ေရွးေဟာင္းဘုရားမ်ားႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာ လက္ရာမ်ား ၾကြယ္၀ရာ ေရွးေဟာင္း ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္ၿပီး သခ်င္ျမစ္ကမ္း ေပၚတြင္ တည္ရွိကာ အယုဒၼၶယေခတ္က အေရးပါေသာ စစ္ခံတပ္ၿမိဳ႔ ျဖစ္ခဲ့ ပါသည္။
၀ပ္ ပလဲလိုင္။ ။ သည္ဘုရားသည္ အလြန္ေရွးက် အိုေဟာင္း ေနေသာ ဘုရား ျဖစ္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲရွိ မလိုင္မန္ လမ္းေဘး၊ ျမစ္ဧ။္ အေနာက္ဘက္ ကမ္းေပၚတြင္ တည္ရွိသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၈၀၀ ခန္႕က ေဆာက္လုပ္ ခဲ့သည္ဟု ယံုၾကည္ ၾကၿပီး ၂၃မီတာ ျမင့္ေသာ လြမ္ဖိုတုိ အမည္ရ ထိုင္ေတာ္မူ ဗုဒၼၶ ဆင္းတုေတာ္ႀကီး ကိုလည္း ဖူးေျမာ္ ႏိုင္သည္။
ဘုရားပြဲေတာ္ကို ဧၿပီႏွင့္ ႏို၀င္ဘာလ တို႕တြင္ ႏွစ္စဥ္ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႀကိမ္ က်င္းပေလ့ ရွိပါသည္။ ယခင္က သည္ဆင္းတု ေတာ္ႀကီးသည္ ေလဟာျပင္တြင္ တည္ရွိ ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ ေနမိုး ဒဏ္ ကာကြယ္ရန္ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းကို တည္ေဆာက္ ထားၿပီ ျဖစ္ေလသည္။
၀ပ္ ပလဲလိုင္။ ။ သည္ဘုရားသည္ အလြန္ေရွးက် အိုေဟာင္း ေနေသာ ဘုရား ျဖစ္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲရွိ မလိုင္မန္ လမ္းေဘး၊ ျမစ္ဧ။္ အေနာက္ဘက္ ကမ္းေပၚတြင္ တည္ရွိသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၈၀၀ ခန္႕က ေဆာက္လုပ္ ခဲ့သည္ဟု ယံုၾကည္ ၾကၿပီး ၂၃မီတာ ျမင့္ေသာ လြမ္ဖိုတုိ အမည္ရ ထိုင္ေတာ္မူ ဗုဒၼၶ ဆင္းတုေတာ္ႀကီး ကိုလည္း ဖူးေျမာ္ ႏိုင္သည္။
ဘုရားပြဲေတာ္ကို ဧၿပီႏွင့္ ႏို၀င္ဘာလ တို႕တြင္ ႏွစ္စဥ္ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႀကိမ္ က်င္းပေလ့ ရွိပါသည္။ ယခင္က သည္ဆင္းတု ေတာ္ႀကီးသည္ ေလဟာျပင္တြင္ တည္ရွိ ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ ေနမိုး ဒဏ္ ကာကြယ္ရန္ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းကို တည္ေဆာက္ ထားၿပီ ျဖစ္ေလသည္။
ထို႕အျပင္ ထိုင္း ေရွးေဟာင္း ရိုးရာ ပံုစံျဖင္ ့ေဆာက္လုပ္ ထားေသာ ခမ္ခန္ခ်န္ အိမ္ႀကီး ကိုလည္း သည္ဘုရား ပရိ၀ုဏ္ အတြင္းတြင္ တည္ေဆာက္ ထားေလသည္။ သည္အိမ္ႀကီး သည္ ဘန္ေကာက္ ေခတ္ဦး ပိုင္းဧ။္ အႀကီးက်ယ္ဆံုး ကဗ်ာ စာဆိုရွင္ဧ။္ ကဗ်ာဉာဏ္ ကြန္႕ျမဴးမႈ အတိုင္း တည္ေဆာက္ ထားျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ဘူအန္ ခ်၀ပ္ ခ်ာလီယြန္ ဖရာကိရတ္ ျမစ္က်ိဳးအင္း။ ။ သခ်င္ျမစ္ေၾကာင္း ေျပာင္းလဲရာမွ ျဖစ္ေပၚ လာေသာ ျမစ္က်ိဳးအင္းကို ထိုင္းဘုရင္ဧ။္ နန္းသက္ ၅၀ျပည့္ ႏွစ္တြင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး စီမံခ်က္ အျဖစ္ ျပန္လည္ မြမ္းမံခဲ့ရာ ၁၀.၄ စတုရန္း ကီလိုမီတာ က်ယ္၀န္းကာ စိုက္ပ်ိဳးေျမ မ်ားအတြက္ ေရသြင္းရန္ ေရခ်ိဳ ကုဗမီတာ ဆယ္သန္း သိုေလွာင္ ႏိုင္ ေသာ ဆည္ျဖစ္ လာခဲ့သည္။ ေဒသထြက္ သီးႏံွဥယ်ာဥ္၊ သားရိုင္း တိရစၧာန္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေရး သဘာ၀ ဥယ်ာဥ္ႏွင့္ ေရခ်ိဳတြင္ က်က္စားေသာ ေရေန သတၲ၀ါျပခန္း တို႕ကိုပါ တိုးခ်ဲ႕ ေဆာက္လုပ္ ထားေလသည္။
ဥေသာင္း ျပတိုက္သည္ ဆဖန္ဘူရီတြင္ တည္ရွိၿပီး ဒြါရာ၀တီ ေခတ္လက္ရာ မ်ားကို စုစည္း တင္ျပ ထားေသာ ဂုဏ္ယူ အထင္ႀကီးဖြယ္ ျပတိုက္ ျဖစ္ေလသည္။ ဆဖန္ဘူရီသည္ ဒြါရာ၀တီ ေခတ္ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ သူ႕လက္ရာ မ်ားအတြက္ အေရးပါေသာ စုရပ္ျဖစ္ကာ ေဒသခံမ်ားက ခင္းက်င္း ျပသထား သည္ကိုပင္ ေတြ႕ႏိုင္ေလသည္။ ေအဒီ ၁၁-၁၂ ရာစု ခန္႕က ဒြါရာ၀တီ ေခတ္လက္ရာ မ်ားကို ယေန႕တိုင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ထိုေခတ္ လူမ်ားသည္ မြန္-ခမာ အႏြယ္၀င္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ထိုေခတ္က ယဥ္ေက်းမႈ ဗိသုကာ လက္ရာ မ်ားကို အေျခခံကာ အမ်ားစုမွာ ခမာလူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၾက သည္ဟု ခန္႔မွန္း ရပါသည္။ သို႕ေသာ္ မြန္မ်ားသည္ ပိုမို ဒ႑ာရီ ဆန္ၿပီး စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းကာ ယေန႕ ထက္တိုင္ ထိုင္းႏွင့္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ တို႕တြင္ ပ်႕ံႏွ႕ံ ေနထိုင္ ၾကေလသည္။
No comments:
Post a Comment