက္တမ္း ၃ႏွစ္ရွိသူ အမ်ိဳးသမီး မ်ားႏွင့္ သက္တမ္း ၅ႏွစ္ရွိသူ အမ်ိဳးသားမ်ား Permanent residence ေလွ်ာက္ထားခြင့္ ရွိပါသည္။ ထို႕ျပင္ ရွမ္းလူမ်ိဳး ပညာရွင္ မ်ားကိုမူ ထိုင္းမ်ားႏွင့္ မ်ိဳးႏြယ္ တူမ်ားဟု ဆိုကာ အထူး အခြင့္အေရးမ်ား ေပးကာ ဆြဲေဆာင္ စည္းရံုးၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ေပးကာ ထိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ တန္းတူအခြင့္ အေရး ခံစားခြင့္ ရေလသည္။

ထိုင္းတြင္အလုပ္လုပ္ကိုင္လိုသူ ျမန္မာမ်ားအေနျဖင့္ ထိုင္းစာႏွင့္ စကား ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ သင္ထားခဲ့ ႏိုင္လွ်င္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ အသက္၂၀ - ၂၅ ၀န္းက်င္ ထိုင္းလူမ်ိဳး မ်ားမွာ ေနာက္ပိုင္း ပညာေရး စနစ္သစ္ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စကား အသင့္အတင့္ ေျပာႏိုင္ ေသာ္လည္း က်န္ထိုင္း မ်ားမွာ အေျခခံ ေလာက္ပင္ မေျပာတတ္၊ နားမလည္ ရံုသာမက ႏိုင္ငံျခားသားႏွင့္ စကားေျပာရမွာ စိုးရြံ႔ ထြက္ေျပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေျပာျပန္လွ်င္လည္း ဘယ္လိုမွ နားမလည္ ႏိုင္ေလာက္ေသာ ထိုင္းသံ၀ဲမႈ ကိုၾကံဳေတြ႕ ႏိုင္ေလသည္။ ႏိုင္ငံျခားျပန္ ပညာတတ္ႏွင့္ ရာထူးအဆင့္ ျမင့္မားသူ မ်ားကမူ အဂၤလိပ္လို ကၽြမ္းက်င္ ပိုင္ႏုိင္ ပီသစြာ ေျပာဆိုႏိုင္ ေလသည္။

ထိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားဧ။္လက္သံုးစကား "ဆဘိုင္၊ဆဘိုင္ " ကိုလည္း နားလည္ပါမွ ဆက္ဆံေရး ေျပျပစ္ ေပမည္။ အေၾကာင္းမွာ ေအးေဆးေပါ့ဟု အဓိပၸာယ္ ရေသာ ထိုစကား ကဲ့သို႕ပင္ က်င့္ၾကံသျဖင့္ တခ်ိန္လံုး ေတာင္း ဆို ေနရေသာ တြန္းအားေပးမႈ ကို စိတ္ရွည္ရွည္ သံုးစြဲရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တည္း။ ထိုင္းမ်ားဧ။္ အျပံဳး ကိုလည္း နားလည္မႈ မမွားပါမွ ဒုကၼၡ ေရာက္မႈမွ လြတ္ကင္းပါမည္။ Land of Smiles ဟု အမည္တြင္ ေသာ ထိုင္းမ်ား သည္ ခ်စ္၊ မုန္း၊ အားက်၊ မနာလို၊ ေပ်ာ္၊ စိတ္ညစ္၊ စိတ္ဆိုး၊ ေက်နပ္ေသာ အခါတိုင္း ျပံဳးေလရာ ကိုယ့္ကိုျပံဳးၿပီး ဆက္ဆံ တိုင္း ဆက္ဆံေရး ေကာင္း သည္ဟု ထင္မွတ္ မွားပါက ျမန္ျမန္ ဒုကၼၡ ေရာက္ေပ မည္။

လမ္းမွားလွ်င္ ေျမပံုကို အားကိုးတတ္ေသာ အေလ့အက်င့္ ကိုလည္း ပ်ိဳးေထာင္ပါမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္သနား ရာ ေရာက္ေပမည္။ မဟုတ္လွ်င္ ၿပီးလွ်င္ ၿပီးေရာ လမ္းညႊန္ေလ့ ရွိေသာ ထိုင္းမ်ား ေၾကာင့္ မလို ရာ ေရာက္ကာ လမ္းေပ်ာက္ တတ္ေလသည္။ ထို႕ျပင္ ျမန္မာျပည္တြင္ အက်င့္ပါ ခဲ့သည့္အတိုင္း ဘဏ္ကို မယံု ဘဲ ရွိသမွ်ေငြ ကိုအိတ္ထဲ ထည့္ထား တတ္ေသာ ျမန္မာ့ အက်င့္ကို သိၿပီး ျဖစ္ေနေသာ ခါးပိုက္ႏိႈက္ မ်ားက ျမန္မာစကား ေျပာသံ ၾကားသည္ႏွင့္ ေနာက္ေယာင္ခံ လိုက္ကာ အလစ္သုတ္ ေလ့ရွိေၾကာင္း ေစ်းအမ်ားဆံုး တည္ရွိရာ ဆူခမ္ဗစ္ ရပ္ကြက္ ရဲစခန္းမွ စခန္းမွဴးက အတည္ျပဳ ေျပာၾကားေလသည္။ သည္မွ်ဆိုလွ်င္ ထိုင္းတြင္အလုပ္ လုပ္ႏိုင္ရန္ ဗဟုသုတ စံုေလာက္ၿပီ ဟု ယူဆမိပါသည္။

(မခြန္ျမလိႈင္ရဲ႕ ဘေလာ့မွ ယူသံုးထားပါသည္။ )

ေလာ့ဘူရီအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ

၁၀-၁၃ ရာစုႏွစ္ မ်ားအတြင္း ခမာတို႕ဧ။္ အေရးပါေသာ ေရွးေဟာင္း ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ပါ၀င္ေသာ ျမိဳ႕ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး မူရင္း အမည္မွာ ေလာင္၀္ၿမိဳ႕ဟု အမည္ တြင္ခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ပ်က္စီး ယိုယြင္း ေနေသာ ခမာလက္ရာ မ်ားကို ၿမိဳ႕တြင္းႏွင့္ ၿမိဳ႕ပတ္လည္ တို႕တြင္ ယ ေန႕တိုင္ ေတြ႕ႏိုင္ ေသးသည္။ အယုဒၼၶယ ေခတ္က နရိုင္းသည္ဂရိတ္မင္း ေခၚ နရဲစြမ္မင္း၊ ျမန္မာအေခၚ ျဗနရာဇ္မင္း လက္ထက္တြင္ ေလာ့ဘူရီကို ဒုတိယ ၿမိဳ႕ေတာ္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ ျပင္သစ္ ဗိသုကာ ပညာရွင္မ်ား အကူအညီျဖင့္ ၿမိဳ႕ကို ျပန္လည္ တည္ေထာင္ ခဲ့သျဖင့္ ဗိသုကာ လက္ရာ အမ်ားစုမွာ ထိုအခ်ိန္ အခါက ထိုင္းႏွင့္ ျပင္သစ္ လက္ရာမ်ား ေရာေႏွာလ်က္ ရွိေနသည္။

နရိုင္း ရတ္ခ်နီ၀ပ္ နန္းေတာ္။ ။ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ရွိ သည္နန္းေတာ္ကို နရိုင္းမင္းက ၁၆၆၅ ခုႏွစ္မွ စတင္ တည္ခဲ့ရာ ၁၂ႏွစ္ၾကာ အခိ်န္ ယူခဲ့ၿပီး ၁၆၇၇ ခုႏွစ္ ေရာက္မွ ၿပီးစီး ခဲ့သည္။ ယခုအခါ နန္းေတာ္၀င္း တစ္ခုလံုး သည္ ေလာ့ဘူရီ အမ်ိဳးသား ျပတိုက္ အျဖစ္ျဖင့္ သမိုင္း ဆိုင္ရာ အေဆာက္ အဦမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ လ်က္ ရွိေလသည္။

ဖရာ့ပရန္စန္ေရာ့။ ။ေလာ့ဘူရီဧ။္ အထင္ရွားဆံုး ျမင္မွတ္ ျဖစ္ၿပီး ယခင္ က ဟိႏၼၵဴ ဘုရား ရွိခိုးေက်ာင္း ျဖစ္ခဲ့ကာ ဘူတာရံု အနီးတြင္ တည္ရွိ ေလသည္။ ဂ၀ံ ေက်ာက္တံုး မ်ားႏွင့္ သဲေက်ာက္တံုး မ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ ထားေသာ ေလာ့ဘူရီ ဗိသုကာ လက္ရာ ျဖစ္ၿပီး ဘိလပ္ေျမျဖင့္ အေခ်ာကိုင္ တန္ဆာဆင္ ထားသည္။ ဖန္ဆင္းသူ ၿဗဟၼၼာ၊ ေစာင့္ေရွာက္သူ ဗိႆႏိုး ႏွင့္ ဖ်က္ဆီးသူ ရွီဗ တို႕ကို ကိုယ္စား ျပဳေသာ ေမွ်ာ္စင္ သံုးခုလည္း ရွိေလသည္။ နရိုင္းမင္း လက္ ထက္တြင္ သည္ ဘုရားေက်ာင္းကို ဗုဒၼၶ ဘာသာ ဘုရားေက်ာင္း အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ခဲ့သည္။

၀ပ္ ဖရာ စရီရတနာ မဟာထပ္။ ။က်ယ္၀န္း လွေသာ ဘုရား ပရ၀ုဏ္တြင္း တြင္ သည္ဘုရား ႏွင့္အတူ အျခား ေစတီငယ္ မ်ားစြာႏွင့္ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းမ်ား လည္း ရွိေလသည္။

ရႈမဆံုးေသာေနၾကာခင္း။ ။ဘန္ေကာက္မွ ၁၅၀ ကီလိုမီတာ ေ၀းကြာေသာ အရပ္တြင္ တည္ရွိၿပီး ဆာလာဘူရီ ၿမိဳ႕ကို ျဖတ္ကာ ကားျဖင့္ အလြန္ သက္ေတာင့္ သက္သာ သြားလာ ႏိုင္ေသာ ေနရာတြင္ တည္ရွိပါသည္။

ဆဖန္ဘူရီအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ

ေရွးေဟာင္းဘုရားမ်ားႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာ လက္ရာမ်ား ၾကြယ္၀ရာ ေရွးေဟာင္း ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္ၿပီး သခ်င္ျမစ္ကမ္း ေပၚတြင္ တည္ရွိကာ အယုဒၼၶယေခတ္က အေရးပါေသာ စစ္ခံတပ္ၿမိဳ႔ ျဖစ္ခဲ့ ပါသည္။

၀ပ္ ပလဲလိုင္။ ။ သည္ဘုရားသည္ အလြန္ေရွးက် အိုေဟာင္း ေနေသာ ဘုရား ျဖစ္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲရွိ မလိုင္မန္ လမ္းေဘး၊ ျမစ္ဧ။္ အေနာက္ဘက္ ကမ္းေပၚတြင္ တည္ရွိသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၈၀၀ ခန္႕က ေဆာက္လုပ္ ခဲ့သည္ဟု ယံုၾကည္ ၾကၿပီး ၂၃မီတာ ျမင့္ေသာ လြမ္ဖိုတုိ အမည္ရ ထိုင္ေတာ္မူ ဗုဒၼၶ ဆင္းတုေတာ္ႀကီး ကိုလည္း ဖူးေျမာ္ ႏိုင္သည္။
ဘုရားပြဲေတာ္ကို ဧၿပီႏွင့္ ႏို၀င္ဘာလ တို႕တြင္ ႏွစ္စဥ္ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႀကိမ္ က်င္းပေလ့ ရွိပါသည္။ ယခင္က သည္ဆင္းတု ေတာ္ႀကီးသည္ ေလဟာျပင္တြင္ တည္ရွိ ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ ေနမိုး ဒဏ္ ကာကြယ္ရန္ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းကို တည္ေဆာက္ ထားၿပီ ျဖစ္ေလသည္။

ထို႕အျပင္ ထိုင္း ေရွးေဟာင္း ရိုးရာ ပံုစံျဖင္ ့ေဆာက္လုပ္ ထားေသာ ခမ္ခန္ခ်န္ အိမ္ႀကီး ကိုလည္း သည္ဘုရား ပရိ၀ုဏ္ အတြင္းတြင္ တည္ေဆာက္ ထားေလသည္။ သည္အိမ္ႀကီး သည္ ဘန္ေကာက္ ေခတ္ဦး ပိုင္းဧ။္ အႀကီးက်ယ္ဆံုး ကဗ်ာ စာဆိုရွင္ဧ။္ ကဗ်ာဉာဏ္ ကြန္႕ျမဴးမႈ အတိုင္း တည္ေဆာက္ ထားျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

ဘူအန္ ခ်၀ပ္ ခ်ာလီယြန္ ဖရာကိရတ္ ျမစ္က်ိဳးအင္း။ ။ သခ်င္ျမစ္ေၾကာင္း ေျပာင္းလဲရာမွ ျဖစ္ေပၚ လာေသာ ျမစ္က်ိဳးအင္းကို ထိုင္းဘုရင္ဧ။္ နန္းသက္ ၅၀ျပည့္ ႏွစ္တြင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး စီမံခ်က္ အျဖစ္ ျပန္လည္ မြမ္းမံခဲ့ရာ ၁၀.၄ စတုရန္း ကီလိုမီတာ က်ယ္၀န္းကာ စိုက္ပ်ိဳးေျမ မ်ားအတြက္ ေရသြင္းရန္ ေရခ်ိဳ ကုဗမီတာ ဆယ္သန္း သိုေလွာင္ ႏိုင္ ေသာ ဆည္ျဖစ္ လာခဲ့သည္။ ေဒသထြက္ သီးႏံွဥယ်ာဥ္၊ သားရိုင္း တိရစၧာန္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေရး သဘာ၀ ဥယ်ာဥ္ႏွင့္ ေရခ်ိဳတြင္ က်က္စားေသာ ေရေန သတၲ၀ါျပခန္း တို႕ကိုပါ တိုးခ်ဲ႕ ေဆာက္လုပ္ ထားေလသည္။


ဥေသာင္း ျပတိုက္သည္ ဆဖန္ဘူရီတြင္ တည္ရွိၿပီး ဒြါရာ၀တီ ေခတ္လက္ရာ မ်ားကို စုစည္း တင္ျပ ထားေသာ ဂုဏ္ယူ အထင္ႀကီးဖြယ္ ျပတိုက္ ျဖစ္ေလသည္။ ဆဖန္ဘူရီသည္ ဒြါရာ၀တီ ေခတ္ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ သူ႕လက္ရာ မ်ားအတြက္ အေရးပါေသာ စုရပ္ျဖစ္ကာ ေဒသခံမ်ားက ခင္းက်င္း ျပသထား သည္ကိုပင္ ေတြ႕ႏိုင္ေလသည္။ ေအဒီ ၁၁-၁၂ ရာစု ခန္႕က ဒြါရာ၀တီ ေခတ္လက္ရာ မ်ားကို ယေန႕တိုင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ထိုေခတ္ လူမ်ားသည္ မြန္-ခမာ အႏြယ္၀င္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ထိုေခတ္က ယဥ္ေက်းမႈ ဗိသုကာ လက္ရာ မ်ားကို အေျခခံကာ အမ်ားစုမွာ ခမာလူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၾက သည္ဟု ခန္႔မွန္း ရပါသည္။ သို႕ေသာ္ မြန္မ်ားသည္ ပိုမို ဒ႑ာရီ ဆန္ၿပီး စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းကာ ယေန႕ ထက္တိုင္ ထိုင္းႏွင့္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ တို႕တြင္ ပ်႕ံႏွ႕ံ ေနထိုင္ ၾကေလသည္။

စမြတ္ပရာကန္အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ

ဘန္ေကာက္ဧ။္ ေတာင္ဘက္ ၂၉ကီလိုမီတာ အကြာတြင္ တည္ရွိၿပီး ထိုင္းပင္လယ္ေကြ႕ အတြင္းသို႕ ေက်ာက္ဖယား ျမစ္ စီး၀င္ရာ ေဒသတြင္ တည္ရွိသည္။ အယုဒၼၶယေခတ္က သာမန္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ မွ်သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုအခါ မေရတြက္ ႏိုင္ေသာ သမိုင္းႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုင္ရာ အေမြအႏွစ္ မ်ားကို စုစည္း တင္ျပရာ ေနရာေရာ၊ စက္မႈ ဇုန္ႀကီး မ်ားပါ တည္ရွိရာ ေနရာႀကီး အျဖစ္ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ စည္ပင္ လာခဲ့ ေလသည္။



ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ တစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္သည့္အတြက္ လည္ပတ္စရာ စံုလွသည္ကိုလည္း သည္ေနရာတြင္ ေတြ႕ႏိုင္ေလသည္။ ထို႕ျပင္ ဧရာ၀ဏ္ ျပတုိက္လည္း ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေလသည္။

မူအန္ဘိုရမ္ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕။ ။ သည္ျပတိုက္သည္ ဧက၂၀၀ခန္႕ က်ယ္၀န္းၿပီး ကမၷ‡ာ့အႀကီးဆံုး ေလဟာျပင္ျပ တိုက္ ျဖစ္ေလသည္။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ သည္ျပတိုက္ၿမိဳ႕ကို စတင္ တည္ေဆာက္ ခဲ့သည္။ သည္ျပတိုက္သည္ စမြတ္ပရာကန္ၿမိဳ႕မွ ၈ကီလိုမီတာ၊ ဆူခမ္ဗစ္လမ္းမွ ၃၃.၅ ကီလိုမီတာ ေ၀းကြာေသာ ဘန္ပူး အရပ္တြင္ တည္ရွိၿပီး ပံုေသး ခ်ံဳ႕ထားေသာ သမိုင္းဆိုင္ရာ အေရးပါေသာ နယ္ေျမမ်ားဧ။္ ပံုတူမ်ားကို တစ္ေနရာ တည္းတြင္ တဆက္တည္း ၾကည့္ရႈႏိုင္ရန္ ေဆာက္လုပ္ ထားျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ တိုင္း၊ ခရိုင္တို႕မွ သမိုင္း၀င္ေနရာမ်ားဧ။္ ပံုစံတူမ်ားကို ၾကည့္ရႈ ေလ့လာႏိုင္ၿပီး ဆူခိုထိုင္းမွ ၀ပ္မဟာထပ္၊ ဆာလာဘူရီမွ ဖရာ့ဗုဒၼၶဘတ္၊ မူအန္နခြန္မွ ဖရာထပ္၊ ဖႏြန္ရမ္မွ ဖရာဆပ္ဟင္ႏွင့္ ဖရာထပ္ခ်ိဳင္းယ အစရွိသျဖင့္တို႕ပါ၀င္သည္။

ဖြင့္ခ်ိန္ႏွင့္ ၀င္ေၾကး။ ။မနက္၈နာရီမွ ညေန၅နာရီအတြင္းေန႕စဥ္ဖြင့္လွစ္ၿပီး
လူ၀င္ေၾကးမွာလူႀကီးတစ္ဦးလွ်င္ ဘတ္၅၀။
၁၂ႏွစ္ေအာက္ကေလးတစ္ဦးလွ်င္ ၂၅ဘတ္။
၅ႏွစ္ေအာက္ကေလး-အခမဲ့
ကား၀င္ေၾကးမွာ ဆလြန္းကားတစ္စီးလွ်င္ ဘတ္၅၀။
ဘင္ကားတစ္စီးလွ်င္ ဘတ္၁၀၀။
ဇိမ္ခံဘတ္စ္ကားတစ္စီးလွ်င္ ဘတ္၂၀၀။

ခရီးစဥ္လမ္းညႊန္

ေမာ္ေတာ္ကား။ ။ဆမ္ရြန္-ဆမြတ္ ပရာကန္ လမ္းမႀကီး အတိုင္း သြားၿပီး ဆမြတ္ ပရာကန္ရွိ အဂၤလိပ္အကၼၡရာ တီပံု လမ္းဆံုေရာက္လွ်င္ ဘယ္ဘက္သို႕ ေကြ႕ၿပီး ဆူခန္ဗစ္ လမ္းေဟာင္း အတိုင္း ၃၃ ကီလိုမီတာခန္႕ သြားၿပီးလွ်င္ မူအန္ ဘိုရမ္ ျပတိုက္ၿမိဳ႕ အ၀င္ လမ္းညႊန္
ဆိုင္းဘုတ္ကို ေတြ႕ပါမည္။ ထိုအ၀င္လမ္း အတိုင္း ၈ ကီလိုမီတာ ခန္႕သြားလွ်င္ ဘယ္ဘက္တြင္ ျပတိုက္ၿမိဳ႕ကို ျမင္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ဘတ္စ္ကား။ ။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႔ ပန္ကေလာင္း အရပ္မွ ဂိတ္စေသာ ဘတ္စ္ကားအမွတ္ ၁၁ကိုစီးကာ ပတ္နမ္ အရပ္ ဂိတ္ဆံုးတြင္ ဆင္းပါ။ ဂိတ္ဆံုး မွတဖန္ မီနီဘတ္စ္ေခၚ ဘတ္စ္ကားငယ္ အမွတ္ ၃၆ကို ထပ္မံစီးပါက ဂိတ္ဆံုး လွ်င္ ေရာက္ပါသည္။

စမြတ္ပရာကန္မိေက်ာင္းေမြးျမဴေရးျခံႏွင့္ တိရစၧာန္ဥယ်ာဥ္

၁၉၅၀က စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံဧ။္ ပထမဆံုးျဖစ္ကာ ယခုအခါ ကမၷ‡ာ့အႀကီးဆံုး မိေက်ာင္း ေမြးကန္ ျဖစ္ေလသည္။ ဆမြတ္ပရာကန္ ၿမိဳ႕လယ္မွ ၃ကီလိုမီတာ ကြာေ၀းေသာ တိုင္ဘန္ အရပ္တြင္ တည္ရွိၿပီး မိေက်ာင္း အရြယ္စံု အမ်ိဳးစံု အေကာင္ေရ ၄၀၀၀၀ခန္႕ေမြးျမဴ ထားေလသည္။ အစာ ေကၽြးခိ်န္မွာ ညေန၄နာရီခြဲ မွ၅နာရီခြဲ၊ ျပပြဲခိ်န္မွာ ေန႕လယ္ ထမင္းစားခ်ိန္ မွလြဲၿပီး မနက္ ၈နာရီမွ ညေန ၅နာရီၾကား တစ္နာရီတိုင္း၊ အထူး ျပပြဲမ်ားမွာ အမ်ားျပည္သူ ရံုးပိတ္ရက္ မ်ားတြင္ ေန႕လယ္၁၂နာရီမွ ညေန ၅နာရီၾကား တစ္နာရီတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဆင္ဆက္ကပ္ မွာ မနက္ ၉နာရီခြဲမွ ညေန ၄နာရီခြဲၾကား တစ္နာရီတိုင္း တြင္ျဖစ္ၿပီး အျခား သတၲ၀ါမ်ား ျဖစ္ေသာ က်ား၊ ခ်င္ပန္ဇီ ေမ်ာက္၊ ဂစ္ဘြန္ေမ်ာက္၊ ကုလားအုတ္၊ ေရျမင္းႏွင့္ အျခားသတၷ…၀ါ မ်ားကိုလည္း ၾကည့္ရႈႏိုင္ကာ ယဥ္ပါးေနေသာ ထိုသတၷ…၀ါမ်ား ႏွင့္အတူ တြဲၿပီး ဓာတ္ပံု ရိုက္ႏိုင္ေလသည္။

ဒိုင္ႏိုေဆာ ျပတိုက္တြင္ အသက္ ရွိစဥ္က အရြယ္အစား အတိုင္း ဖန္တီး ျပဳလုပ္ထားေသာ ဒိုင္ႏိုေဆာ ရုပ္တုမ်ားႏွင့္ ၁၃ မ်ိဳးေသာ ဒိုင္ႏိုေဆာမ်ားဧ။္ အရိုးမ်ားကို ျပသ ထားေလသည္။ ထို႕ျပင္ လူႏွင့္သမိုင္းဦး သတၲ၀ါမ်ား အေၾကာင္း ကိုလည္း ရုပ္ပံု ကားခ်ပ္မ်ားကို မီးေမာင္းထိုးကာ ရုပ္ရွင္ သဖြယ္ တင္ဆက္ျပသ ရွင္းလင္း ေျပာျပပါသည္။ သည္ျပတိုက္ ကို မနက္ ၇နာရီမွ ညေန ၆နာရီ အတြင္း ေန႕စဥ္ ဖြင့္လွစ္ပါသည္။

၀င္ေၾကး။ ။ ၀င္ေၾကးမွာလူတစ္ဦးလွ်င္ ဘတ္၃၀၀။

ခရီးစဥ္လမ္းညႊန္
ဘတ္စ္ကား။ ။အဲယားကြန္းဘတ္စ္အမွတ္ ၇၊ ၈၊ ၁၁ အဆင္ေျပရာ (သို႕မဟုတ္) သာမန္ ဘတ္စ္ကား အမွတ္ ၂၅၊ ၁၀၂ တို႕ကို စီးကာ ဆမြတ္ ပရာကန္ ေရာက္လွ်င္ ေဒသသံုး ထရပ္ကား ပံုစံ ဘတ္စ္ကား အမွတ္.၁ ႏွင့္ .၈၀ တို႕ကို ထပ္မံ စီးနင္းကာ ေရာက္ရွိ ႏိုင္ပါသည္။

ကန္ခ်နပူရီ အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

ကန္ခ်နပူရီသည္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ အေနာက္ဘက္ ကီလိုမီတာ ၁၃၀ခန္႕ ေ၀းကြာေသာ အရပ္တြင္ တည္ရွိၿပီး ျမစ္မ်ားႏွင့္ ျမစ္ေဘး အပန္းေျဖ ရိပ္သာမ်ား ေၾကာင့္ သာယာ လွပလ်က္ ရွိေလသည္။ ဘန္ေကာက္မွ ကားျဖင့္ ႏွစ္နာရီအတြင္း ေရာက္ႏိုင္ ေလသည္။ ကန္ခ်နပူရီ၏ အဓိက ဆြဲေဆာင္မႈ မွာ ကမၻာေက်ာ္ ေကြးျမစ္ကူး တံတား ျဖစ္ၿပီး ယင္းႏွင့္ အနီးတ၀ိုက္တြင္သူရဲေကာင္း စစ္သည္ ဗိမာန္ႏွင့္ စစ္သမိုင္း ျပတိုက္ ရွိေလသည္။

ဒုတိယကမၷ‡ာစစ္အတြင္း ဂ်ပန္တို႕က ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ သြားေရာက္ကာ သူတို႕၏စစ္တပ္ မ်ားကို ေထာက္ပံ့ႏိုင္ရန္ စစ္သံု႕ပန္းမ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းမွ လူမ်ားကို ေခၽြးတပ္ဆြဲကာ ေဖာက္လုပ္ ခဲ့ေသာ ေသမင္းတမန္ မီးရထားလမ္းမွာ သည္တံတားေပၚက ျဖတ္သန္း သြားေလသည္။ ထိုရထားလမ္း အတြက္ ျမန္မာႏွင့္ ထိုင္းလူမ်ိဳး မ်ားစြာ ေခၽြးတပ္ အဆြဲခံရၿပီး အမ်ားစုမွာ ရထားလမ္း ေဖာက္စဥ္မွာပင္ ေသဆံုးခဲ့ ၾကရသည္။ မူလတံတားမွာ စစ္အတြင္း ၁၉၄၅ ခုႏွစ္က မဟာမိတ္တပ္မ်ား ဗံုးၾကဲ တိုက္ခိုက္ ခံရစဥ္က ပ်က္စီးခဲ့ၿပီး စစ္ႀကီးၿပီး ေသာအခါ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ ထားျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သို႕ေသာ္မူရင္းႏွင့္ ျပဳျပင္မႈ ကြဲျပားစြာ ျမင္ႏိုင္ရန္ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ ထားေသာ တံတားပိုင္းကို ေလးေထာင့္သ႑ာန္ ျပဳလုပ္ထားၿပီး မူရင္းတံတားမွ ၾကြင္းက်န္ ရစ္သည့္ တံတားပိုင္းကို အခံုးပံု သ႑ာန္ျဖင့္ ေတြ႕ျမင္ ႏိုင္ေလသည္။ တံတားဧ။္ အေရွ႕ဘက္ ျခမ္းတြင္ မီးရထား လမ္းေျပး ကားငယ္ႏွင့္ မီးရထား ျပတိုက္ဥယ်ာဥ္ တည္ရွိပါသည္။


စန္ဂ္ခ်ဳတို လမ္းေပၚရွိ မီးရထား ဘူတာရံုႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ ကန္ခ်နဘူရီ စစ္သခၤ်ိဳင္း တည္ရွိသည္။ ေသမင္းတမန္ ရထားလမ္း ေဖာက္လုပ္စဥ္ ေသဆံုး ခဲ့ေသာ စစ္သံု႕ပန္း ၆၉၈၂ ဦးကိုျမႈပ္ႏွံထားသည္။ သို႕ေသာ္ တကယ္ ေသဆံုးခဲ့သူ ဦးေရမွာ ခန္႕မွန္းေျခ စစ္သံု႕ပန္း ၁၂၃၃၉ ဦးႏွင့္ ေခၽြးတပ္သား ၇၀၀၀၀ ႏွင့္ ၉၀၀၀၀ ဦးေရၾကား ေသဆံုး ခဲ့ၾကၿပီး ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္သား ႏွစ္ဆယ္ ရာခိုင္ႏံႈန္း ေသဆံုးခဲ့သည္ဟု ယူဆၾက ပါသည္။

စိုင္ေရာ့ အမ်ိဳးသား သဘာ၀ ဥယ်ာဥ္သည္ ၃၀၀ စတုရန္း ကီလိုမီတာ က်ယ္၀န္းၿပီး ထူးျခား ဆန္းၾကယ္ေသာ သဘာ၀ လိုဏ္ဂူမ်ားႏွင့္ ေခြ႕ႏိြဳင္ ျမစ္တြင္းသို႕ တိုက္ရိုက္ စီး၀င္ေသာ စိုင္ေရာ့ရိုင္ ေရတံခြန္ တို႕ေၾကာင့္ ေက်ာ္ၾကား ေလသည္။ ဘန္ဂလို အိမ္ငယ္မ်ား၊ ျမစ္တြင္းစီး ေဖာင္မ်ား၊ ေပ်ာ္ပြဲစား အသံုးအေဆာင္ ပစၷည္းမ်ားကို လြယ္ကူစြာ ၀ယ္ယူ ငွားရမ္းႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ေန႕ခင္း ေစ်းဆုိင္မ်ား ကလည္း လည္ပတ္သူ မ်ားကို မ်ားစြာ အေထာက္အပံ့ ေပးေလသည္။

သမိုင္း ပညာရွင္မ်ားဧ။္ မွတ္သားခ်က္ မ်ားအရ ေရွးေဟာင္း ကန္ခ်နဘူရီသည္ ဘန္လက္ရာ အရပ္တြင္ ရြာငယ္ အသြင္ျဖင့္ တည္ရွိၿပီး လက္ရွိၿမိဳ႕ဧ။္ ေျမာက္ဘက္ ၁၆ ကီလိုမီတာ အကြာတြင္ တည္ရွိ ပါသည္။ ကန္ခ်နဘူရီဧ။္ ေရတံခြန္မ်ား၊ ေတာင္မ်ားႏွင့္ သဘာ၀လိုဏ္ဂူမ်ား၊ သဘာ၀ ဥယ်ာဥ္ မ်ားႏွင့္ ေကြးျမစ္တို႕ဧ။္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ အလွအပမ်ားက ခရီးသြားမ်ားကို ဆြဲေဆာင္ေသာ အဓိက ေသာ့ခ်က္ ျဖစ္ေလသည္။ သဘာ၀ ဥယ်ာဥ္ တြင္းရွိ ၇ဆင့္ ရွိေသာ ဧရာ၀ဏ္ ေရတံခြန္၊ စစ္သမိုင္း ျပတိုက္၃ခု၊ စစ္သခၤ်ိဳင္း၂ခု၊ သဘာ၀ ျပတိုက္ တစ္ခု၊ ေရပူစမ္း၊ ထိုင္းႏွင့္ တရုတ္ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ တစ္ခုတည္းေသာ ေသမင္းတမန္ ရထားလမ္း တို႕သည္ ကန္ခ်နပူရီသို႕ သြားေရာက္ လည္ပတ္ရန္ ေစ့ေဆာ္ေသာ အခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။

၏ခရီးစဥ္လမ္းညႊန္

ေမာ္ေတာ္ကား။ ။ (၁)ဘန္ေကာက္မွ နခြန္ခ်ိဳင္စီႏွင့္ နခြန္ပသြန္ တိုင္းကို ျဖတ္ၿပီး ဖတ္ခဆမ္(ဏ့နအုေ်နာ) အမွတ္၄ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း သြားလွ်င္ လမ္းတြင္ ဘန္းပြန္၊ သာမခႏွင့္ သာမူအန္ တို႕ကို ျဖတ္ၿပီး ကန္ခ်နဘူရီသို႕ ေရာက္ေလသည္။ (၂) ဘန္ေကာက္မွ အမွတ္၃၃၈ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း သြားလွ်င္ နခြန္ခ်ိဳင္စီ သို႕ ေရာက္ၿပီး ထိုမွတဆင့္ အမွတ္၄ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း သြားလွ်င္ ကန္ခ်နဘူရီသို႕ ေရာက္ပါသည္။

ဘတ္စ္ကား။ ။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ဧ။္ ေတာင္ပိုင္းအေ၀းေျပးဂိတ္မွ ကန္ခ်နဘူရီသို႕ မနက္၄နာရီမွ ည ၈နာရီအတြင္း ၁၅မိနစ္တိုင္း သာမန္ဘတ္စ္ကားတစ္စီးႏံႈးထြက္ေလ့ရွိကာ ကားေမာင္းခ်ိန္၃နာရီအတြင္း ကန္ခ်နဘူရီသို႕ေရာက္ပါသည္။ ဆက္သြယ္ရန္ဖုန္း ၆၆၂-၄၃၄-၅၅၅၇ႏွင့္ ၆၆၂-၄၃၄-၅၅၅၈တို႕သို႕ စံုစမ္းႏိုင္ပါသည္။ ပထမတန္းစားေလေအးစက္တပ္ဘတ္စ္ကားမ်ားသည္လည္း သည္အေ၀းေျပးဂိတ္မွပင္ ၂၅မိနစ္တိုင္းကားတစ္စီးႏံႈးထြက္ေလ့ရွိပါသည္။ ဆက္သြယ္ရန္ ၀၂ ၄၃၅ ၅၀၁၂ယ ၀ ၂၄၃၅ ၁၁၉၉ သမ ၀၂ ၈၈၄ ၆၂၄၉ သမ တတတ.အမေည်စသမအ.ခသ.အ့ သို႕ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။ နခြန္ပသြန္၊ ရတ္ခ်ဘူရီႏွင့္ ဆဖန္ဘူရီ အေ၀းေျပးဂိတ္မ်ား မွလည္း ကန္ခ်နဘူရီ သို႕တိုက္ရိုက္ေျပးေသာ ကားမ်ားရွိၿပီး ၁နာရီခြဲမွ ႏွစ္နာရီခြဲခန္႕ၾကာ ကားေမာင္းလွ်င္ ေရာက္ပါသည္။

မီးရထား။ ။ သာမန္မီၤးရထားမ်ားသည္ဘန္ေကာက္ထံုဘူရီအရပ္ရွိဘန္ေကာက္ႏိြဳင္ ဘူတာရံုမွ ေန႕စဥ္ထြက္ပါသည္။ တတိယတန္းစားခံုမ်ားသာရရွိႏိုင္ၿပီး ဘန္ေကာက္မွ ကန္ခ်နဘူရီထိ ၃နာရီခန္႕ ၾကာႏိုင္ပါသည္။

စေန၊ တနဂၤေႏြေန႕ႏွင့္ အစိုးရရံုးပိတ္ရက္မ်ားတြင္ဟြာလန္ဖုန္းအရပ္ရွိဘန္ေကာက္ဘူတာႀကီးမွအထူးရထားသည္ မနက္၆နာရီခြဲခန္႕တြင္ကန္ခ်နဘူရီသို႕ထြက္ၿပီး ည ရနာရီ ၅၅မိနစ္တြင္ ကန္ခ်နဘူရီမွဘန္ေကာက္သို႕ ျပန္လည္ ခုတ္ေမာင္းလာပါသည္။ သည္ရထားသည္ လမ္းခရီးတေလွ်ာက္တြင္ဖရာ့ပထုံေစတီ၊ ေသမင္းတံမန္တံတားႏွင့္ ဖရာစပ္မူအန္စင္ဂ္သမိုင္းဥယ်ာဥ္တို႕သို႕သြားေသာ မီနီဘတ္စ္ကားဂိတ္တို႕တြင္ ရပ္နားေပးပါသည္။ ကန္ခ်နဘူရီမွ ၀မ္ဖိုသို႕ အထူးေရေႏြးေငြ႕သံုးရထားျဖင့္လည္း ေျပးဆြဲေပးေသာ အေပ်ာ္စီးရထားရွိပါသည္။

ကန္ခ်နဘူရီၿမိဳ႕၀န္းက်င္သည္ ေျခက်င္ေလွ်ာက္ေလ့လာလိုပါကရႏိုင္ေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ကိုႏွံ႕စပ္စြာလည္ပတ္ႏိုင္ရန္ စက္ဘီး၊ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ ကားတို႕ျဖင့္လည္းလည္ပတ္ႏိုင္ေလသည္။ မဲ့နမ္ေကြးလမ္းေပၚရွိ ဟိုတယ္မ်ား၊ တည္းခိုခန္းမ်ားႏွင့္ ဆိုင္မ်ားမွ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ စက္ဘီးမ်ားကို ငွားရမ္းႏိုင္ပါသည္။

ထိုင္းအေခၚ ပစၥႏုေလာက္၊ ျမန္မာအေခၚ ပိႆေလာက္ အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

ဘန္ေကာက္၏ ေျမာက္ဘက္ ကီလိုမီတာ ၃၉၀ ေ၀းကြာေသာ အရပ္တြင္ တည္ရွိေသာ ပစၥႏုေလာက္တြင္ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိေသာ နားေနရန္ ဟိုတယ္အနည္း ငယ္သာ ရွိေသာ္လည္း ပတ္၀န္းက်င္ရွိ ဆူခိုထိုင္း၊ ကဖန္ဖတ္ (ျမန္မာအေခၚ ကမန္ပိုက္)ႏွင့္ စရီစတ္ခ်နာ လိုင္ၿမိဳ႕ ေဟာင္းမ်ား သို႕ပါ သြားေရာက္ လည္ပတ္ ႏိုင္ေလသည္။ ပစၥႏုေလာက္၏ အဓိက ဆြဲေဆာင္မႈမွာ ၀ပ္ဖရာစရီ ရတနာ မဟာထပ္ ေက်ာင္းတြင္းရွိ ဖရာ့ဗုဒၼၶ ခ်င္နရတ္ဟု အမည္ တြင္ေသာ ေၾကးသြန္း ထိုင္ေတာ္မူ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီး ျဖစ္ေလရာ ျမဘုရားၿပီးလွ်င္ ထိုင္းလူမ်ိဳးမ်ား အျမတ္ႏိုးဆံုး ဘုရား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုင္းမ်ား၏ မဟာျမတ္မုနိဟု ေခၚဆိုႏိုင္ ေလသည္။

ခရီးစဥ္လမ္းညႊန္

မီးရထား။ ။ ဘန္ေကာက္ႏွင့္ ခ်င္းမိုင္သြား မီးရထားသည္ ေန႕ရထားႏွင့္ ညရထား ႏွစ္မ်ိဳးရွိၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးလံုးသည္ ပစႏုေလာက္တြင္ ခရီးတေထာက္ နားသည့္အတြက္ လြယ္ကူ အဆင္ေျပစြာသြားလာႏိုင္ပါသည္။ ပစၷႏုေလာက္ မွတဆင့္ ဆူခိုထိုင္းႏွင့္ စရီ စတ္ခ်နာလိုင္ ေရွးေဟာင္း ၿမိဳ႕မ်ားသို႕လည္း ဘတ္စ္ကားျဖင့္ လြယ္ကူစြာ သြားလာ ႏိုင္ပါသည္။

ဘတ္စ္ကား။ ။ မိုခ်စ္ အေ၀းေျပး ကားဂိတ္မွ ေန႕စဥ္ ဘတ္စ္ကားမ်ား တစ္နာရီျခားတစ္ခါ ထြက္ေလ့ရွိပါသည္။

ခရီးသည္မ်ားသိေကာင္းစရာ

အေကာင္းဆံုးကို ေမွ်ာ္လင့္ေသာ္လည္း အဆိုးဆံုး အတြက္ ျပင္ဆင္သည့္ အေနျဖင့္ ယံုၾကည္ စိတ္ခ် ရေသာ အာမခံ ကုမဏီ မ်ားမွ အာမခံမ်ား ကိုင္ေဆာင္ ထားျခင္းက အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ပါသည္။ ထိုင္း ႏိုင္ငံ၏ တရား ဥပေဒမွာ အလြန္ ရႈပ္ေထြးကာ ထိေရာက္မႈ ေႏွးေကြး လွသျဖင့္ ျပႆနာ တစံုတရာ ျဖစ္ခဲ့ပါမူ
၁. ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေျဖရွင္း
၂. စိတ္ခ်ရေလာက္ေသာ နယ္ေျမကြၽမ္းေသာ ကိုယ့္ အသိအကြၽမ္းကို အကူအညီ ေတာင္းကာေျဖရွင္း
၃. ကိုယ့္ႏိုင္ငံဆိုင္ရာ သံရံုးကို သြားၿပီး အကူအညီေတာင္း
၄. ရဲနဲ႕ေရွ႕ေနကို အကူအညီ ေတာင္း ဟူသတတ္။

၀လနမ်အေပ ေနျခင္းကို ျပင္းထန္စြာ ဒဏ္ေငြ ေဆာင္ေစျခင္း သုိ႕မဟုတ္ ေထာင္ဒဏ္ ခ်မွတ္ျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္ကြပ္ ေလသည္။ နာမည္ႀကီး တံဆိပ္ ေသာက္ေရသန္႕ ကိုသာ ေသာက္ရန္ ေဆာ္ၾသ ထားၿပီး ျမဴနီစီပယ္က ျဖန္႕ခ်ီေသာ ပိုက္ေရမွာ သံုးရန္သာ ျဖစ္ေလသည္။ အ၀ီစိ တြင္းေရသည္ ပုိက္ေရထက္ ဆိုးၿပီး အဆင့္ျမင့္ တိုက္ခန္း မ်ားတြင္ အ၀ီစိ တြင္းေရကို ကိုယ္ပိုင္ ေရသန္႕စက္ မ်ားျဖင့္ စိတ္တိုင္းက် သန္႕စင္ၿပီးမွ သံုးရေလသည္။ ေသာက္ေရ အတြက္ ကေတာ့ ဘန္ေကာက္ တၿမိဳ႕လံုးက ေသာက္ေရသန္႕ ကိုသာ အားကိုးရေလသည္။ ပထမတန္းစား နာမည္ႀကီး တံဆိပ္ မဟုတ္ေသာ ေရခဲသည္ ေရသန္႕ႏွင့္ ျပဳလုပ္သည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ စားေသာက္ မိပါက ကိုယ့္တာ၀န္ ကိုယ္သာ ယူရေပမည္။ က်န္းမာေရး အတြက္ အေကာင္းဆံုးက ေရခဲ မသံုးျခင္း သာတည္း။ နာမည္ေက်ာ္ သေဘၤာသီး ေထာင္းေတြက အဆင္ မသင့္ရင္ ဗိုက္နာ တတ္ေသာ္လည္း ထိုင္းမွာ တခု ေကာင္းတာက ျမန္မာျပည္မွာ ပင္လယ္စာ စားရင္ ယားတတ္သူ၊ ဂဏန္း၊ သခြားသီး၊ ခရမ္းသီး၊ ငရုတ္သီး စားရင္ ဗိုက္နာသူ ထိုင္းမွာ ဘာမွ မျဖစ္တာပဲ ေကာင္းလွ ပါသည္။ ထိုင္းက ေရေျမကိုက အာနိသင္ ေပ်ာ့ေနတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ျမန္မာျပည္မွာ ေႏြဆို ေခြးေတြရူးေလ့ရွိၿပီး လမ္းမွာ ေခြးခ်င္း နယ္ေျမ က်ဴးေက်ာ္ရင္ ကိုက္တတ္ ၾကေသာ္လည္း ထိုင္းေခြးမ်ားမွာ မကိုက္တတ္၊ ရူးလဲမရူး တတ္ၾကပါ။
တိရိစၧာန္ တိုက္ပြဲ ေတြမွာလဲ အဲလိုပဲလို႕ ၾကံဳဖူး ၾကားဖူးပါသည္။ ျမန္မာၾကက္နဲ႕ ထိုင္းၾကက္ ခြပ္ ျမန္မာ ၾကက္ပဲ ႏိုင္ေလ့ရွိၿပီး အျခား ေခြး၊ ႏြား၊ ပုရစ္ တိုက္ပြဲမ်ား အားလံုး သည္အတိုင္း ပဲဟု ၾကားဖူးပါသည္။
ထိုင္းအစားအစာမ်ားကို ျမန္မာျပည္ ကတည္းက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ ေသာေၾကာင့္ ထိုင္းေရာက္ခိုက္ တ၀ စားလိုသူမ်ားအတြက္ ဆိုင္ေကာင္းမ်ားကို Food Tourism in Thailand ေဆာင္းပါးျဖင့္ သီးသန္႕ ေရးသား ေဖာ္ျပေပးပါမည္

ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း ၀တ္စား ဆင္ယင္မႈ အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းစြန္း ၿမိဳ႕မ်ားသို႕ ႏို၀င္ဘာမွ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္း ခရီးသြား လွ်င္ကား ညအပူခ်ိန္ ၄ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ ခန္႕ထိ ေအးေသာေၾကာင့္ အေႏြးထည္ ၀တ္ရန္ လိုေသာ္လည္း က်န္အခိ်န္မ်ားႏွင့္ အျခားေနရာ မ်ားတြင္ ၃၅-၄၀ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ ္ခန္႕ထိ ပူေသာေၾကာင့္ သာမန္တီရွပ္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီရွည္ သို႕မဟုတ္ အျခား သက္ေတာင့္ သက္သာ အ၀တ္အစား မ်ားကို ၀တ္ဆင္ ႏိုင္ေလသည္။ သို႕ေသာ္ ဘုရားမ်ားႏွင့္ ျပတိုက္မ်ား၊ အထူး သျဖင့္ ျမဘုရားႏွင့္ ဘုရင့္နန္းေတာ္သို႕ လည္ပတ္မည့္ သူမ်ားသည္ တံေတာင္ဆစ္ဖံုး လက္ရွည္အကၤ်ီႏွင့္ ဒူးေခါင္း ဖံုးစကပ္၊ လံုခ်ည္၊ ေဘာင္းဘီရွည္ တို႕သာမက ေနာက္ပိတ္ ပါေသာ ဖိနပ္တို႕ကိုသာ ၀တ္ဆင္ကာ ၀င္ေရာက္ႏိုင္ ေလသည္။ မေကာင္းေသာ ေနရာမ်ားသို႕ အလည္လာရန္ ဆြဲေဆာင္ ေၾကာ္ျငာေသာ ေမာ္ဒယ္လ္၊ မင္းသမီးမ်ား၏ ၀တ္စား ဆင္ယင္ပံုကို အတုခိုးၿပီး ၀တ္ဆင္ လာပါက မ်ားစြာ အထင္ေသး ရႈတ္ခ်ခံ ရေပမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ သာမန္ ရံုး၀န္ထမ္း မ်ားမွာ အေနာက္တိုင္းႏွင့္ ထိုင္းရိုးရာ ၀တ္စံုမ်ားကို ၀တ္စံုျပည့္ ၀တ္ဆင္ကာ ရံုးတက္ ၾကရၿပီး အေျခခံႏွင့္ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္ အဆင့္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား မ်ားပင္ သက္ဆိုင္ရာ ေက်ာင္း၀တ္စံု ကိုသာ ၀တ္စံုျပည့္ ၀တ္ဆင္ ေက်ာင္းတက္ ၾကရပါသည္။ သာမန္ အရပ္သူ မ်ားမွာ ဒူးဖံုးစကပ္၊ ေဘာင္းဘီမ်ား၊ မိန္းမ၀တ္ တီရွပ္၊ ရွပ္အကၤ်ီႏွင့္ သာမန္ မိန္းမ၀တ္ လံုျခံဳေသာ အ၀တ္မ်ား ကိုသာ ၀တ္ေလ့ ရွိၾကပါသည္။ အလြန္အက်ဴး ေခတ္ဆန္ ထူးျခား ဆန္းျပားေသာ၊ မလံုတလံု အ၀တ္မ်ားကို ၀တ္ဆင္သူ မ်ားကား ေသခ်ာေသာ ေစ်းေပါေသာ မိန္းမမ်ားဟု တပ္အပ္ သိႏိုင္ေလသည္။ ထိုသို႕ ၀တ္ဆင္ေသာ သူမ်ား မွာလည္း မေကာင္းရာတြင္ နာမည္ ေက်ာ္ေသာ ပက္ပုန္းဟု ေခၚေသာ ေနရာ တ၀ိုက္ တြင္သာ ေတြ႕ႏိုင္ၿပီး ေနရာတိုင္းတြင္ မေတြ႕ႏိုင္ပါေခ်။ ေရာမ ေရာက္လို႕ ေရာမလို က်င့္ရာတြင္ ေရာမ အထက္တန္းလႊာလို မက်င့္မိဘဲ ေအာက္တန္းလႊာလို က်င့္မိမည္ စိုးရိမ္ ေသာေၾကာင့္ သတိေပး ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ပင္လယ္ ကမ္းေျခ မွအပ အျခား မည္သည့္ေနရာ တြင္မဆို (ေရတံခြန္ႏွင့္ ေရကန္မ်ား အနီးတြင္ ပင္ခြင့္မျပဳ) ေရကူး၀တ္စံုႏွင့္ သြားလာျခင္းကို ခြင့္မျပဳပါေခ်။

ထိုင္းယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

လူႀကီးသူမမ်ားႏွင့္ ဂုဏ္အားျဖင့္ ရိုေသ ထိုက္သူမ်ား ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ဒူးတုတ္ ထိုင္တတ္ေသာ ထိုင္းထံုးစံမွာ ျမန္မာ့ ဓေလ့ႏွင့္ တူလွေပသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ႏွင့္ အလားသ႑ာန္ ဆင္စြာ ဇာတ္နိမ့္ျမင့္ ခြဲျခားမႈ ရွိေသာေၾကာင့္ ထိုင္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ အဆင္ေျပစြာ ေျပာႏိုင္ေသာ စကားကို အျခား ထိုင္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ အဆင္ေျပစြာ မေျပာဆို ႏိုင္သည္မွာ မဆန္းလွဘဲ စကားေျပာ လိုက္သည္ႏွင့္ မည္သည့္ အဆင့္အတန္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ ကလာသည္ ဆိုသည္ကို ထိုင္းမ်ားက ခ်က္ခ်င္း ခြဲျခားႏိုင္ ၾကေလသည္။ ျမန္မာမ်ားက ေလယူေလသိမ္း ကိုလိုက္ၿပီး ထား၀ယ္ သံ၊ ၿမိတ္သံ၊ ေယာသံ၊ အညာသံ စသည္ျဖင့္ ခြဲျခား သိသကဲ့သို႕ ထိုင္း ေလယူေလသိမ္း မွာလည္း ေနရာကို လိုက္ၿပီး ကြဲျပား ျခားနားမႈ ရွိေလသည္။

ျမန္မာမ်ားႏွင့္ လံုး၀ ကြဲျပား ျခားနားေသာ အခ်က္ကား တျခားမဟုတ္။ ထိုင္းမ်ားသည္ ထိပ္တိုက္ စိန္ေခၚျခင္းကို မုန္းၿပီး ရိုင္းသည္ဟု သမုတ္ကာ ကြယ္ရာ မွသာ လက္သီးပုန္း ထုတတ္ၿပီး သည္လို တိုက္ကြက္ကို ယဥ္ေက်း ႏူးညံ့ သည္ဟု သတ္မွတ္ျခင္း ပင္ျဖစ္ေလသည္။

ထိုင္းအၿပံဳး မွာလည္း အဓိပၸာယ္ မ်ားစြာ ရွိေလသည္။ ျမန္မာမ်ားတြင္ ၾကည္ႏူးၿပံဳး၊ ေၾကကြဲၿပံဳး၊ မခ်ိၿပံဳး၊ ေလွာင္ၿပံဳး စသည္ျဖင့္ မ်ိဳးစံု ရွိေသာ္လည္း ထိုင္းအျပံဳးမွာ မ်က္လံုးေသျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းတြန္႕ ခ်ိဳးထားေသာ အျပံဳးေသႀကီး ျဖစ္ရာ သူ႕စိတ္ရင္း သေဘာထားကို ေတာ္ရံု အေတြ႕အၾကံဳ ရွိသူပင္ လံုး၀ မသိႏိုင္ေပ။ ထိုအၿပံဳးမ်ိဳးကို ခ်စ္လဲၿပံဳး၊ မုန္းလဲၿပံဳး၊ ကူညီ လည္းျပံဳး၊ ဒုကၡ ေပးလည္း ျပံဳးၾကေလရာ ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္ဖို႕ ေကာင္းေလသည္။

ထိုင္းအျပံဳး ကဲ့သို႕ပင္ “ဟုတ္ကဲ့” ဆိုေသာ စကား တြင္လည္း အဓိပၸာယ္ မ်ားစြာ ရွိေလသည္။ ယင္းတို႕မွာ
၁. ဟုတ္ကဲ့၊ ၾကားပါတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာ ကိုေတာ့ သေဘာမေပါက္ပါ။
၂. ဟုတ္ကဲ့၊ ၾကားပါတယ္။ သေဘာ ေပါက္ေပမယ့္ သေဘာ မတူလို႕ ရွင့္လို လိုက္မလုပ္ ႏိုင္ပါဘူး
၃. ဟုတ္ကဲ့၊ ၾကားပါတယ္။ သေဘာေပါက္ၿပီး သေဘာတူပါတယ္။ တို႕ျဖစ္ေလသည္။
သို႕ေသာ္ ထိုင္းမ်ားသည္ လြန္စြာ အားနာ တတ္ေသာေၾကာင့္ သင့္ကို“ဟုတ္ကဲ့”တစ္ခြန္းသာ ေျပာမည္ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲ စာသားမ်ား ကိုေတာ့ ေျပာမည္ မဟုတ္ပါေခ်။

ထို႕ျပင္ မည္မွ် စိတ္ဆိုးဖြယ္ ေကာင္းေသာ ေစာ္ကား ရိုင္းပ်ေသာ စကားကို ၾကားသည္ ျဖစ္ေစ၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ စြာယဥ္ေက်းဟန္ ၿပံဳးၿပီး ေစာ္ကားေသာ စကားကို ရယ္စရာ လုပ္ပစ္လိုက္ တတ္ေသာ ထိုင္းအက်င့္ကို အထင္ အျမင္ ေသးစြာျဖင့္ “ရင္မဆိုင္ ရဲလို႕ ေၾကာက္လို႕ သည္းခံသည္” ထင္ပါမူ လြန္စြာ မွားမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္မွာမူ မိမိကိုယ္ကို သေဘာထား ႀကီးဟန္ေဆာင္ကာ တဘက္သားကို ရိုင္းစိုင္း ေအာက္တန္းက်သူ အျဖစ္ ေပၚလြင္ေအာင္ တမင္ ခ်ိဳးျခင္း ျဖစ္ပါသတည္း။

ငွက္လႊတ္ျခင္း၊ ေက်ာင္းကန္ ဘုရားမ်ားတြင္ ဖိနပ္ခြၽတ္ျခင္း၊ ႀကီးသူ၊ ရိုေသထိုက္သူ မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ ေတြ႕လွ်င္ လက္အုပ္ခ်ီကာ ဦးညြတ္ အရိုအေသ ျပဳျခင္းႏွင့္ လူႀကီးသူမ ေရွ႕တြင္ ရိုေသေသာ ဟန္ပန္ မူရာျဖင့္ ေနထိုင္ျခင္း တို႕သည္ ျမန္မာမ်ားႏွင့္ မစိမ္းေသာ၊ ဆင္တူေသာ ထိုင္းယဥ္ေက်းမႈ မ်ားျဖစ္သျဖင့္ ျမန္မာမ်ား အတြက္ ေနထိုင္ရတာ သက္ေတာင့္ သက္သာ အရွိဆံုးဟု ဆိုၾကရမည့္ ႏိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုင္းလူမႈေရးက်င့္၀တ္မ်ားအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

ေျခေထာက္ျဖင့္ ညႊန္ျပ ခံရျခင္းႏွင့္ ေခါင္းကို ထိေတြ႕ ကိုင္တြယ္ ခံရျခင္း တို႕ကိုလည္း ထိုင္းမ်ားက မုန္းၾကပါသည္။ ကုိယ့္ထက္ အသက္ေရာ ဂုဏ္ပါ ႀကီးသူပင္ ျဖစ္ေစကာမူ မည္သည့္ ထိုင္းတစ္စံု တေယာက္ ကမွ မိမိ ၏ေခါင္းကို ကိုင္သူကို မႀကိဳက္ၾကဘဲ အေမရိကန္ သမတပင္ ျဖစ္ေစကာမူ မိမိေခါင္းကို အကိုင္ မခံႏိုင္ဟု ဆိုၾက ပါသည္။ လူႏွစ္ေယာက္ စကား ေျပာေနစဥ္ ၾကားထဲမွ ခြင့္မေတာင္းဘဲ ျဖတ္သြားျခင္း ကိုလည္း မၾကိဳက္ၾကပါ။ ခင္မင္ ရင္းႏွီးသူခ်င္း ေတြ႕လွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိတ္ဆက္ ေပးေသာေၾကာင့္ စတင္ သိကြၽမ္း ခင္မင္သူူခ်င္း ေတြ႕လွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း အခ်င္းခ်င္း လက္အုပ္ခ်ီ ႏႈတ္ဆက္ျခင္း၊ ေသာက္ေရ တို႕ကို ကမ္းေပးလွ်င္ လက္ႏွစ္ဘက္ႏွင့္ ယူျခင္း စေသာ ဓေလ့တို႕မွာ ကြယ္ေပ်ာက္စ ျပဳေနေသာ ျမန္မာ့ ဓေလ့ႏွင့္ အလား သ႑ာန္ တူလွေပသည္။ ဧည့္ခံသည့္ အေနျဖင့္ စားစရာ၊ သို႕ေသာ္ ႏိုင္ငံျခားသား မ်ားကိုကား အေနာက္ႏိုင္ငံ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ အညီ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္ရန္ လက္ ကမ္းေပး တတ္သည္ ကိုလည္း ေတြ႕ရ တတ္ေပသည္။
ထိုင္းအိမ္ႏွင့္ အေဆာက္အဦ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ ဖိနပ္ခြၽတ္ ရေသာ ပံုစံ ျဖစ္ၿပီး အေဆာက္အဦထဲ၊ အိမ္ထဲသို႕ ညစ္ပတ္ေသာ ဖိနပ္ကို စီးနင္း ၀င္ေရာက္ျခင္း ကို အရိုင္းဆံုးဟု သတ္မွတ္ ၾကေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေစ်းမ်ား၊ ဟိုတယ္မ်ား၊ စားေသာက္ဆိုင္ မ်ားႏွင့္ ဘဏ္မ်ားမွ လဲြၿပီး အျခား အေဆာက္အဦ တစ္ခုထဲသို႕ ၀င္ေရာက္ ေတာ့မည္ ဆိုလွ်င္ အရင္ဆံုး ဖိနပ္ပံု ပါေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွာသင့္ ေလသည္။ သို႕မဟုတ္ နီးရာ ထိုင္း တစ္ေယာက္ကို ေသခ်ာစြာ ေမးႏိုင္ ေလသည္။

ထိုင္းဘုရင္နဲ႕မိသားစုအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

ထိုင္းႏိုင္ငံအေၾကာင္းေျပာရင္ အေရးအႀကီးဆံုး ကေတာ့ သူတို႕ ဘုရင္ပါပဲ။ ထိုင္းေတြရဲ႕ သူတို႕ ဘုရင္အေပၚ သူတို႕ရဲ႕ သေဘာထားေၾကာင့္ ထိုင္းမွာ ဆိုရိုး တစ္ခုေတာင္ တြင္ယူရပါတယ္။ သည္ဟာကေတာ့“ထိုင္း တစ္ေယာက္ ေသလို႕သာ ထိုင္းဘုရင္ အသက္တစ္ရက္ ပိုရွည္မယ္ ဆိုရင္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက ထိုင္းေတြ အားလံုးက လိုလိုခ်င္ခ်င္ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႕ ေသေပးၾကမယ္” ဆိုတာပါပဲ။

သည္ေလာက္အထိ သူတို႕ ဘုရင္ကို သူတို႕က ခ်စ္ပါတယ္။ မွန္မမွန္ သိခ်င္လို႕ ရွိရင္ ကိုယ္တိုင္ ထိုင္းတစ္ေယာက္ ခ်င္းကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လိုက္ေမးႏိုင္ ပါတယ္။ သည္ေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ လည္ပတ္ အလုပ္လုပ္ တဲ့အခါမွာ ထိုင္းဘုရင္ကို မရိုမေသ စကားနဲ႕ မေတာ္တဆ အေနနဲ႕ေတာင္ မေျပာမိပါမွ ေဘးကင္းပါမယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္း ကဲ႔သို႕ပင္ ဘုရင့္ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕နဲ႕ ျပည္သူ႕ အတြက္ သူ႕ေမတၲာ သီခ်င္းကို မနက္ ၆နာရီႏွင့္ ည၈နာရီ တိတိ တို႕တြင္ ေရဒီယိုႏွင့္ ရုပ္ျမင္သံၾကား တို႕မွ ေန႕တိုင္း ထုတ္လႊင့္ ေပးေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လမ္းဆံုလမ္းခြ လူစည္ကားရာ ေနရာ တိုင္းတြင္ လႊင့္ထူ ထားေသာ အသံလႊင့္ စက္မ်ားမွ သည္သီခ်င္း၏ အသံ ၾကားရံုႏွင့္ လမ္းေပၚရွိ သြားလာသူ သို႕မဟုတ္ လမ္းေဘး စားေသာက္ဆိုင္တြင္ ထိုင္ေနသူ အားလံုး တို႕က ခ်က္ခ်င္း မတ္တပ္ရပ္ အရိုအေသျပဳ ၾကေလသည္။ ကုန္ကုန္ ေျပာရရင္ ထိုင္းဘုရင္ ပံုပါတဲ့ ပိုက္ဆံ အေၾကြေစ့ ေအာက္ကို မေတာ္တဆ လြတ္က်တာ ေတာင္မွ ထိုင္းေတြ မႀကိဳက္ပါဘူး။ ေျခေထာက္ နဲ႕မ်ား လွမ္းဖမ္း တာမ်ိဳး၊ ေျခေခ်ာင္း နဲ႕ ညွပ္ေကာက္ တာမ်ိဳး လုပ္တာကို ထိုင္းေတြ ျမင္လို႕ ကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသား ပင္ျဖစ္ေစ ကာမူ အရိုက္ခံ ရႏိုင္ပါတယ္။ ထိုင္းဘုရင့္ ဓာတ္ပံုကို မဆိုထားႏွင့္ ထိုင္းဘုရင့္ပံု ပါေသာ ေငြစကၠဴႏွင့္ အေၾကြေစ့ ကိုပင္ တက္နင္းတာ ျမင္ပါလွ်င္ ဘုရင္ကို မရိုမေသ ျပဳမႈ ပုဒ္မျဖင့္ တရားစြဲ ခံရႏိုင္ပါသည္။ ဘယ္ထိုင္း ေရွ႕ေန ကမွ မေတာ္တဆမႈ အျဖစ္ ေရွ႕ေန လိုက္ေပးမည္ မဟုတ္ပါေခ်။

ထိုင္းမွာ ဒုတိယ လူေလးစား ခံရဆံုးသူ ကေတာ့ တိုင္းျပည္ ဖြ႕ံျဖိဳး တိုးတက္ေရး သုေတသနနဲ႕ ပေရာဂ်က္ မ်ားကို ဖခင္ဘုရင္ႀကီးနဲ႕ အတူ အားသြန္ ခြန္စိုက္ ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနတဲ့ တတိယ မင္းသမီး မဟာခ်ကၠရီ သီရိဒံု ျဖစ္ၿပီး တတိယ လူေလးစား ခံရဆံုး ကေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ သိပၸံနဲ႕ နည္းပညာ ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈ အတြက္ သုေတသနျပဳ ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ စတုတၴနဲ႕ အငယ္ဆံုး မင္းသမီး ခ်ဴလာဘြန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သမီး အႀကီးဆံုး ကေတာ့ မိဘ သေဘာ မတူတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားနဲ႕ လက္ထပ္ ခဲ့အတြက္ မင္းသမီးဘြဲ႕ ရုပ္သိမ္းခံခဲ့ရၿပီး ခင္ပြန္းနဲ႕ အိမ္ေထာင္ ကြဲၿပီးတဲ့ အခါမွ သာမန္ အိမ္ေတာ္သား အျဖစ္နဲ႕ပဲ နန္းေတာ္မွာ စံေနခြင့္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင့္ ရင္ေသြးေတာ္ မ်ားထဲက ဒုတိယေျမာက္နဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ သားေတာ္ ကေတာ့ ျပည္သူ႕ အခ်စ္ေတာ္ မဟုတ္ရွာပါဘူး။ ေမာက္မာ ထင္ရာစိုင္းကာ အာဏာ မာန္၀င့္သူ အျဖစ္ ေၾကာင့္ေရာ၊ တိုင္းက်ိဳး ျပည္ျပဳ အလုပ္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္ျခင္း မျပဳသူ အျဖစ္ ေၾကာင့္ပါ တိုင္းသူ ျပည္သားမ်ားက မ်က္ႏွာသာ မေပးမႈေၾကာင့္ ဘုရင့္ သက္ေတာ္ ၈၀ ေက်ာ္သည္ အထိ နန္းလႊဲ မခံရေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။အငယ္ဆံုး သမီးေတာ္ ႏွစ္ေယာက္မွာ ဖခင္ အခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္ၿပီး အႀကီးဆံုး ႏွစ္ေယာက္ ကေတာ့ မိခင္ အခ်စ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကတယ္ လို႕လဲ သိရပါတယ္။

မတ္တပ္ရပ္ေနသူ မ်ားကေတာ့ ၀ဲမွယာသို႕ မင္းသား ဗီဂ်ရာ ေလာင္ကြန္း ၊ ဘုရင့္ အမေတာ္၊ ဘုရင္၊ မိဖုရားနဲ႕ သမီးေတာ္ႀကီး တို႕ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ထိုင္ေနသူႏွစ္ေယာက္အနက္ ကိုယ္ခႏၶာ အနည္းငယ္ ၀ျဖိဳးေနသူမွာ မဟာခ်ကရီသီရိဒံုေခၚ ဒုတိယ သမီးေတာ္ျဖစ္ၿပီး ပိန္သူကေတာ့ ခ်ဴလာဘြန္ ေခၚ သမီးေတာ္ အငယ္ဆံုး ၿပီး ဖခင္ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

ေသာင္းယိုင္-ဟြိဳင္ခခန္ဂ္ သဘာ၀သားရိုင္း ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေရး ဥယ်ာဥ္

သည္ဥယ်ာဥ္သည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွဧ။္ တရား၀င္ သတ္မွတ္ထားေသာ သဘာ၀ သစ္ေတာႀကိဳး၀ုိင္းမ်ား အားလံုးထက္ ႀကီးမားကာ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းရွိ အျခားေသာ သစ္ေတာႀကိဳး၀ိုင္းမ်ားထက္ ႏွစ္ဆမက ႀကီးေသာ သဘာ၀ သားရိုင္း ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေရး ဥယ်ာဥ္ ျဖစ္ၿပီး ၆၂၂၈ စတုရန္း ကီလိုမီတာ က်ယ္၀န္းေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အေရွ႔ေတာင္ အာရွဧ။္ အပူပိုင္း မုတ္သံု သစ္ေတာတို႕ဧ။္ ေဂဟစနစ္ကို သည္ဥယ်ာဥ္က တတပ္တအား ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ ႏိုင္ေလသည္။ သည္ဥယ်ာဥ္ကို အမ်ိဳးသား သဘာ၀ ဥယ်ာဥ္ကဲ့သို႕ ျပည္သူလူထုကို ၀င္ေရာက္ ၾကည့္ရႈ ခြင့္မေပးေပ။ သုေတသန၊ ပညာေရးႏွင့္ သဘာ၀ မ်ိဳးဗီဇမ်ား လြတ္လပ္စြာ ရွင္သန္ ႀကီးထြားခြင့္ကို ကာကြယ္ ထိန္းသိမ္းရန္ အတြက္ ဥပေဒ အရ ရည္ရြယ္ေလသည္။

ဘန္းခ်ိဳင္ေရွးေဟာင္း သုေတသနနယ္ေျမ

ထိုင္းႏိုင္ငံဧ။္အေရးပါေသာ သမိုင္းမ်ား ျပည့္ေနေသာ အတိတ္ကို ျပန္လည္ ေလ့လာႏိုင္ရန္ မ်ားစြာေသာ ျခားနား လွသည့္ သမိုင္း၀င္ ေနရာမ်ားကို တိုင္းျပည္ဧ။္ ေနရာ အစိတ္အပိုင္း တိုင္းတြင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ သမိုင္းဦး ယဥ္ေက်းမႈကို စိတ္၀င္စားကာ ေလ့လာလိုသူမ်ား အတြက္ လည္ပတ္ရန္ ေနရာမ်ားစြာ ရွိကာ ထိုေနရာတို႕တြင္ ျပတိုက္မ်ား လည္းရွိၿပီး ေဒသအလိုက္ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိေသာ ပစၷည္းမ်ားကို ခင္းက်င္း ျပသထား ေလသည္။ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိထားသည့္ ေနရာတို႕အနက္ သမိုင္းေၾကာင္း အေစာဆံုးမွာ ဘန္းခ်ိဳင္ျဖစ္ၿပီး ဥဒံုဌာနီတိုင္းဧ။္ အေရွ႕ေျမာက္ ဘက္တြင္ တည္ရွိေလသည္။ လယ္ယာ စိုက္ပ်ိဳးေရး အတြက္ ေျမကို တူးဆြရာမွ ေတာက္ေျပာင္ လွပစြာ ေဆးျခယ္ ထားေသာ ေၾကြထည္မ်ားကို စတင္ ေတြ႕ရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ေၾကးေခတ္ဧ။္ အစဟု မ်ားစြာေသာ ပညာရွင္မ်ားက ယူဆ ခဲ့ၾကသည္။ ဘီစီ၃၀၀၀ ခန္႕က ဒ႑ာရီ ဆန္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈရွိၿပီး ေအဒီ တစ္ရာစုခန္႕တြင္ တိုးတက္ ဖြ႔ံၿဖိဳးခဲ့သည္ဟု ယူဆရသည္။ ပစၷည္းမ်ားကို တူးေဖာ္စဥ္က ေတြ႕ရွိရသည့္ အတိုင္း ထားရွိကာ ထိုေျမက်င္းမ်ားကို ေလ့လာလိုသူ မ်ားအတြက္ သည္အတိုင္း ထားရွိ ျပသထားသည္။

အယုဒၼၶယေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ေတာ္

ေက်ာက္ဖရားျမစ္၊ ေလာ့ဘူရီျမစ္ႏွင့္ ပစပ္ျမစ္တို႕ ဆံုရာ ျမစ္ဆံု အလယ္ရွိ ကၽြန္းေပၚတြင္ တည္ရွိေသာ အယုဒၼၶယ ေရွးေဟာင္း ၿမိဳ႕ေတာ္သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္းဧ။္ ေအာက္နား ေလာက္တြင္ တည္ရွိေလသည္။ ျမစ္လယ္ကၽြန္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေျမဆီ ေျမၾသဇာေကာင္းကာ ဆန္စပါး စိုက္ပ်ိဳးေရးကို ေကာင္းစြာ အက်ိဳးျပဳ ေလသည္။ တည္ေနရာႏွင့္ ျမစ္ေၾကာင္း ဖြဲ႕စည္းပံု တို႕ေၾကာင့္ ျမစ္ေၾကာင္း ခရီးျဖင့္ သယ္ယူ ပို႕ေဆာင္ေရးႏွင့္ ကူးသန္း ေရာင္း၀ယ္ေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးလာကာ ၁၄-၁၇ ရာစုအတြင္း အယုဒၼၶယသည္ အာရွဧ။္ ကူးသန္း ေရာင္း၀ယ္ေရး အခ်က္အခ်ာ ျဖစ္လာေလ ေတာ့သည္။ အယုဒၼၶယသည္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ဧ။္ ေျမာက္ဘက္ ၇၆ ကီလိုမီတာ အကြာတြင္ တည္ရွိၿပီး ၂၅၅၆.၆ စတုရန္း ကီလိုမီတာ က်ယ္၀န္းကာ ထိုင္းႏိုင္ငံဧ။္ ၿမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ ၄၁၇ႏွစ္ၾကာ တည္ရွိခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕အမည္မွာ ပါဠိဘာသာ ျဖစ္ၿပီး ရန္သူအေပါင္း မတိုက္ခိုက္ ႏိုင္ေသာ ၿမိဳ႕ဟု အဓိပၷœာယ္ ရေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ျမန္မာတို႕က အ အကၼၡရာကို ျဖဳတ္ၿပီး ယိုးဒယားဟ ုေခၚလွ်င္ ထိုင္းမ်ား အလြန္ စိတ္ဆိုးေလသည္။
ဥေသာင္းမင္းေခၚ ပထမရာမာ သိေဘာဒိမင္း လက္ထက္ ၁၃၅၀ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ခဲ့ေသာ အယုဒၼၶယၿမိဳ႕သည္ စဖန္ဘူရီ၊ ေလာ့ဘူရီႏွင့္ စန္ဘူရီ ျပည္နယ္မ်ားကို ေပါင္းစည္း တည္ခဲ့ၿပီး သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္စနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ ကာ ႏိုင္ငံ တ၀ွမ္းလံုးတြင္ ေျမရွင္ ပေဒသရာဇ္ စနစ္က အေရးပါေသာ စနစ္အျဖစ္ လႊမ္းမိုးထား ေလသည္။ တိုင္းျပည္ တြင္ အာဏာအရွိဆံုး ဘုရင္သည္ သူဧ။္ ေဆြေတာ္ မ်ိဳးေတာ္မ်ားႏွင့္ မႈးႀကီးမတ္ႀကီး မ်ားကို ၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ ေ၀းရာၿမိဳ႕ရြာ မ်ားအား ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ၿမိဳ႕စားရြာစားမ်ား အျဖစ္ တာ၀န္ ေပးေလသည္။ ထိုၿမိဳ႕ရြာမ်ားသည္ သက္ဆိုင္ရာ အုပ္ခ်ဳပ္ သူမ်ားဧ။္ လက္ေအာက္တြင္ ရွိေသာ္လည္း ထိုအုပ္ခ်ဳပ္သူ မ်ားကိုကား နန္းေတာ္မွသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေလသည္။ ၁၄၄၈-၁၄၈၈ ခုႏွစ္အတြင္း စိုးစံခဲ့ေသာ ေဘာေရာမ ႀတိေလာကနတ္ မင္းလက္ထက္တြင္ အယုဒၼၶယဧ။္ ႏိုင္ငံေရး စနစ္ကို ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္္ခဲ့ၿပီး အင္အားေကာင္းေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈဆိုင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာန ႏွစ္ရပ္ ေပၚထြန္းလာၿပီး ထိုစနစ္ကို အယုဒၼၶယဧ။္ ေနာက္ဆံုးရက္မ်ား အထိ သံုးစြဲခဲ့ ၾကသည္။ ၁၈ရာစု အလယ္တြင္ ဖြ႕ံၿဖိဳး တိုးတက္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့သည္။

မဟိႏၼၵရာသီရတ္ မင္းလက္ထက္ ၁၅၆၉ခုႏွစ္တြင္ အယုဒၼၶယသည္ ျမန္မာမ်ား လက္ေအာက္သို႕ က်ေရာက္ခဲ့ ၿပီး ၁၅ႏွစ္ၾကာ ျမန္မာ လက္ေအာက္ခံ အျဖစ္ ေနခဲ့သည္။ ၁၅၈၄တြင္ နရဲစြမ္ (ထိုင္းဓေလ့အရ မင္းမ်ိဳးကို ဘုရားေရွ႕တပ္ ေခၚေလ့ရွိရာ ဘုရားနရစ္ ကို ထိုင္းေလသံျဖင့္ ဖရာ့နရစ္ ဟုအသံထြက္ရာ ယင္းကို ျမန္မာအေခၚ ျဗနရာဇ္ မင္းသားငယ္) မင္းသည္ ျမန္မာမ်ားကို ျပန္လည္ ေတာ္လွန္ကာ အယုဒၼၶယ ထီးနန္းကို ျပန္လည္ စိုးစံခဲ့သည္။ ၁၆၅၆- ၁၆၈၈ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ မင္းျပဳခဲ့ေသာ နရိုင္းမင္း လက္ထက္တြင္ အေနာက္ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ သံတမန္ေရး၊ ကုန္သြယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား ဆက္သြယ္ လုပ္ေဆာင္ေရး ေပၚလစီကို စတင္ ေဆာင္ရြက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစၿပီး အယုဒၼၶယသည္ ေခတ္မီ နည္းပညာ သစ္မ်ား၊ ေဆာက္လုပ္ေရး နည္းပညာ သစ္မ်ားႏွင့္ ဗိသုကာ ပညာရပ္မ်ားကို အေနာက္ႏိုင္ငံ မ်ားထံမွ သင္ယူႏိုင္ ခဲ့သည္။ သည္ အေထာက္အထား မ်ားကို အယုဒၼၶယႏွင့္ ေလာ့ဘူရီၿမိဳ႕ေဟာင္း တို႕ရွိ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အဦ ပ်က္မ်ားကို ၾကည့္ရႈ ေလ့လာျခင္းျဖင့္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။
စူရီရတ္ အမရင္မင္း ေခၚ ဧကတတ္မင္းသည္ အယုဒၼၶယေခတ္ဧ။္ ေနာက္ဆံုးမင္း ျဖစ္ကာ ၁၆၈၈ -၁၇၆၇ ခုႏွစ္ တြင္း ရင္ခြင္ပိုက္ အရြယ္မွစၿပီး နန္းစံခဲ့သည္။ ၁၇၆၇တြင္ အယုဒၼၶယသည္ ျမန္မာမ်ား လက္ေအာက္သို႕ ထပ္မံ က်ေရာက္ကာ ေခတ္တေခတ္ ဇာတ္သိမ္းျပန္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အယုဒၼၶယေခတ္ သည္ ၁၃၅၀မွ ၁၇၆၇ထိ သာ ထြန္းကားခဲ့ၿပီး မင္းဆက္ေပါင္း ၃၃ဆက္ စိုးစံခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တက္ဆင္က ျပန္လည္ အင္အား စုစည္းၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရရွိေအာင္ ျပန္လည္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ သူ႕လက္ထက္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာမ်ား လက္ေအာက္မွ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ကာ ေက်ာက္ဖယားျမစ္ဧ။္ အေနာက္ဘက္ကမ္း၊ သြန္ဘူရီအရပ္တြင္ ၿမိဳ႕ေတာ္သစ္ တည္ခဲ့သည္။ထို႕ေနာက္ လက္ရွိ ခ်ကၷရီ မင္းဆက္ကို ထူေထာင္ကာ ပထမ ရာမမင္း အျဖစ္ နန္းတက္ ခဲ့သည္။ ထိုမင္းသည္ အယုဒၼၶယႏွင့္ အျခား ၿမိဳ႕မ်ားမွ လူမ်ားကိုပါ သြန္ဘူရီသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ ေနေစခဲ့သည္။ ဗုဒၼၶရုတ္ ဖာ ခ်ဴလာ ေလာင္ေကာင္မင္း လြန္ၿပီးေနာက္ ပထမ ရာမမင္း နန္းတက္ ေသာအခါ သူႏွင့္ ညီေတာ္တို႕သည္ ရတနာ ကိုးစင္း အရပ္ေခၚ ဘန္ေကာက္ကို စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့ရာ ၿမိဳ႕ေတာ္သစ္ မၿပီးမီကပင္ သြန္ဘူရီႏွင့္ အယုဒၼၶယမွ လူအမ်ားစုသည္ ၿမိဳ႕ေတာ္သစ္သို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ အေျခခ် ၾကသျဖင့္ အလြန္နည္းေသာ လူမ်ားသာ ၿမိဳ႕ေဟာင္းမ်ားတြင္ က်န္ရစ္သည္ဟု အဆိုရွိၾကသည္။ အယုဒၼၶယ ၿမိဳ႕ပ်က္ကိုကား ပဥၷမေျမာက္ ရာမမင္း လက္ထက္ ေရာက္မွ ပထမ အႀကိမ္ျပဳျပင္ မြမ္းမံမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္တြင္ ယဥ္ေက်းမႈ အပ်က္အစီးမ်ားဧ။္ အေရးပါမႈကို ပထမဆံုး အႀကိမ္ နားလည္ သေဘာေပါက္ ၿပီး ထိုအပ်က္အစီးမ်ားကို ရွင္းလင္း ဖယ္ရွားျခင္း မျပဳဘဲ မူရင္းအတိုင္း ထိန္းသိမ္း ထားခဲ့ရာ ယေန႕တိုင္ ျဖစ္သည္။ နန္းေတာ္ သံုးေဆာင္ႏွင့္ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ ၄၀၀ေက်ာ္ ရိွခဲ့ေသာ သည္ကၽြန္းေပၚ ရွိ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသည္ အာရွသား မ်ားကိုေရာ ဥေရာပ ႏိုင္ငံသားမ်ားပါ လာေရာက္ ၾကည့္ရႈရန္ ဆြဲေဆာင္ ႏိုင္ေလသည္။

သမိုင္းဥယ်ာဥ္တြင္းရွိမွတ္တိုင္မ်ား

နန္းေတာ္။ ။ ၁၄၄၈တြင္ ဘုရင္ ေဘာေရာမ ႀတိေလာကနတ္ နန္းတက္ေသာ အခါ ၀ပ္ဖရာစန္ဖတ္ ေက်ာင္းကို ေက်ာင္းေဟာင္း အနီးတြင္ တည္ထားခဲ့ၿပီး နန္းေတာ္သစ္ကို ျမစ္ကမ္းေဘးသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္။
စူရီရတ္ အာမင္ဒရာ အေဆာက္အဦ။ ။သည္အေဆာက္အဦကို ဘုရင္ ေဘာေရာမ ႀတိေလာကနတ္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေသာ ဘန္ခ်ရတနာ အေဆာက္အဦဧ။္ ပရ၀ုဏ္ အတြင္း ျမစ္ကမ္းေဘးတြင္ နရိုင္းမင္းက ေဆာက္လုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ စက္ဖတ္ပရာစတ္ ဧည့္ခန္းေဆာင္။ ။ ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုင္ရာ ဧည့္သည္မ်ားကို ဧည့္ခံရန္ သည္အေဆာက္အဦကို ဘုရင္ေဘာေရာမ ႀတိေလာကနတ္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္။ ၀ိဟာရစုမ္ဒတ္ နန္းတက္ခန္းမေဆာင္။ ။သည္အေဆာက္အဦကို ဘုရင္ ေဘာေရာမ ႀတိေလာကနတ္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေသာ မန္ကလာပိစပ္ အေဆာက္အဦကို အစားထိုးရန္ ဖရာ ဆပ္ေသာင္းမင္းဧ။္ အမိန္႕ျဖင့္ ၁၆၄၃ တြင္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၿပီး နန္းတက္ပြဲ ကဲ့သို႕ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ အခမ္းအနားမ်ား က်င္းပရန္ အသံုးျပဳခဲ့ေလသည္။ ခ်ရ၀တ္ဖိုင္ခ်ရံု တပ္မေတာ္မွတ္တမ္းရံုး။ ။ ၁၆၃၂တြင ္ဖရာ ဆပ္ဥေသာင္းမင္း စတင္ တည္ေဆာက္ၿပီး စီရိယဆိုသြန္ မဟာဖိမန္ ဘန္ယြန္ဟု အမည္ မွည့္ေခၚ ေစခဲ့ကာ မင္းအဆက္ဆက္က စစ္ေရး
ေလ့က်င့္မႈမ်ားႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ားကို ျပန္လွန္ သံုးသပ္ရာ အေဆာက္အဦ အျဖစ္ သံုးစြဲခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ သည္အေဆာက္အဦ အမည္ကို ခ်ရ၀တ္ဖိုင္ခ်ရံုဟု ေျပာင္းလဲ ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကသည္။ ထရိုင္မူအတ္အေဆာက္အဦ။ ။ သည္အေဆာက္အဦသည္ ေဘာေရာမရခ်မင္းဧ။္ သမိုင္းဆိုင္ရာ မွတ္တမ္းရံုး အျဖစ္ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ၁၄၂၇တြင္ မီးေလာင္ ပ်က္စီးခဲ့သည္။ ၁၉၀၈တြင္ ခ်ဴလာေလာင္ကြန္မင္းဧ။္ နန္းသက္ ႏွစ္၄၀ ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ မူလ အေဆာက္အဦဧ။္ အုတ္ျမစ္အတိုင္း ဆင္၀င္ေပါက္ သံုးခုပါေသာ ဧည့္ခန္းေဆာင္ ကို ဖ်ားဘြန္ရတ္ခ် သနင္ဒရာ အား ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ရန္ အမိန္႕ ခ်ခဲ့သည္။
ဆြန္ပူအန္အေဆာက္အဦ။ ။ မင္းမ်ား အဆက္ဆက္ ညီလာခံသဘင္ က်င္းပရာ ခန္းမေဆာင္ အျဖစ္ အသံုးျပဳ ခံခဲ့ရၿပီး နန္းေတာ္အနီးတြင္ တည္ရွိသည္။ မင္းကို ခစားရန္ လာၾကရေသာ မႈးႀကီးမတ္ရာမ်ားသည္ သည္အေဆာင္ သို႕ လာရာတြင္ မဟာပိုက ၀င္ေပါက္မွ ၀င္ပါက အနီးဆံုး ျဖစ္ေလသည္။

၀ပ္ဖရာစီစန္ဖတ္။ ။သည္ဘုရားသည္ နန္းေတာ္ႏွင့္ တဆက္တည္း ျဖစ္ကာ ပထမ ရာမထိေဘာဒိမင္း ေခၚ ဥေသာင္းမင္း လက္ထက္ ကတည္းက တည္ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ေဘာေရာမ ႀတိေလာကနတ္ မင္းသည္ နန္းေတာ္ ပရ၀ုဏ္ထဲတြင္ သည္ေစတီကို ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေလသည္။ သည္ဘုရားေက်ာင္းဧ။္ အေရးပါေသာ အေဆာက္အဦမွာ အရိုးျပာ ေစတီသံုးဆူ ျဖစ္ၿပီး ဘုရင္ေဘာေရာမ ႀတိေလာကနတ္၊ ဘုရင္ တတိယေျမာက္ ေဘာေရာမ ရတ္ခ်သီရတ္ႏွင့္ ဘုရင္၏ ဒုတိယေျမာက္ ရာမထိေဘာဓိတို႕ရဲ႕ အရိုးျပာမ်ား ဌာပနာထားၿပီး ေတာ္၀င္ ဘုရားေက်ာင္း ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး သစၷာ က်ိန္ဆိုပြဲ ကဲ့သို႕ေသာ အေရးႀကီးေသာ ေတာ္၀င္ အခမ္းအနား မ်ားကို က်င္းပခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေတာ္၀င္ မိသားစုဧ။္ သီးသန္႕ ကိုးကြယ္ရာႏွင့္ အရိုးျပာမ်ား သိမ္းဆည္း ပူေဇာ္ရာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သည္ဘုရားေက်ာင္းတြင္ အျခား ေက်ာင္းမ်ားကဲ့သို႕ ဘုန္းႀကီးမ်ား ေနထိုင္ျခင္း မရွိဘဲ အခမ္းအနား ရွိမွသာ အျခား ေက်ာင္းမ်ားမွ ပင့္ဖိတ္ခဲ့ ၾကေလသည္။

၀ပ္မဟာထပ္။ ။၁၃၇၄တြင္ ပထမ ေဘာေရာမ ရတ္ခ်ာ သီရတ္မင္း လက္ထက္က တည္ထားခဲ့ၿပီး ရမဲစြမ္မင္း လက္ထက္ ေရာက္မွ ၿပီးစီးခဲ့ေသာ သည္ဘုရား ေက်ာင္းသည္ ခမ္းနား ႀကီးက်ယ္ေသာ ေက်ာင္းျဖစ္ ခဲ့ေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားဧ။္ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ဌာပနာ ထားေသာ ဂႏၼၶကုဋီတိုက္သည္ မူလအစက မီတာ၅၀ ျမင့္ခဲ့ေသာ္လည္း ၁၉၁၁ခု ပဥၷမေျမာက္ ရာမမင္း လက္ထက္တြင္ ထိပ္ပိုင္းမွာ ၿပိဳက်ခဲ့သျဖင့္ ယခုအခါ ေအာက္ပိုင္း ကိုသာ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ ေတာ့ေလသည္။ ၀ပ္ယိုင္ခ်ိဳင္မြန္ေကာ။ ။ၿမိဳ႕ဧ။္ အေရွ႔ဘက္ပိုင္းတြင္ တည္ရွိေသာ သည္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းကို ဥေသာင္းမင္း တည္ခဲ့ၿပီး သီဟိုဠ္သို႕ သြားေရာက္ကာ ဗုဒၼၶဘာသာကို လက္ေတြ႕ ေလ့လာ ဆည္းပူး သင္ယူခဲ့ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အတြက္ ရည္ရြယ္ခဲ့ေလသည္။ ထိုရဟန္းေတာ္မ်ား လူသိမ်ားလာ ေသာအခါ သံဃာ့နာယက ဆရာေတာ္အား ဆုမ္ဒတ္ဖရာ၀နရတ္ ဘြဲ႕တံဆိပ္ကို ဆက္ကပ္ ခဲ့ေလသည္။ ထိုေက်ာင္းေတာ္ကို ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘုရင္နရဲစြမ္က ျမန္မာတို႕ကို ေအာင္ႏိုင္ျခင္း အထိမ္းအမွတ္ျဖင့္ ျပန္လည္ မြမ္းမံ တည္ေဆာက္ ခဲ့ေလသည္။

၀ပ္ခ်ိဳင္ ၀ပ္ထနာရမ္။ ။မိခင္ဧ။္ ဇာတိၿမိဳ႕ကို အမွတ္ရရန္ႏွင့္ နန္းတက္ပြဲ အခမ္းအနား က်င္းပရန္ ဖရာဆတ္ ေသာင္းမင္းက ၁၆၃၀တြင္ သည္ ဘုရားကို တည္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ထို႕ျပင္ ခမာတို႕ကို ေအာင္ႏိုင္ျခင္း အထိမ္းအမွတ္ျဖင့္ ခမာဗိသုကာ လက္ရာကို သံုးကာ သည္ဘုရားကို တည္ခဲ့ ေလသည္။ သည္ဘုရားေက်ာင္းဧ။္ ထူးျခားခ်က္မွာ အရပ္ ရွစ္မ်က္ႏွာမွ ၀န္းရံ ထားေသာ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းငယ္မ်ား အလယ္ရွိ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းႀကီး ျဖစ္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားဧ။္ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ဌာပနာ ထားသည္ဟု ယံုၾကည္ ၾကေလသည္။

အယုဒၼၶယ ၀န္းက်င္ႏွင့္ အယုဒၼၶယ အနီးတ၀ိုက္သို႕ လည္ပတ္နည္းမ်ား

တုတ္တုတ္ေခၚ သံုးဘီးကားေလးမ်ားျဖင့္ အနီးအနား ေနရာမ်ားသို႕ သြားေရာက္ လည္ပတ္လွ်င္ ခရီး အကြာအေ၀း ကို လိုက္ၿပီး ၁၀ဘတ္မွ ဘတ္၃၀ ၾကား ေပးရေလ့ရွိပါသည္။ ဘူတာရံုမွ အယုဒၼၶယ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ထိ ဘတ္၃၀ခန္႕ ေပးရၿပီး အယုဒၼၶယၿမိဳ႕တြင္း လည္ပတ္ခ မွာမူ အလြန္ဆံုးမွ ဘတ္၂၀သာ ေပးရပါသည္။ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္ အဦမ်ားၾကား လည္ပတ္ရန္ အေကာင္းဆံုးနည္းမွာ စက္ဘီးျဖစ္ၿပီး တည္းခိုခန္း မ်ားတြင္ ငွားရမ္းႏိုင္ကာ တစ္ရက္ လွ်င္ ဘတ္၅၀ ျဖစ္ပါသည္။ဟိုင္းလတ္ အငွားကား ယာဥ္မ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ သံုးဘီးကား မ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း နာရီလိုက္ သို႕မဟုတ္ ေန႕ျပတ္ ငွားလိုပါက ငွားႏိုင္ၿပီး တစ္နာရီ ဘတ္၁၅၀ သို႕မဟုတ္ တစ္ရက္ ဘတ္ ၅၀၀က် သင့္ေလသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လည္ပတ္လိုပါက လည္ပတ္ႏိုင္ ေသာ္လည္း မိုးရာသီႏွင့္ ေႏြရာသီ တို႕တြင္ကား လြန္စြာ ပင္ပန္းခံႏိုင္ပါမွ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ဘန္ေကာက္ဧ။္ ေဆာင္းရာသီ သည္ကား ျမန္မာတို႕ အေပၚအကၤ်ီပင္ ၀တ္ရန္ မလိုေလာက္ ေအာင္ပင္ ေဆာင္းမပီသေသာ ေဆာင္းျဖစ္ပါသည္။ ေန႕ခင္းပိုင္း တြင္ ကား ေႏြတမွ် ပူသည္သာတည္း။ ဟြာရိုေစ်းအနီးရွိ ခ်န္ကစန္ကူးတို႕ဆိပ္ ေခၚ သခ်န္ကစန္ ေလွဂိတ္မွ ေလွငွားကာ အယုဒၼၶယ ကၽြန္းတစ္ပတ္ခန္႕ လွည့္လည္ ၾကည့္ရႈရင္း ကုန္းလမ္းမွ လူသြားလူလာ နည္းေသာ ေနရာမ်ားမွ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အဦ ပ်က္မ်ားကို ေလွေပၚမွ ေနရင္း ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။ လူရွစ္ေယာက္ လိုက္ပါႏိုင္ေသာ ေလွကိုငွားလွ်င္ ၂နာရီမ ၃နာရီၾကာ ခရီးကို ဘတ္၄၀၀ ေပးရၿပီး ၀ပ္ဖြတ္ ထိုင္းဆ၀မ္ဘုရား၊ ၀ပ္ဖနန္ေခ်ာင္ ဘုရားေက်ာင္းႏွင့္ ၀ပ္ခ်ိဳင္ ၀တ္ထနာရမ္ ဘုရား တို႕တြင္ ခဏ ရပ္ေပးပါသည္။
အယုဒၼၶယၿမိဳ႕တြင္းတစ္ပတ္စာ မီနီဘတ္စ္ ငွားရမ္းလိုပါက တစ္ရက္စာ ဘတ္၂၅၀မွ ဘတ္ ၃၀၀ ၾကားေငြျဖင့္ ငွားရမ္း ႏိုင္ပါသည္။ အယုဒၼၶယၿမိဳ႕ေဟာင္းမွ ဘန္ပါအင္းသို႕ သြားလိုပါက ေခါင့္ပရြန္ လမ္းေပၚရွိ ေခါင့္ပရြန္ ေစ်းရွိ မီနီဘတ္စ္ ဂိတ္တြင္ ကားစီးႏိုင္ၿပီး မနက္၆နာရီခြဲမွ စတင္ကာ ေန႕စဥ္ ပံုမွန္ ေျပးဆြဲပါသည္။ ကားခ ဘတ္၃၀ ေပးရၿပီး မိနစ္၅၀ခန္႕ ၾကာလွ်င္ ဘန္ပါအင္း နန္းေတာ္သို႕ ေရာက္ပါသည္။
ခရီးစဥ္လမ္းညႊန္။
ေမာ္ေတာ္ကား။ ။(၁) ဘန္ေကာက္မွ ေျမာက္ဘက္သို႕ ပဟိုယိုသင္း လမ္းမႀကီး ေခၚ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အမွတ္(၁) အတိုင္း သြားၿပီးေနာက္ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အမွတ္ ၃၂ သို႕ ထပ္ဆင့္ လမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းကာ ေမာင္းလွ်င္ အယုဒၼၶယ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႕ ေရာက္ပါသည္။ (၂) ဘန္ေကာက္မွ ေျမာက္ဘက္သို႕ ခ်န္၀တ္ထနာလမ္း ေခၚ အမွတ္၃၀၄ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း သို႕မဟုတ္ ငမ္၀န္၀မ္ လမ္းေခၚ အမွတ္ ၃၀၂ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း သြားၿပီးေနာက္ ညာဘက္ကို ေကြ႕ကာ တိ၀မ္ႏြန္လမ္း ေခၚ အမွတ္၃၀၆ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း သြားၿပီး အမွတ္ ၃၁၁၁ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း ဆက္သြားပါ။ အန္ဖိုစီနာ ေရာက္လွ်င္ ညာဘက္ ေကြ႕ကာ အမွတ္၃၂၆၃ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီးအတိုင္း ဆက္သြားလွ်င္ ေရာက္ပါသည္။ (၃) ဘန္ေကာက္မွ ေျမာက္ဘက္သို႕ ဘန္ေကာက္- ႏြန္သဘူရီ- ပသုန္ထာနီ လမ္းမႀကီးေခၚ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီးအမွတ္ ၃၀၆ အတိုင္းသြားၿပီး ေနာက္အမွတ္ ၃၄၇ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီးအတိုင္း ဆက္သြားလွ်င္ ေရာက္ပါသည္။
ဘတ္စ္ကား။ ။ဘန္ေကာက္ရွိ မိုးပ်ံႏွင့္ ေျမေအာက္ ရထားဂိတ္မ်ား လမ္းဆံုးရာ မိုခ်စ္ေျမာက္ပိုင္း အေ၀းေျပးဂိတ္မွ အယုဒၼၶယ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႕ တိုက္ရိုက္ ထြက္ေသာ၊ အယုဒၼၶယ ၿမိဳ႕ေဟာင္းမွ နရဲစြမ္လမ္းရွိ ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွ ဘန္ေကာက္သို႕ တိုက္ရိုက္ ျပန္ေသာ သာမန္ ဘတ္စ္ကားမ်ားမွာ မနက္ ၅နာရီမွ ည၇နာရီ အတြင္း မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ တိုင္းတြင္ တစ္စီးက် ေန႕စဥ္ ထြက္ကာ ကားခမွာ ဘတ္၃၀သာ က်ကာ ႏွစ္နာရီအတြင္း ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။ ေလေအးေပး စက္တပ္ ဘတ္စ္ကား မ်ားသည္ သာမန္ ဘတ္စ္ကားမ်ားႏွင့္ တူညီေသာ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေမာင္းကာ မနက္ ၅နာရီ ၄၀မိနစ္မွ ည ၇နာရီ မိနစ္၂၀ အတြင္းတြင္ မိနစ္ ၂၀ တိုင္းတြင္ တစ္စီးက် ေန႕စဥ္ထြက္ကာ ကားခမွာ ၄၇ဘတ္ က်သင့္ၿပီး ခရီးစဥ္မွာ ဘန္ေကာက္ ေျမာက္ပိုင္း ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆို႕မႈ မရွိခဲ့လွ်င္ တစ္နာရီခြဲ ခန္႕သာ ၾကာေသာ္လည္း ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆို႕မႈ ရွိခဲ့ပါမူ ႏွစ္နာရီခန္႕ ၾကာႏိုင္သည္။
မီးရထား။ ။ ဘန္ေကာက္ရွိ ဟြာလန္ပုန္ ဘူတာရံုမွ အယုဒၼၶယ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႕ ထြက္ေသာ မီးရထား မ်ားမွာ မနက္ ၄နာရီ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္မွ ည ၁၀နာရီ အတြင္း တစ္နာရီျခား တစ္စီီး ထြက္ကာ တတိယတန္း တြဲမ်ားတြင္ လူတစ္ေယာက္လွ်င္ ရထားခ ၁၅ဘတ္ က်သင့္ကာ တစ္နာရီခြဲခန္႕ စီးရေလသည္။
ေရယာဥ္။ ။ ဘန္ေကာက္ႏွင့္ အယုဒၼၶယ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႕ ပံုမွန္ ေျပးဆြဲေသာ အစိုးရပိုင္ ေရေၾကာင္း ဆက္သြယ္ေရး ၀န္ေဆာင္မႈ မရွိေသာ္လည္း မ်ားစြာေသာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း ကုမဏီ မ်ားမွ ဇိမ္ခံ အေပ်ာ္စီး သေဘၤာ မ်ားျဖင့္ ဘန္ေကာက္မွ ဘန္ပါအင္းသို႕ ပို႕ေဆာင္ေပးၿပီး ဘန္ပါအင္းမွ အယုဒၼၶယ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႕ ေလေအးစက္တပ္ ဘတ္စ္ကားႀကီးမ်ားျဖင့္ လိုက္လံ ပို႕ေဆာင္ကာ ၀န္ေဆာင္ခ အျဖစ္ ဘတ္ ၁၅၀၀မွ ၁၈၀၀ ၾကား ယူေလသည္။ ေရွးေခတ္သံုး ဆန္သယ္ေလွ ပံုစံကို မြမ္းမံ ျပင္ဆင္ ထားေသာ ေရွးပံု ဗိုက္ပူ ေလွႀကီးမ်ားျဖင့္ သြားလွ်င္ကား ႏွစ္ရက္ၾကာ ခရီးကို ဘတ္ ၄၈၀၀ အနည္းဆံုး ေပးရေလသည္။

ဘန္ပါအင္းနန္းေတာ္

အယုဒၼၶယမွ ေက်ာက္ဖယား ျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း မိုင္အနည္းငယ္ စုန္ဆင္းလွ်င္ ဘန္ပါအင္း ေႏြနန္းေတာ္ သို႕ ေရာက္ေလသည္။ ၁၇ရာစုခန္႕က ေႏြရာသီ အပန္းေျဖ နားေနရင္း နန္းတြင္း တရားရံုး အျဖစ္ အသံုးျပဳရာ ေနရာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ အယုဒၼၶယ အသိမ္္းပိုက္ ခံရစဥ္က သည္နန္းေတာ္သည္လည္း ဖ်က္ဆီး ခံခဲ့ရၿပီး ၁၉ရာစုႏွစ္ အတြင္း စတုတၼၱေျမာက္ ရာမမင္း လက္ထက္ ေရာက္မွ ျပန္လည္ မြမ္းမံ ျပင္ဆင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႕ ျမင္ေတြ႕ ႏိုင္ေသာ အေဆာက္ အဦ အမ်ားစုမွာ ပဥၷမေျမာက္ ရာမမင္း လက္ထက္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ေႏြရာသီ ေရာက္တိုင္း သည္နန္းေတာ္ တြင္ပင္ ပံုမွန္ စံျမန္းခဲ့ ေလသည္။ ေရေျမာင္း လမ္းမ်ားႏွင့္ ေရကန္ငယ္တို႕ ျခံရံထားေသာ ပန္းျခံႀကီး အလယ္တြင္ စံုလင္လွေသာ ဗိသုကာ လက္ရာတို႕ျဖင့္ တည္ေဆာက္ ထားေသာ သည္နန္းေတာ္သည္ ထူးျခား ေနေပသည္။ အမ်ားျပည္သူကို ျပသေသာ တစ္ခုတည္းေသာ ေတာ္၀င္ အိမ္ေတာ္မွာ တရုတ္ လက္ရာျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ ထားေသာ ထို႕ျပင္ တရုတ္ျပည္မွ မွာယူ တင္သြင္းထားေသာ ပစၷည္းမ်ားျဖင့္သာ ေဆာက္ လုပ္ထားေသာ ၀ီဟတ္ခ်မ္ရြန္ နန္းေတာ္ ျဖစ္ေလသည္။ ထို႕ျပင္ အီတလီ လက္ရာျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ ထားေသာ၊ စက္၀ိုင္းပံု နားေနေဆာင္မွ ေလွကားထစ္မ်ားက ေရကန္ဆီသို႕ တထစ္ခ်င္း ဆင္းသြားဟန္ ေဆာက္လုပ္ ထားေသာ နန္းေတာ္ တစ္ေဆာင္ႏွင့္ ေရကန္ထဲတြင္မူ အိစ၀မ္တစ္ ပရအတ္စနာ ေခၚ ထိုင္းလက္ရာ စံအိမ္ တစ္လံုးလည္း ရွိရာ ဗိသုကာ ပညာရွင္မ်ားအဖို႕ ႏိုင္ငံစံုမွ ဗိသုကာ လက္ရာမ်ားကို တထိုင္တည္း ၾကည့္ရသကဲ့သို႕ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုမွ တဆင့္ ေရကန္တြင္း လမ္းအတိုင္း သြားလွ်င္ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ တစ္ေဆာင္ကို ေတြ႕ရၿပီး ေရွးေဟာင္းလက္ရာ ႏွင့္ အလယ္ေခတ္ ဘာေဘးရီးယန္း ေခတ္လက္ရာ ေရာေႏွာထားေသာ ပံုစံျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားၿပီး အေရာင္ျခယ္ ထားေသာ ဖန္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ျပတင္းေပါက္ တစ္ခုလည္း ရွိေလသည္။ ဥယ်ာဥ္၀င္း အတြင္းတြင္မူ ဥေရာပ လက္ရာ ရုပ္တုမ်ား ျပန္႕က်ဲ တည္ရွိ ေနၿပီး ေလွေမွာက္ရာတြင္ ေရနစ္ ေသဆံုးသူ ခ်စ္လွစြာေသာ မိဖုရားႏွင့္ အျခား မိသားစု၀င္မ်ား အတြက္ အမွတ္တရျဖစ္ရန္ ပဥၷမေျမာက္ ရာမမင္းဧ။္ အမိန္႕အရ ခင္းက်င္းထားျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ဘန္ပါအင္း နန္းေတာ္၀င္း အတြင္း စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေသာ ေနရာမ်ားမွာ
၀ပ္ နီ၀တ္ သမပရာ၀တ္ ဘုရားေက်ာင္း။ ။ ပဥမေျမာက္ ရာမဘုရင္ ေခၚ ခ်ဴလာ ေလာင္ေကာင္မင္း လက္ထက္က တည္ထားခဲ့ၿပီး ထိုင္းဘုရား ေက်ာင္းႏွင့္ တူသည္ထက္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းရွိ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခိုး ေက်ာင္းႏွင့္ ပိုမိုတူေသာ ဗိသုကာ လက္ရာျဖင့္ တည္ေဆာက္ ထားေလသည္။ ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားသည္ ဘုရားေက်ာင္းသို႕ ေရာက္ရန္ ျမစ္ကို ေကဘယ္ကားျဖင့္ ျဖတ္ကူးရၿပီး ျဖတ္ကူးခမွာ အခမဲ့ ျဖစ္ေလသည္။ ဖရာ့ သီနန္ ဥတရန္ ဖူမိစသီရန္။ ။ သည္အေဆာက္အဦသည္ ခမ္းနား ႀကီးက်ယ္စြာ အႏုစိတ္ ေဆာက္ လုပ္ထားေသာ ႏွစ္ထပ္ အိမ္ေတာ္ ျဖစ္ၿပီး အစိမ္းေဖ်ာ့မွ အရင့္သို႕ အစဥ္လိုက္ ျခယ္မႈန္း ထားေလသည္။ ေရကန္ဧ။္ အေရွ႕ဘက္တြင္ ေဆာက္လုပ္ထားသည္။ ထိုအိမ္ေတာ္ဧ။္ လသာေဆာင္ကို ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံရွိ အိမ္မ်ားဧ။္ ပံုစံျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားေလသည္။ ၁၉၃၈ခုႏွစ္တြင္ ျပန္လည္ မြမ္းမံ ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနစဥ္ သည္အိမ္ေတာ္သည္ မီးသင့္ေလာင္ ခဲ့ေသးသည္။ ထိုသို႕ မီးမေလာင္မီက သည္အိမ္ေတာ္ တစ္ခုလံုးကို သစ္သားျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားၿပီး ဥေရာပမွ တိုက္ရိုက္ မွာယူ တင္သြင္းေသာ မေဟာ္ဂနီသား ပရိေဘာဂ မ်ားျဖင့္ ခင္းက်င္း ျပင္ဆင္ ထားေလသည္။ ဘန္ေကာက္မွ ဘန္ပါအင္း နန္းေတာ္သို႕ အေပ်ာ္စီး ဇိမ္ခံေရယာဥ္ျဖင့္ သြားႏိုင္ေသာ ခရီးစဥ္လည္း မ်ားစြာ ရွိေလသည္။ ဘန္ပါအင္း နန္းေတာ္သည္ မနက္၉နာရီမွ ညေန ၃နာရီထိ ဖြင့္ၿပီး ၀င္ေၾကး ဘတ္၅၀ ျဖစ္ေလသည္။

ဆူခိုထိုင္းေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ေတာ္

ဆူခိုထိုင္းသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းဧ။္ ေအာက္နားတြင္ ရွိပါသည္။ ဆူခိုထိုင္းဧ။္ အဓိပၸœာယ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဧ။္ အာရုဏ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွ ေျမာက္ဘက္သို႕ ၄၂၇ ကီလိုမီတာႏွင့္ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕မွ ေတာင္ဘက္ သို႕ ၂၉၈ ကီလိုမီတာ ကြာေ၀းေသာ ေနရာတြင္ တည္ရွိပါသည္။
၁၃ရာစု အေစာပိုင္း ကာလတြင္ ရုန္ျမစ္၀ွမ္း လြင္ျပင္တြင္ အေျခခ် ေနထိုင္ခဲ့ေသာ

ထိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ခမာအင္ပါယာ လႊမ္းမိုးမႈ ေအာက္တြင္ ေနထိုင္ခဲ့ ၾကသည္။ ၁၄ရာစုအေစာပိုင္း ခမာအင္ပါယာ အင္အား က်ဆင္း သြားေသာအခါ ထိုင္းမ်ားသည္ ခမာမ်ားကို ေတာ္လွန္ၿပီးေနာက္ သူတို႕ေဒသကို ဆူခိုထိုင္းႏိုင္ငံ အျဖစ္ ေၾကညာ ကာ ကိုယ့္ထီး ကိုယ့္နန္းျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္စိုးစံခဲ့ၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဆူခိုထိုင္း ေခတ္ဦးပိုင္း တြင္ တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ အႏုပညာ လက္ရာမ်ားႏွင့္ အေဆာက္အဦမ်ားတြင္ ခမာႏွင့္ သီဟိုဠ္ေခတ္ လက္ရာမ်ား ေရာေႏွာလ်က္ ရွိသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ေႏွာင္းပိုင္းႏွစ္ မ်ားတြင္မူ ကိုယ္ပိုင္ အႏုပညာ လက္ရာမ်ားကို ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုင္း ဘာသာအကၼၡရာကို ၁၂၈၃တြင္ စတင္တီထြင္ အသံုးျပဳသည္ အထိ ဆူခိုထိုင္းေရႊေခတ္သို႕ေရာက္ခဲ့သည္။
ဆူခိုထိုင္းသမိုင္းဥယ်ာဥ္သည္ ဆူခိုထိုင္း-တပ္ခ္ အေ၀းေျပးလမ္းမႀကီးမွ ၁၂ကီလိုမီတာ ေ၀းေသာအရပ္ တြင္ တည္ရွိေသာ ကုလသမဂၼၢပညာေရး၊ သိပၸံႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းႀကီးမွ သတ္မွတ္ေပး ထားေသာ ကမၻာ့ သမိုင္းဆိုင္ရာ အေမြအႏွစ္ တစ္ရပ္ ျဖစ္ေလသည္။ သည္ဥယ်ာဥ္တြင္းတြင္ ေလ့လာ လည္ပတ္သူမ်ား အထူး စိတ္၀င္စားျခင္း ခံရေသာ အရာမ်ားမွာ ယိုယြင္း ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားမွ တိုင္မ်ားႏွင့္ ေစတီ မ်ား၊ ေစတီမ်ား ေအာက္မွ ဆူခိုထိုင္း ဗိသုကာ လက္ရာျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ ထားေသာ ဆန္းျပားသည့္ ၾကာပလင္၊ ၿမိဳ႕တံတိုင္းမ်ားႏွင့္ ေရသြင္းစနစ္ အျပည့္အစံုပါေသာ ေရကန္မ်ား၊ ေရႏႈတ္ေျမာင္းမ်ား ျဖစ္ေလသည္။

အံ့ၾသ အထင္ႀကီးဖြယ္ ဗိသုကာလက္ရာမ်ား၊ ရုပ္လံုးရုပ္ၾကြမ်ားႏွင့္ အႏုပညာ လက္ရာမ်ားမွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ခုႏွစ္ရာခန္႕က ထြန္းကားခဲ့ေသာ ဆူခိုထိုင္းေခတ္ဧ။္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ကိုညႊန္းဆိုလ်က္ ရွိေလသည္။ ဆူခိုထိုင္းႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ ၿမိဳ႕မ်ားသို႕ လည္ပတ္ျခင္းသည္ တိုင္းျပည္ဧ။္ ႏိုင္ငံေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ အတြက္ အေရးပါေသာ ျခင္းရာတစ္ရပ္ ျဖစ္ေလသည္။

ဆူခိုထိုင္းသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံအစစ္ အျဖစ္စတင္ရာ ေခတ္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း အယုဒၼၶယေခတ္ မတိုင္မီ အခိ်န္တိုတိုသာ ထြန္းကားခဲ့ပါသည္။ ၁၂၃၈ - ၁၃၇၆ အတြင္းသာ ထြန္းကားခဲ့ေသာ ၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံ ျဖစ္ၿပီး ယင္းေခတ္ ပ်က္သုဥ္းေသာအခါ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ အယုဒၼၶယႏိုင္ငံ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ေခၚတြင္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ဆူခိုထိုင္း ေခတ္သည္ ရမ္ခမ္ဟမ္မင္း လက္ထက္တြင္ အထြန္းကားဆံုး ျဖစ္ၿပီး ပထမဆံုးထိုင္းစာ ေရးသားနည္း ေပၚထြန္း ခဲ့ေလသည္။ ေက်ာ္ၾကားေသာ ေက်ာက္ထြင္းစာတြင္ ”သည္ေျမ တြင္ဆန္ရၿပီး သည္ေရတြင္ ငါးရွိသည့္အတြက္ ပေဒသာေျမ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပျခင္း ျဖစ္သည္”€ ဟုေရးသား ထားေလသည္။
သမိုင္းဥယ်ာဥ္တြင္းရွိမွတ္တိုင္မ်ား ၀ပ္ ဆိုသည္မွာ ထိုင္းဘာသာျဖစ္ၿပီး ျမန္မာလို ဘုရားေက်ာင္းဟုအဓိပၸœာယ္ရပါသည္။

၀ပ္မဟာထပ္။ ။ဘုရားေက်ာင္းသည္ အလြန္ႀကီးၿပီး အေရးပါကာ ဆူခိုထိုင္း ၿမိဳ႕လယ္တြင္ တည္ရွိသည္။ ဘုရားေက်ာင္း၏ အေရးပါေသာ အစိတ္အပိုင္းမွာ ႀကီးမားေသာ ၾကာဖူးပံု ထိပ္အုပ္ ေစတီ၊ တရားခန္းမရဲ႕ အုတ္ျမစ္ ႏွင့္ ၀ိဟာရ ေက်ာင္းေတာ္ရာ တို႕ျဖစ္ေလသည္။ ေက်ာက္စာအမွတ္၁ အရ ဆူခိုထိုင္း ၿမိဳ႕လယ္တြင္ ၀ိဟာရေက်ာင္း၊ ေရႊဘုရား၊ ဘုရားရွည္၊ ဘုရားႀကီး ႏွင့္ ဘုရားလွတို႕ ရွိခဲ့သည္ဟု ဆိုေလသည္။

၀ပ္စရီစ၀ိုင္။ ။၀ပ္မဟာထပ္ရဲ႕ ေတာင္ဘက္ ၃၅၀မီတာ အကြာမွာရွိတဲ့ သည္ဘုရားေက်ာင္းဧ။္ အဓိကအေဆာင္တြင္ ဂ၀ံေက်ာက္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ဘုရားခန္း သံုးခန္း၊ ဘုရားခန္းမ်ားဧ။္ ေရွ႕တြင္ တရားေဟာေဆာင္ႏွင့္ အေဆာက္ အဦ တစ္ခုလံုးကို ပတ္ရံထားေသာ က်ံဳး ရွိေလသည္။ သည္ဘုရားေက်ာင္းဧ။္ ဧရိယာကို ဂ၀ံေက်ာက္တံုး နံရံျဖင့္ ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ ထားေလသည္။ ၁၉၀၇တြင္ ဆဌမေျမာက္ ရာမဘုရင္သည္ ဘုရားေက်ာင္းကို လာေရာက္ လည္ပတ္ခဲ့စဥ္က ေၾကးသြန္း ဗိသႏိုးရုပ္ ေတြ႕ရွိခဲ့သျဖင့္ သည္ဘုရားေက်ာင္းသည္ ယခင္က ဟိႏၼၵဴ ဘုရားေက်ာင္း ျဖစ္ခဲ့ဟန္ ရွိသည္ဟု ဘုရင္က ေကာက္ခ်က္ ခ်ခဲ့ေလသည္။
ထို႕ျပင္ ဂ၀ံေက်ာက္ျဖင့္ ထုလုပ္ ထားေသာ ေလ်ာင္းေတာ္မူ ဗိသႏိုးရုပ္၊ အျခား ဟိႏၼၵဴနတ္ရုပ္ မ်ားႏွင့္ ေလာ့ဘူရီ ေခတ္ အႏုပညာ လက္ရာ မ်ားကိုလည္း ဘုရားေက်ာင္းရွိ က်ံဳးမ်ားကို ျပန္ဆည္စဥ္ ျပန္လည္ ေတြ႕ရွိရသျဖင့္ ၁၃ ရာစုႏွစ္မ်ား အစပိုင္းအတြင္း သည္ဘုရား ေက်ာင္းတြင္ ဘာသာေရး ကိုးကြယ္မႈမွာ ဟိႏၼၵဴဘာသာႏွင့္ ဗုဒၼၶဘာသာ ေရာေထြးေနဟန္ ရွိသည္ဟု ယူဆရေလသည္။ ၁၃ရာစု ေႏွာင္းပိုင္းတြင္မွ ဗုဒၼၶဘာသာ ထြန္းကားခဲ့ၿပီး ဗုဒၼၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္း ျဖစ္လာခဲ့ဟန္ ရွိေလသည္။
၀ပ္ခ်နစံုခရမ္။ ။သည္ဘုရား ေက်ာင္းသည္ ၀ပ္မဟာထပ္ဧ။္ အေရွ႕ဘက္တြင္ တည္ရွိၿပီး ရမ္ခမ္ဟန္းဂ္ ဘုရင္ အမ်ိဳးသား ျပတိုက္ႏွင့္ ေဘးခ်င္း ကပ္လ်က္ ရွိေလသည္။ သည္ဘုရား ေက်ာင္းဧ။္ အေရးအႀကီးဆံုး အေဆာက္အဦမွာ သီရိလကၤာ လက္ရာေစတီ ျဖစ္ေလသည္။ ေစတီဧ။္ ပစၷယာဆင့္ မ်ားကို ဂ၀ံေက်ာက္ မ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားၿပီး အေပၚပိုင္းမ်ားကို အုတ္ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ ထားေလသည္။ ထို႕ျပင္ ေရွးေဟာင္း ၀ိဟာရေဆာင္ဧ။္ အုတ္ျမစ္ေပၚတြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ရွစ္ဆယ္ ေက်ာ္ခန္႕က ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ ထားခဲ့ေသာ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းလည္း ရွိေလသည္။ သည္ဘုရား ေက်ာင္းထဲတြင္ ဆူခိုထိုင္းေခတ္ လက္ရာျဖင့္ ေက်ာက္ေပၚတြင္ ထြင္းထုထားေသာ ျမတ္စြာဘုရားဧ။္ ေျခေတာ္ရာကို သိမ္းဆည္းထားေသာ အေဆာက္အဦ ငယ္တစ္လံုးလည္း ရွိေလသည္။
၀ပ္ထရာဖန္ငြမ္။ ။ထရာဖန္ငြမ္ဆိုသည္မွာ သမိုင္း၀င္ အေဆာက္အဦမ်ား ျခံရံလ်က္ တည္ရွိေသာ ေရေလွာင္ကန္ ျဖစ္ၿပီး ေရေလွာင္ကန္ဧ။္ အေနာက္ဘက္ ျခမ္းတြင္ တည္ထားေသာ ၾကာဖူးထိပ္အုပ္ ေစတီကို ၀ပ္ထရာဖန္ငြမ္ ဟုေခၚေလရာ ဆည္ေတာ္ဦး ေစတီဟုလည္း ျမန္မာဆန္ဆန္ မွတ္ယူႏိုင္ ေလသည္။ ထူးဆန္းေသာ စိတ္ကူးျဖင့္ တည္ေဆာက္ ထားေသာ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းသည္ ကန္လယ္ကၽြန္း ေပၚတြင္ တည္ရွိေလသည္။
ႏိုအမ္ဖရာဆပ္။ ။သည္သမိုင္း၀င္ အေဆာက္အဦသည္ ၀ပ္မဟာထပ္ဧ။္ အေရွ႕ဘက္တြင္ တည္ရွိၿပီး မ်က္ ႏွာစာ တဖက္လွ်င္ မီတာ၂၀၀ က်ယ္ေသာ ေလးေထာင့္စပ္စပ္ အုတ္ခံုသာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ေၾကးသြန္း လူပံုအပိုင္း အစမ်ားႏွင့္ အုတ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ျခေသၤ့ပံု အပိုင္းအစ တို႕ကို ထိုအုတ္ခံုအနီးတြင္ တူးေဖာ္ ရရွိခဲ့သည္။ ၁၈၃၃တြင္ စတုတၼၱေျမာက္ ရာမ ဘုရင္ သည္ေနရာကို လည္ပတ္ခဲ့စဥ္က ေက်ာက္ထြင္း ေက်ာက္စာခ်ပ္ တစ္ခ်ပ္ ေတြ႕ရွိခဲ့ၿပီး ယခုအခါ ေက်ာက္စာတိုင္ အမွတ္၁ဟု ေခၚတြင္သည္။
ခရီးစဥ္လမ္းညႊန္
မီးရထား။ ။ ဆူခိုထိုင္းသို႕ တိုက္ရိုက္ ေရာက္ေသာ မီးရထား မရွိဘဲ ပစၷႏုေလာက္သို႕သာရထား ေရာက္ၿပီး ထိုမွတဆင့္၅၉ကီလိုမီတာခန္႕ ဘတ္စ္ ကားစီးလွ်င္ဆူခိုထုိင္းသို႕ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။
ဘတ္စ္ကား။ ။ဘန္ေကာက္ ၿမိဳ႕ရွိ မိုခ်စ္ အေ၀းေျပး ကားဂိတ္မွ ဆူခိုထိုုင္းသို႕ ေန႕စဥ္ထြက္ေသာ ေလေအးစက္ တပ္ ဘတ္စ္ကားမ်ားသည္ မနက္၉နာရီ ၄၅မိနစ္ႏွင့္ ည၁၀နာရီ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ တြင္ပံုမွန္ ထြက္ေလ့ရွိပါသည္။ ဘန္ေကာက္မွ ဆူခိုထိုင္းသို႕ ၇နာရီခန္႕ ကားေမာင္းရပါသည္။ ကိုယ္ပိုင္ ယာဥ္လိုင္းမ်ားမွာ ၀င္း ခရီးသြားလုပ္ငန္း ဖုန္း ၆၆၂-၉၃၆-၃၇၅၃ ႏွင့္ ၆၆၅-၅၆၁-၁၀၉၃၊ ပစၷႏုေလာက္ ရန္ရံု ခရီးသြားလုပ္ငန္း ဖုန္း ၆၆၂-၉၃၆-၂၉၂၄၊ ၆၆၂-၉၃၆-၂၉၂၅၊ ၆၆၅-၅၂၅-၈၆၄၇ႏွင့္ ဆူခိုထိုင္း အေ၀းေျပး ကားဂိတ္၀င္း ဖုန္း ၆၆၅-၅၆၁-၃၂၉၆ တို႕သို႕လည္း ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။ ကားခမွာ ေလာင္စာဆီ ေစ်းႏႈန္းကို လိုက္ၿပီး အတက္အက် ရွိႏိုင္သည္။
ေလယာဥ္။ ။ ဘန္ေကာက္ ေလေၾကာင္းလိုင္းမွ ဆူခိုထိုင္းသို႕ ေန႕စဥ္ ပ်ံသန္းၿပီး တစ္နာရီခန္႕ သာၾကာပါသည္။ ဆူခိုထိုင္း ေလဆိပ္သည္ ဆူခိုထိုင္း ၿမိဳ႕ေဟာင္းဧ။္ ေျမာက္ဘက္ ကီလိုမီတာ ၄၀ခန္႕ ကြာေ၀းေသာ ေနရာတြင္ တည္ရွိပါသည္။ ဘန္ေကာက္ ေလေၾကာင္းလိုင္းတြင္ ေလယာဥ္ လက္မွတ္ ၀ယ္ယူႏိုင္ရန္ အတြက္ ဖုန္း ၆၆၂- ၂၆၅- ၅၆၇၈၊ ၆၆၂- ၂၆၅- ၅၅၅၅၊ ၆၆၅ - ၅၆၄ - ၇၂၂၄၊ ၆၆၅ -၅၆၄-၇၂၂၅ သို႕မဟုတ္ တတတ.ဘေညါုသုေငမ.ခသာ သို႕ဆက္သြယ္ ၀ယ္ယူ ႏိုင္ပါသည္။

ပတ္၀န္းက်င္ရွိေခတ္ၿပိဳင္ၿမိဳ႕မ်ား
ဆူခိုထိုင္း နန္းေတာ္၏ ေျမာက္ဘက္ရွိ စီစတ္ခ်နာလိုင္ ၿမိဳ႕ႏွင့္ ဆူခိုထိုင္း နန္းေတာ္၏ ေတာင္ဘက္ရွိ ကဖန္ဖတ္ၿမိဳ႕ (ျမန္မာအေခၚ ကမန္ပိုက္) တို႕သည္ ဆူခိုထိုင္းေခတ္တြင္ အေရးပါေသာ ၿမိဳ႕တို႕ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကဖန္ဖတ္ၿမိဳ႕သည္ ေခတ္ေဟာင္း ဆူခိုထိုင္း ၿမိဳ႕ေတာ္ အတြက္ေရာ၊ ေခတ္သစ္ အယုဒၼၶယ ေရွးေဟာင္း ၿမိဳ႕ေတာ္အတြက္ ပါ မဟာဗ်ဴဟာ အရ အေရးပါေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။သည့္အတြက္ ကဖန္ဖတ္ၿမိဳ႕ရွိ ေရွးေဟာင္း အႏုပညာ လက္ရာမ်ားသည္ ဆူခိုထိုင္းေခတ္ လက္ရာႏွင့္ အယုဒၼၶယေခတ္ လက္ရာ တို႕ ေရာေႏွာလ်က္ ရွိသည္ကို ေတြ႕ႏိုင္ေလ သည္။ ဆူခိုထိုင္း၊ ကဖန္ဖတ္ႏွင့္ စီစတ္ခ်နာလိုင္ ၿမိဳ႕မ်ားအားလံုးသည္ ရုန္ျမစ္ရိုး တေလွ်ာက္ ေတာင္မွ ေျမာက္သို႕ သြယ္တန္း တည္ရွိေနေလသည္။

စီစတ္ခ်နာလိုင္။ ။ ၁၃၄၇- ၁၃၇၄တြင္ နန္းစံေသာ လိုင္ထိုင္ ဘုရင္ လက္ထက္တြင္ စီစတ္ခ်နာလိုင္ၿမိဳ႕ သည္ သူ၏ အခ်က္အခ်ာ က်မႈေၾကာင့္ အထြန္းကားဆံုး ျဖစ္ခဲ့သည္ႏွင့္ အညီ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ အႏုပညာလက္ရာ မ်ားႏွင့္ သမိုင္း မွတ္တိုင္မ်ားကို ေဆာက္လုပ္ ထားခဲ့သည္။ ေရွးေဟာင္း စီစတ္ခ်နာလိုင္ၿမိဳ႕သည္ ရုန္းျမစ္ႏွင့္ ေခါင့္ဖရာစီ ခ်ိဳင့္၀ွမ္း လြင္ျပင္ ၾကားတြင္ ဧက ၈၀၀ခန္႕ က်ယ္၀န္းေသာ ေျမေနရာတြင္ ထြန္းကား ဖြ႔ံၿဖိဳး တိုးတက္ ခဲ့သည္။ ဂ၀ံေက်ာက္ ၿမိဳ႕ရိုးတံတိုင္းႏွင့္ မုခ္ဦးတို႕ အပါအ၀င္ ေျမဧက ၂၂၈ က်ယ္၀န္းေသာ အပိုင္းသည္ စီစတ္ ခ်နာလိုင္ သမိုင္းဥယ်ာဥ္ တြင္းတြင္ လည္ပတ္ ၾကည့္ရႈရန္ အေကာင္းဆံုး ေနရာမ်ား ျဖစ္ေလသည္။ ဥယ်ာဥ္တြင္းရွိ လက္ရာမ်ားမွာ ဆူခိုထိုင္း လက္ရာမ်ားႏွင့္ ကြဲျပား ျခားနား လ်က္ရွိရာ လည္ပတ္ ၾကည့္ရႈရက်ိဳး နပ္ေလသည္။
ဥယ်ာဥ္၀င္ေၾကး ဘတ္၄၀ႏွင့္ ေျမပံုအတြက္ ၅ဘတ္ ျဖစ္ေလသည္။ မနက္ ၈နာရီခြဲမွ ညေန ၄နာရီခြဲထိ ဖြင့္လွစ္ေလသည္။ အငွားယာဥ္၊ ဟိုတယ္မွ စီစဥ္ေပးေသာ ယာဥ္ သို႕မဟုတ္ ဧည့္လမ္းညႊန္မ်ားဧ။္ ကားမ်ားသည္ စီစတ္ ခ်နာလိုင္ရွိ ျပန္႕က်ဲေနေသာ ေရွးေဟာင္း နယ္ေျမမ်ားကို လွည့္လည္ ၾကည့္ရႈႏိုင္ရန္ အေကာင္းဆံုး အစီအစဥ္ျဖစ္ၿပီး တစ္ရက္လွ်င္ ဘတ္၅၀၀ ခန္႕သာ က်သင့္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ စက္ဘီးျဖင့္ သြားခ်င္လွ်င္ တစ္ရက္ စက္ဘီးငွားခ ဘတ္၃၀ျဖင့္ လွည့္လည္ ၾကည့္ရႈ ႏိုင္ပါသည္။ အမ်ားျပည္သူသံုး ဘတ္စ္ကားျဖင့္ စီစတ္ခ်နာလိုင္တြင္ လည္ပတ္လို ပါက အ၀ိုင္းႀကီးဧ။္ အေရွ႕ဘက္မွ ဂ်ာေလာ့ ၀ီထိသုမ္ လမ္းမေပၚရွိ မွတ္တုိင္မွ စီးလွ်င္ ၁၈ဘတ္သာ ကုန္က်ေလသည္။ ေရွးေဟာင္းနယ္ေျမႏွင့္ ၂ ကီလိုမီတာခန္႕ ေ၀းေသာေနရာတြင္ ေကဘယ္ ႀကိဳးတံတား တစ္ခုကို ေတြ႕ႏိုင္ၿပီး ထိုေနရာတြင္ စက္ဘီးတစ္စီးကို ဘတ္၃၀ျဖင့္ ငွားရမ္းႏိုင္ပါသည္။ ေကဘယ္ တံတားတေလွ်ာက္ႏွင့္ ျမစ္ကမ္းေဘး တြင္ စက္ဘီး စီးရသည္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းလွေပသည္။ ၀ပ္မဟာထပ္သည္ တံတားထိပ္တြင္ ရွိၿပီး ၀င္ေရာက္ ဖူးေျမာ္လိုပါက ၀င္ေၾကး ဆယ္ဘတ္ က်သင့္ေလသည္။ ထိုေနရာတြင္ မလည္ပတ္ လိုေသာေၾကာင့္ ဘတ္စ္ကား မွ မဆင္းေသးဘဲ ကားဆက္ စီးသြားလွ်င္ ေရွးေဟာင္း နယ္ေျမ အ၀င္ေပါက္၀သို႕ ေရာက္မည္ ျဖစ္ၿပီး ထိုေနရာတြင္ လည္း ပိုမိုသစ္လြင္ ေကာင္းမြန္ေသာ စက္ဘီးကို တစ္စီး ဘတ္၃၀ျဖင့္ ငွားရမ္း လည္ပတ္ ႏိုင္ေလသည္။သည္နယ္ေျမ ထဲတြင္ ဆင္စီးရင္းလည္း လွည့္လည္ သြားလာ လည္ပတ္ႏိုင္ၿပီး ဆင္တစ္ေကာင္ကို လူသံုးေယာက္ စီးႏိုင္ကာ မိနစ္၃၀ကို ငွားခ ဘတ္ ၁၀၀ က်သင့္ေလသည္။ မိမိတည္းခိုရာ ဟိုတယ္ သို႕မဟုတ္ တည္းခိုခန္းမွ တာ၀န္ ရွိသူ တစ္ဦးကို မိမိသြားလိုရာ ေနရာကိုေရာ၊ ေရာက္ရာ ေနရာမွ ဟိုတယ္သို႕ ျပန္လာႏိုင္ရန္ ဟိုတယ္နာမည္နဲ႕ လိပ္စာကိုပါ ထိုင္းလို ေရးခိုင္းကာ ကိုယ္ႏွင့္ အတူ ေဆာင္သြားႏိုင္ ပါေသးသည္။ လမ္းေပ်ာက္မွာ သိပ္မပူရ ေတာ့ပါ။
ဖရာ့စီရတနာမဟာထပ္ ေက်ာင္းေတာ္။ ။ ဖရာ့ ေဘာေရာမ ထပ္ မူအန္ခ်လင္ဂ္ ေခၚ ဖရာ့ပရန္ ဟုလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ေခၚေ၀ၚေသာ သည္ဘုရား ေက်ာင္းေတာ္ကို ေရွးေဟာင္း စီစတ္ခ်နာလိုင္ ၿမိဳ႕ရိုးတံတိုင္းမွ ေတာင္ဘက္ ၃ကီလိုမီတာ အကြာတြင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ေလးေထာင့္ပံု အုတ္ခံုေပၚမွ ထုထည္ ႀကီးမားေသာ ဂ၀ံေက်ာက္ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းသည္ သည္ဘုရားဧ။္ ဗဟိုခ်က္မ ျဖစ္ေလသည္။ ဓာတ္ေတာ္တိုက္သို႕ သြားရာ ေလွကား သည္ကား ေစာက္နက္ လွပါသည္။
ေခါင့္ဖႏြန္ ဖလြမ္ ဘုရားေက်ာင္း။ ။ စီစတ္ခ်နာလိုင္ ၿမိဳ႕ေဟာင္း အတြင္း ေတာင္ကုန္း ထိပ္တြင္ တည္ထား ေသာ ဘုရားျဖစ္ၿပီး ဂ၀ံေက်ာက္ ေစတီကို ဗဟိုထားၿပီး က်ယ္၀န္းေသာ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းကို ေစတီေရွ႕တြင္ ေတြ႕ႏိုင္ကာ ယင္းေနာက္တြင္ ပ်က္ယြင္းေနေသာ ရုပ္ပြားေတာ္ တစ္ဆူလည္း ရွိၿပီး အားလံုးမွာ ယိုယြင္းပ်က္စီး ေနၿပီျဖစ္ ေလသည္။ တိုင္မ်ားႏွင့္ ပ်က္စီးယိုယြင္း ေနေသာ ဘုရား ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားမွာ ဂ၀ံေက်ာက္ျဖင့္ အတြင္းမွတည္ထား ေဆာက္လုပ္ကာ အေပၚမွ ကြန္ကရစ္မံ ထားျခင္း ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ႏိုင္ေလသည္။
ေခါင့္စူ၀မ္ခိရိ ဘုရားေက်ာင္း။ ။ ဖႏြန္ဖလြမ္ ေတာင္ကုန္းမွ မီတာ ၂၀၀ခန္႕ ကြာေ၀းေသာ ေတာင္ကုန္း ေပၚတြင္ တည္ထားေသာ ေစတီ ျဖစ္ေလသည္။ ေခါင္းေလာင္းႀကီးပံု တည္ထားေသာ ေစတီသည္ ေစတီဧ။္ အလယ္ ဗဟိုတြင္ ပစၷယာ ငါးဆင့္ခံကာ တည္ထား ေလသည္။ ၿပိဳပ်က္ေနေသာ ၀ိဟာရေဆာင္၊ ေစတီႏွင့္ ႀကီးမားေသာ ကြန္ကရစ္ အပိုင္းအစ မ်ားသည္ ေျမေပၚတြင္ ပ်ံ႕ၾကဲလ်က္ ရွိေနေလသည္။ သည္ေစတီ ပရ၀ုဏ္ထဲရွိ အခ်ိဳ႕ ပံုပန္းမ်ားႏွင့္ ဆူခိုထိုင္း ၿမိဳ႕ေဟာင္း တြင္းရွိ ၀ပ္ခ်န္လြန္မ္ ဘုရားရွိ ပံုပန္းမ်ား တူညီေနမႈကို ေထာက္ဆၿပီး ရမ္ခမ္ဟမ္မင္းက သည္ဘုရားကို တည္ခဲ့သည္ဟု ယူဆၾကသည္။
ခ်န္လြန္မ္ ဘုရား။ ။သည္ဘုရားသည္ စီစတ္ခ်နာလိုင္ ၿမိဳ႕ေဟာင္းဧ။္ အေရးပါေသာ အထိမ္းအမွတ္ ျဖစ္ပါ သည္။ ေခါင္းေလာင္းႀကီးပံု ေစတီကို ဆင္၃၉ေကာင္က မတင္ထားဟန္ ေဆာက္လုပ္ထားၿပီး အလယ္ဆင္၄ေကာင္ မွာ အစြယ္ ပါေသာေၾကာင့္ ဘုရားေက်ာင္းဧ။္ အလယ္ဗဟို ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာေစပါသည္။ ေစတီဧ။္ ေခါင္းေလာင္း ေမွာက္ပံု ဧ။္ အထက္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားဧ။္ မာရ္နတ္ကို ႏွိမ္နင္းဟန္ ရုပ္ပြားေတာ္ မ်ားကို ဌာပနာ ထားေလသည္။
ေစတီခ်တ္ထ်ိဳး ဘုရား။ ။ ဆူခိုထိုင္း တိုင္းအတြင္းတြင္ အလွဆံုး ဘုရားမ်ားထဲမွ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေစတီ မ်ားဧ။္ ကြဲျပား ျခားနားေသာ အႏုပညာ လက္ရာမ်ားဧ။္ လႊမ္းမိုးမႈ မ်ားကို သည္ဘုရားတြင္ စံုလင္စြာ ေတြ႕ရ ေလသည္။ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ားႏွင့္ အေတာ္ပ်က္စီး ယိုယြင္းေနမႈ မ်ားကို အခ်ိဳ႕ ေစတီရံမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။
စူအန္ကရိုဥတၷ…ရန္ရိုင္ ဘုရား။ ။ ၀ပ္ေစတီ ခ်တ္ထိ်ဳး အနီးတြင္ တည္ရွိၿပီး ဖုန္ထူေသာ လမ္းသာ ျခားေလသည္။ ခန္းမႀကီး တစ္ခု သည္သာ သည္ဘုရားေက်ာင္းတြင္ က်န္ရစ္ၿပီး သည္ဘုရား ေက်ာင္းကို ၀ပ္ေကာင္းေဟာင္းဂ္ ေခၚ ကိုးခန္းဘုရား ဟုလည္း ေခၚေ၀ၚေသးသည္။
စူအန္ကရိုဥတၷ…ရန္ႏိြဳင္ဘုရား။ ။ သည္ဘုရားသည္ စီစတ္ခ်နာလိုင္ ၿမိဳ႕ေဟာင္း အတြင္းတြင္ တစ္ဆူတည္းေသာ ဘုရားေက်ာင္း ေရွ႕တြင္ အုတ္ အေဆာက္အဦငယ္ ရွိေသာေစတီ ျဖစ္ပါသည္။သည္ဘုရားေက်ာင္းဧ။္ အပ်က္အစီး မ်ားထဲတြင္ ဂ၀ံအမိုးႏွင့္ ဂ၀ံေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ မ်ားရွိေသာ ခန္းမတို႕ ပါ၀င္ေလသည္။
နန္းဖရား ဘုရားေက်ာင္း။ ။ သည္ဘုရားသည္ ဘုရားခန္း သို႕မဟုတ္ ခုႏွစ္ေဆာင္ၿပိဳင္ ၀ိဟာရေဆာင္ဧ။္ မပ်က္မစီး က်န္ရွိေနေသးေသာ၊ ကြန္ကရစ္မံကာ လွပစြာ တန္ဆာဆင္ ထားေသာ အေနာက္ေျမာက္ နံရံေၾကာင့္ ထင္ရွားေလသည္။ ေက်ာင္းတိုင္မ်ားသည္ အေရာင္မေျပာင္ လွေသာ ေၾကြထည္ ပံုစံမ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထား သည္။ ဗဟိုရွိ ဂ၀ံေက်ာက္ျဖင့္ တည္ထားေသာ ေစတီကို မီးတိုင္မ်ားျဖင့္ ျခံရံထားၿပီး တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႕ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ ေလွကားငယ္ မ်ားျဖင့္ ဆက္သြယ္ သြားလာ ႏိုင္ေလသည္။
သမိုင္းဥယ်ာဥ္ျပင္ပရွိရႈခင္းမ်ား
ရာႏွင့္ခ်ီကာတည္ရွိေသာ ဗိသုကာ လက္ရာမ်ားကို ၾကည့္ရႈ ေလ့လာႏိုင္ေသာ အေဆာက္အဦ ေဟာင္းမ်ား ႏွင့္ အုတ္ဖို၊ ေၾကြဖို ေဟာင္းမ်ားျဖင့္ သဘာ၀အတိုင္း တန္ဆာဆင္ ထားသကဲ႕သို႕ တည္ရွိေနေသာ ေျမယာ အခင္းအက်င္းကို ကိုယ္ပိုင္ အငွားယာဥ္ျဖင့္ လွည့္လည္ ၾကည့္ရႈႏိုင္ပါက အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေလသည္။ ေလွကားထစ္ ၁၁၂ ထစ္ရွိေသာ ေစာက္နက္ေသာ ေလွကားရွိသည့္ ၀ပ္ေခါင့္ ဖႏြန္ဖလြမ္ ေပၚမွ ၾကည့္လွ်င္ သမိုင္းဥယ်ာဥ္ တစ္ခုလံုးကို အေပၚစီးမွ ၾကည့္ျမင္ႏိုင္ေသာ အေကာင္းဆံုး အေနအထားကို ရေလသည္။