Thursday, July 26, 2007
ေလာ့ဘူရီအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ
Posted by gpgroup at 1:35 AM 0 comments
Labels: ထိုင္းႏိုင္ငံ
ဆဖန္ဘူရီအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ
၀ပ္ ပလဲလိုင္။ ။ သည္ဘုရားသည္ အလြန္ေရွးက် အိုေဟာင္း ေနေသာ ဘုရား ျဖစ္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲရွိ မလိုင္မန္ လမ္းေဘး၊ ျမစ္ဧ။္ အေနာက္ဘက္ ကမ္းေပၚတြင္ တည္ရွိသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၈၀၀ ခန္႕က ေဆာက္လုပ္ ခဲ့သည္ဟု ယံုၾကည္ ၾကၿပီး ၂၃မီတာ ျမင့္ေသာ လြမ္ဖိုတုိ အမည္ရ ထိုင္ေတာ္မူ ဗုဒၼၶ ဆင္းတုေတာ္ႀကီး ကိုလည္း ဖူးေျမာ္ ႏိုင္သည္။
ဘုရားပြဲေတာ္ကို ဧၿပီႏွင့္ ႏို၀င္ဘာလ တို႕တြင္ ႏွစ္စဥ္ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႀကိမ္ က်င္းပေလ့ ရွိပါသည္။ ယခင္က သည္ဆင္းတု ေတာ္ႀကီးသည္ ေလဟာျပင္တြင္ တည္ရွိ ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ ေနမိုး ဒဏ္ ကာကြယ္ရန္ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းကို တည္ေဆာက္ ထားၿပီ ျဖစ္ေလသည္။
ဘူအန္ ခ်၀ပ္ ခ်ာလီယြန္ ဖရာကိရတ္ ျမစ္က်ိဳးအင္း။ ။ သခ်င္ျမစ္ေၾကာင္း ေျပာင္းလဲရာမွ ျဖစ္ေပၚ လာေသာ ျမစ္က်ိဳးအင္းကို ထိုင္းဘုရင္ဧ။္ နန္းသက္ ၅၀ျပည့္ ႏွစ္တြင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး စီမံခ်က္ အျဖစ္ ျပန္လည္ မြမ္းမံခဲ့ရာ ၁၀.၄ စတုရန္း ကီလိုမီတာ က်ယ္၀န္းကာ စိုက္ပ်ိဳးေျမ မ်ားအတြက္ ေရသြင္းရန္ ေရခ်ိဳ ကုဗမီတာ ဆယ္သန္း သိုေလွာင္ ႏိုင္ ေသာ ဆည္ျဖစ္ လာခဲ့သည္။ ေဒသထြက္ သီးႏံွဥယ်ာဥ္၊ သားရိုင္း တိရစၧာန္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေရး သဘာ၀ ဥယ်ာဥ္ႏွင့္ ေရခ်ိဳတြင္ က်က္စားေသာ ေရေန သတၲ၀ါျပခန္း တို႕ကိုပါ တိုးခ်ဲ႕ ေဆာက္လုပ္ ထားေလသည္။
ဥေသာင္း ျပတိုက္သည္ ဆဖန္ဘူရီတြင္ တည္ရွိၿပီး ဒြါရာ၀တီ ေခတ္လက္ရာ မ်ားကို စုစည္း တင္ျပ ထားေသာ ဂုဏ္ယူ အထင္ႀကီးဖြယ္ ျပတိုက္ ျဖစ္ေလသည္။ ဆဖန္ဘူရီသည္ ဒြါရာ၀တီ ေခတ္ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ သူ႕လက္ရာ မ်ားအတြက္ အေရးပါေသာ စုရပ္ျဖစ္ကာ ေဒသခံမ်ားက ခင္းက်င္း ျပသထား သည္ကိုပင္ ေတြ႕ႏိုင္ေလသည္။ ေအဒီ ၁၁-၁၂ ရာစု ခန္႕က ဒြါရာ၀တီ ေခတ္လက္ရာ မ်ားကို ယေန႕တိုင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ထိုေခတ္ လူမ်ားသည္ မြန္-ခမာ အႏြယ္၀င္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ထိုေခတ္က ယဥ္ေက်းမႈ ဗိသုကာ လက္ရာ မ်ားကို အေျခခံကာ အမ်ားစုမွာ ခမာလူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၾက သည္ဟု ခန္႔မွန္း ရပါသည္။ သို႕ေသာ္ မြန္မ်ားသည္ ပိုမို ဒ႑ာရီ ဆန္ၿပီး စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းကာ ယေန႕ ထက္တိုင္ ထိုင္းႏွင့္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ တို႕တြင္ ပ်႕ံႏွ႕ံ ေနထိုင္ ၾကေလသည္။
Posted by gpgroup at 1:03 AM 0 comments
Labels: ထိုင္းႏိုင္ငံ
Wednesday, July 25, 2007
စမြတ္ပရာကန္အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ
ဘန္ေကာက္ဧ။္ ေတာင္ဘက္ ၂၉ကီလိုမီတာ အကြာတြင္ တည္ရွိၿပီး ထိုင္းပင္လယ္ေကြ႕ အတြင္းသို႕ ေက်ာက္ဖယား ျမစ္ စီး၀င္ရာ ေဒသတြင္ တည္ရွိသည္။ အယုဒၼၶယေခတ္က သာမန္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ မွ်သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုအခါ မေရတြက္ ႏိုင္ေသာ သမိုင္းႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုင္ရာ အေမြအႏွစ္ မ်ားကို စုစည္း တင္ျပရာ ေနရာေရာ၊ စက္မႈ ဇုန္ႀကီး မ်ားပါ တည္ရွိရာ ေနရာႀကီး အျဖစ္ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ စည္ပင္ လာခဲ့ ေလသည္။
ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ တစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္သည့္အတြက္ လည္ပတ္စရာ စံုလွသည္ကိုလည္း သည္ေနရာတြင္ ေတြ႕ႏိုင္ေလသည္။ ထို႕ျပင္ ဧရာ၀ဏ္ ျပတုိက္လည္း ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေလသည္။
ဖြင့္ခ်ိန္ႏွင့္ ၀င္ေၾကး။ ။မနက္၈နာရီမွ ညေန၅နာရီအတြင္းေန႕စဥ္ဖြင့္လွစ္ၿပီး
လူ၀င္ေၾကးမွာလူႀကီးတစ္ဦးလွ်င္ ဘတ္၅၀။
၁၂ႏွစ္ေအာက္ကေလးတစ္ဦးလွ်င္ ၂၅ဘတ္။
၅ႏွစ္ေအာက္ကေလး-အခမဲ့
ကား၀င္ေၾကးမွာ ဆလြန္းကားတစ္စီးလွ်င္ ဘတ္၅၀။
ဘင္ကားတစ္စီးလွ်င္ ဘတ္၁၀၀။
ဇိမ္ခံဘတ္စ္ကားတစ္စီးလွ်င္ ဘတ္၂၀၀။
ခရီးစဥ္လမ္းညႊန္
ေမာ္ေတာ္ကား။ ။ဆမ္ရြန္-ဆမြတ္ ပရာကန္ လမ္းမႀကီး အတိုင္း သြားၿပီး ဆမြတ္ ပရာကန္ရွိ အဂၤလိပ္အကၼၡရာ တီပံု လမ္းဆံုေရာက္လွ်င္ ဘယ္ဘက္သို႕ ေကြ႕ၿပီး ဆူခန္ဗစ္ လမ္းေဟာင္း အတိုင္း ၃၃ ကီလိုမီတာခန္႕ သြားၿပီးလွ်င္ မူအန္ ဘိုရမ္ ျပတိုက္ၿမိဳ႕ အ၀င္ လမ္းညႊန္
ဆိုင္းဘုတ္ကို ေတြ႕ပါမည္။ ထိုအ၀င္လမ္း အတိုင္း ၈ ကီလိုမီတာ ခန္႕သြားလွ်င္ ဘယ္ဘက္တြင္ ျပတိုက္ၿမိဳ႕ကို ျမင္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ဘတ္စ္ကား။ ။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႔ ပန္ကေလာင္း အရပ္မွ ဂိတ္စေသာ ဘတ္စ္ကားအမွတ္ ၁၁ကိုစီးကာ ပတ္နမ္ အရပ္ ဂိတ္ဆံုးတြင္ ဆင္းပါ။ ဂိတ္ဆံုး မွတဖန္ မီနီဘတ္စ္ေခၚ ဘတ္စ္ကားငယ္ အမွတ္ ၃၆ကို ထပ္မံစီးပါက ဂိတ္ဆံုး လွ်င္ ေရာက္ပါသည္။
၁၉၅၀က စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံဧ။္ ပထမဆံုးျဖစ္ကာ ယခုအခါ ကမၷာ့အႀကီးဆံုး မိေက်ာင္း ေမြးကန္ ျဖစ္ေလသည္။ ဆမြတ္ပရာကန္ ၿမိဳ႕လယ္မွ ၃ကီလိုမီတာ ကြာေ၀းေသာ တိုင္ဘန္ အရပ္တြင္ တည္ရွိၿပီး မိေက်ာင္း အရြယ္စံု အမ်ိဳးစံု အေကာင္ေရ ၄၀၀၀၀ခန္႕ေမြးျမဴ ထားေလသည္။ အစာ ေကၽြးခိ်န္မွာ ညေန၄နာရီခြဲ မွ၅နာရီခြဲ၊ ျပပြဲခိ်န္မွာ ေန႕လယ္ ထမင္းစားခ်ိန္ မွလြဲၿပီး မနက္ ၈နာရီမွ ညေန ၅နာရီၾကား တစ္နာရီတိုင္း၊ အထူး ျပပြဲမ်ားမွာ အမ်ားျပည္သူ ရံုးပိတ္ရက္ မ်ားတြင္ ေန႕လယ္၁၂နာရီမွ ညေန ၅နာရီၾကား တစ္နာရီတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဆင္ဆက္ကပ္ မွာ မနက္ ၉နာရီခြဲမွ ညေန ၄နာရီခြဲၾကား တစ္နာရီတိုင္း တြင္ျဖစ္ၿပီး အျခား သတၲ၀ါမ်ား ျဖစ္ေသာ က်ား၊ ခ်င္ပန္ဇီ ေမ်ာက္၊ ဂစ္ဘြန္ေမ်ာက္၊ ကုလားအုတ္၊ ေရျမင္းႏွင့္ အျခားသတၷ ၀ါ မ်ားကိုလည္း ၾကည့္ရႈႏိုင္ကာ ယဥ္ပါးေနေသာ ထိုသတၷ ၀ါမ်ား ႏွင့္အတူ တြဲၿပီး ဓာတ္ပံု ရိုက္ႏိုင္ေလသည္။
ဒိုင္ႏိုေဆာ ျပတိုက္တြင္ အသက္ ရွိစဥ္က အရြယ္အစား အတိုင္း ဖန္တီး ျပဳလုပ္ထားေသာ ဒိုင္ႏိုေဆာ ရုပ္တုမ်ားႏွင့္ ၁၃ မ်ိဳးေသာ ဒိုင္ႏိုေဆာမ်ားဧ။္ အရိုးမ်ားကို ျပသ ထားေလသည္။ ထို႕ျပင္ လူႏွင့္သမိုင္းဦး သတၲ၀ါမ်ား အေၾကာင္း ကိုလည္း ရုပ္ပံု ကားခ်ပ္မ်ားကို မီးေမာင္းထိုးကာ ရုပ္ရွင္ သဖြယ္ တင္ဆက္ျပသ ရွင္းလင္း ေျပာျပပါသည္။ သည္ျပတိုက္ ကို မနက္ ၇နာရီမွ ညေန ၆နာရီ အတြင္း ေန႕စဥ္ ဖြင့္လွစ္ပါသည္။
၀င္ေၾကး။ ။ ၀င္ေၾကးမွာလူတစ္ဦးလွ်င္ ဘတ္၃၀၀။
ခရီးစဥ္လမ္းညႊန္
ဘတ္စ္ကား။ ။အဲယားကြန္းဘတ္စ္အမွတ္ ၇၊ ၈၊ ၁၁ အဆင္ေျပရာ (သို႕မဟုတ္) သာမန္ ဘတ္စ္ကား အမွတ္ ၂၅၊ ၁၀၂ တို႕ကို စီးကာ ဆမြတ္ ပရာကန္ ေရာက္လွ်င္ ေဒသသံုး ထရပ္ကား ပံုစံ ဘတ္စ္ကား အမွတ္.၁ ႏွင့္ .၈၀ တို႕ကို ထပ္မံ စီးနင္းကာ ေရာက္ရွိ ႏိုင္ပါသည္။
Posted by gpgroup at 11:49 PM 0 comments
Labels: ထိုင္းႏိုင္ငံ
ကန္ခ်နပူရီ အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ
စန္ဂ္ခ်ဳတို လမ္းေပၚရွိ မီးရထား ဘူတာရံုႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ ကန္ခ်နဘူရီ စစ္သခၤ်ိဳင္း တည္ရွိသည္။ ေသမင္းတမန္ ရထားလမ္း ေဖာက္လုပ္စဥ္ ေသဆံုး ခဲ့ေသာ စစ္သံု႕ပန္း ၆၉၈၂ ဦးကိုျမႈပ္ႏွံထားသည္။ သို႕ေသာ္ တကယ္ ေသဆံုးခဲ့သူ ဦးေရမွာ ခန္႕မွန္းေျခ စစ္သံု႕ပန္း ၁၂၃၃၉ ဦးႏွင့္ ေခၽြးတပ္သား ၇၀၀၀၀ ႏွင့္ ၉၀၀၀၀ ဦးေရၾကား ေသဆံုး ခဲ့ၾကၿပီး ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္သား ႏွစ္ဆယ္ ရာခိုင္ႏံႈန္း ေသဆံုးခဲ့သည္ဟု ယူဆၾက ပါသည္။
စိုင္ေရာ့ အမ်ိဳးသား သဘာ၀ ဥယ်ာဥ္သည္ ၃၀၀ စတုရန္း ကီလိုမီတာ က်ယ္၀န္းၿပီး ထူးျခား ဆန္းၾကယ္ေသာ သဘာ၀ လိုဏ္ဂူမ်ားႏွင့္ ေခြ႕ႏိြဳင္ ျမစ္တြင္းသို႕ တိုက္ရိုက္ စီး၀င္ေသာ စိုင္ေရာ့ရိုင္ ေရတံခြန္ တို႕ေၾကာင့္ ေက်ာ္ၾကား ေလသည္။ ဘန္ဂလို အိမ္ငယ္မ်ား၊ ျမစ္တြင္းစီး ေဖာင္မ်ား၊ ေပ်ာ္ပြဲစား အသံုးအေဆာင္ ပစၷည္းမ်ားကို လြယ္ကူစြာ ၀ယ္ယူ ငွားရမ္းႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ေန႕ခင္း ေစ်းဆုိင္မ်ား ကလည္း လည္ပတ္သူ မ်ားကို မ်ားစြာ အေထာက္အပံ့ ေပးေလသည္။
သမိုင္း ပညာရွင္မ်ားဧ။္ မွတ္သားခ်က္ မ်ားအရ ေရွးေဟာင္း ကန္ခ်နဘူရီသည္ ဘန္လက္ရာ အရပ္တြင္ ရြာငယ္ အသြင္ျဖင့္ တည္ရွိၿပီး လက္ရွိၿမိဳ႕ဧ။္ ေျမာက္ဘက္ ၁၆ ကီလိုမီတာ အကြာတြင္ တည္ရွိ ပါသည္။ ကန္ခ်နဘူရီဧ။္ ေရတံခြန္မ်ား၊ ေတာင္မ်ားႏွင့္ သဘာ၀လိုဏ္ဂူမ်ား၊ သဘာ၀ ဥယ်ာဥ္ မ်ားႏွင့္ ေကြးျမစ္တို႕ဧ။္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ အလွအပမ်ားက ခရီးသြားမ်ားကို ဆြဲေဆာင္ေသာ အဓိက ေသာ့ခ်က္ ျဖစ္ေလသည္။ သဘာ၀ ဥယ်ာဥ္ တြင္းရွိ ၇ဆင့္ ရွိေသာ ဧရာ၀ဏ္ ေရတံခြန္၊ စစ္သမိုင္း ျပတိုက္၃ခု၊ စစ္သခၤ်ိဳင္း၂ခု၊ သဘာ၀ ျပတိုက္ တစ္ခု၊ ေရပူစမ္း၊ ထိုင္းႏွင့္ တရုတ္ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ တစ္ခုတည္းေသာ ေသမင္းတမန္ ရထားလမ္း တို႕သည္ ကန္ခ်နပူရီသို႕ သြားေရာက္ လည္ပတ္ရန္ ေစ့ေဆာ္ေသာ အခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။
၏ခရီးစဥ္လမ္းညႊန္
ေမာ္ေတာ္ကား။ ။ (၁)ဘန္ေကာက္မွ နခြန္ခ်ိဳင္စီႏွင့္ နခြန္ပသြန္ တိုင္းကို ျဖတ္ၿပီး ဖတ္ခဆမ္(ဏ့နအုေ်နာ) အမွတ္၄ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း သြားလွ်င္ လမ္းတြင္ ဘန္းပြန္၊ သာမခႏွင့္ သာမူအန္ တို႕ကို ျဖတ္ၿပီး ကန္ခ်နဘူရီသို႕ ေရာက္ေလသည္။ (၂) ဘန္ေကာက္မွ အမွတ္၃၃၈ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း သြားလွ်င္ နခြန္ခ်ိဳင္စီ သို႕ ေရာက္ၿပီး ထိုမွတဆင့္ အမွတ္၄ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း သြားလွ်င္ ကန္ခ်နဘူရီသို႕ ေရာက္ပါသည္။
ဘတ္စ္ကား။ ။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ဧ။္ ေတာင္ပိုင္းအေ၀းေျပးဂိတ္မွ ကန္ခ်နဘူရီသို႕ မနက္၄နာရီမွ ည ၈နာရီအတြင္း ၁၅မိနစ္တိုင္း သာမန္ဘတ္စ္ကားတစ္စီးႏံႈးထြက္ေလ့ရွိကာ ကားေမာင္းခ်ိန္၃နာရီအတြင္း ကန္ခ်နဘူရီသို႕ေရာက္ပါသည္။ ဆက္သြယ္ရန္ဖုန္း ၆၆၂-၄၃၄-၅၅၅၇ႏွင့္ ၆၆၂-၄၃၄-၅၅၅၈တို႕သို႕ စံုစမ္းႏိုင္ပါသည္။ ပထမတန္းစားေလေအးစက္တပ္ဘတ္စ္ကားမ်ားသည္လည္း သည္အေ၀းေျပးဂိတ္မွပင္ ၂၅မိနစ္တိုင္းကားတစ္စီးႏံႈးထြက္ေလ့ရွိပါသည္။ ဆက္သြယ္ရန္ ၀၂ ၄၃၅ ၅၀၁၂ယ ၀ ၂၄၃၅ ၁၁၉၉ သမ ၀၂ ၈၈၄ ၆၂၄၉ သမ တတတ.အမေည်စသမအ.ခသ.အ့ သို႕ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။ နခြန္ပသြန္၊ ရတ္ခ်ဘူရီႏွင့္ ဆဖန္ဘူရီ အေ၀းေျပးဂိတ္မ်ား မွလည္း ကန္ခ်နဘူရီ သို႕တိုက္ရိုက္ေျပးေသာ ကားမ်ားရွိၿပီး ၁နာရီခြဲမွ ႏွစ္နာရီခြဲခန္႕ၾကာ ကားေမာင္းလွ်င္ ေရာက္ပါသည္။
မီးရထား။ ။ သာမန္မီၤးရထားမ်ားသည္ဘန္ေကာက္ထံုဘူရီအရပ္ရွိဘန္ေကာက္ႏိြဳင္ ဘူတာရံုမွ ေန႕စဥ္ထြက္ပါသည္။ တတိယတန္းစားခံုမ်ားသာရရွိႏိုင္ၿပီး ဘန္ေကာက္မွ ကန္ခ်နဘူရီထိ ၃နာရီခန္႕ ၾကာႏိုင္ပါသည္။
စေန၊ တနဂၤေႏြေန႕ႏွင့္ အစိုးရရံုးပိတ္ရက္မ်ားတြင္ဟြာလန္ဖုန္းအရပ္ရွိဘန္ေကာက္ဘူတာႀကီးမွအထူးရထားသည္ မနက္၆နာရီခြဲခန္႕တြင္ကန္ခ်နဘူရီသို႕ထြက္ၿပီး ည ရနာရီ ၅၅မိနစ္တြင္ ကန္ခ်နဘူရီမွဘန္ေကာက္သို႕ ျပန္လည္ ခုတ္ေမာင္းလာပါသည္။ သည္ရထားသည္ လမ္းခရီးတေလွ်ာက္တြင္ဖရာ့ပထုံေစတီ၊ ေသမင္းတံမန္တံတားႏွင့္ ဖရာစပ္မူအန္စင္ဂ္သမိုင္းဥယ်ာဥ္တို႕သို႕သြားေသာ မီနီဘတ္စ္ကားဂိတ္တို႕တြင္ ရပ္နားေပးပါသည္။ ကန္ခ်နဘူရီမွ ၀မ္ဖိုသို႕ အထူးေရေႏြးေငြ႕သံုးရထားျဖင့္လည္း ေျပးဆြဲေပးေသာ အေပ်ာ္စီးရထားရွိပါသည္။
ကန္ခ်နဘူရီၿမိဳ႕၀န္းက်င္သည္ ေျခက်င္ေလွ်ာက္ေလ့လာလိုပါကရႏိုင္ေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ကိုႏွံ႕စပ္စြာလည္ပတ္ႏိုင္ရန္ စက္ဘီး၊ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ ကားတို႕ျဖင့္လည္းလည္ပတ္ႏိုင္ေလသည္။ မဲ့နမ္ေကြးလမ္းေပၚရွိ ဟိုတယ္မ်ား၊ တည္းခိုခန္းမ်ားႏွင့္ ဆိုင္မ်ားမွ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ စက္ဘီးမ်ားကို ငွားရမ္းႏိုင္ပါသည္။
Posted by gpgroup at 11:32 PM 0 comments
Labels: ထိုင္းႏိုင္ငံ
ထိုင္းအေခၚ ပစၥႏုေလာက္၊ ျမန္မာအေခၚ ပိႆေလာက္ အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ
မီးရထား။ ။ ဘန္ေကာက္ႏွင့္ ခ်င္းမိုင္သြား မီးရထားသည္ ေန႕ရထားႏွင့္ ညရထား ႏွစ္မ်ိဳးရွိၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးလံုးသည္ ပစႏုေလာက္တြင္ ခရီးတေထာက္ နားသည့္အတြက္ လြယ္ကူ အဆင္ေျပစြာသြားလာႏိုင္ပါသည္။ ပစၷႏုေလာက္ မွတဆင့္ ဆူခိုထိုင္းႏွင့္ စရီ စတ္ခ်နာလိုင္ ေရွးေဟာင္း ၿမိဳ႕မ်ားသို႕လည္း ဘတ္စ္ကားျဖင့္ လြယ္ကူစြာ သြားလာ ႏိုင္ပါသည္။
ဘတ္စ္ကား။ ။ မိုခ်စ္ အေ၀းေျပး ကားဂိတ္မွ ေန႕စဥ္ ဘတ္စ္ကားမ်ား တစ္နာရီျခားတစ္ခါ ထြက္ေလ့ရွိပါသည္။
Posted by gpgroup at 11:23 PM 0 comments
Labels: ထိုင္းႏိုင္ငံ
Monday, July 16, 2007
ခရီးသည္မ်ားသိေကာင္းစရာ
၁. ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေျဖရွင္း
၂. စိတ္ခ်ရေလာက္ေသာ နယ္ေျမကြၽမ္းေသာ ကိုယ့္ အသိအကြၽမ္းကို အကူအညီ ေတာင္းကာေျဖရွင္း
၃. ကိုယ့္ႏိုင္ငံဆိုင္ရာ သံရံုးကို သြားၿပီး အကူအညီေတာင္း
၄. ရဲနဲ႕ေရွ႕ေနကို အကူအညီ ေတာင္း ဟူသတတ္။
၀လနမ်အေပ ေနျခင္းကို ျပင္းထန္စြာ ဒဏ္ေငြ ေဆာင္ေစျခင္း သုိ႕မဟုတ္ ေထာင္ဒဏ္ ခ်မွတ္ျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္ကြပ္ ေလသည္။ နာမည္ႀကီး တံဆိပ္ ေသာက္ေရသန္႕ ကိုသာ ေသာက္ရန္ ေဆာ္ၾသ ထားၿပီး ျမဴနီစီပယ္က ျဖန္႕ခ်ီေသာ ပိုက္ေရမွာ သံုးရန္သာ ျဖစ္ေလသည္။ အ၀ီစိ တြင္းေရသည္ ပုိက္ေရထက္ ဆိုးၿပီး အဆင့္ျမင့္ တိုက္ခန္း မ်ားတြင္ အ၀ီစိ တြင္းေရကို ကိုယ္ပိုင္ ေရသန္႕စက္ မ်ားျဖင့္ စိတ္တိုင္းက် သန္႕စင္ၿပီးမွ သံုးရေလသည္။ ေသာက္ေရ အတြက္ ကေတာ့ ဘန္ေကာက္ တၿမိဳ႕လံုးက ေသာက္ေရသန္႕ ကိုသာ အားကိုးရေလသည္။ ပထမတန္းစား နာမည္ႀကီး တံဆိပ္ မဟုတ္ေသာ ေရခဲသည္ ေရသန္႕ႏွင့္ ျပဳလုပ္သည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ စားေသာက္ မိပါက ကိုယ့္တာ၀န္ ကိုယ္သာ ယူရေပမည္။ က်န္းမာေရး အတြက္ အေကာင္းဆံုးက ေရခဲ မသံုးျခင္း သာတည္း။ နာမည္ေက်ာ္ သေဘၤာသီး ေထာင္းေတြက အဆင္ မသင့္ရင္ ဗိုက္နာ တတ္ေသာ္လည္း ထိုင္းမွာ တခု ေကာင္းတာက ျမန္မာျပည္မွာ ပင္လယ္စာ စားရင္ ယားတတ္သူ၊ ဂဏန္း၊ သခြားသီး၊ ခရမ္းသီး၊ ငရုတ္သီး စားရင္ ဗိုက္နာသူ ထိုင္းမွာ ဘာမွ မျဖစ္တာပဲ ေကာင္းလွ ပါသည္။ ထိုင္းက ေရေျမကိုက အာနိသင္ ေပ်ာ့ေနတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ျမန္မာျပည္မွာ ေႏြဆို ေခြးေတြရူးေလ့ရွိၿပီး လမ္းမွာ ေခြးခ်င္း နယ္ေျမ က်ဴးေက်ာ္ရင္ ကိုက္တတ္ ၾကေသာ္လည္း ထိုင္းေခြးမ်ားမွာ မကိုက္တတ္၊ ရူးလဲမရူး တတ္ၾကပါ။
တိရိစၧာန္ တိုက္ပြဲ ေတြမွာလဲ အဲလိုပဲလို႕ ၾကံဳဖူး ၾကားဖူးပါသည္။ ျမန္မာၾကက္နဲ႕ ထိုင္းၾကက္ ခြပ္ ျမန္မာ ၾကက္ပဲ ႏိုင္ေလ့ရွိၿပီး အျခား ေခြး၊ ႏြား၊ ပုရစ္ တိုက္ပြဲမ်ား အားလံုး သည္အတိုင္း ပဲဟု ၾကားဖူးပါသည္။
ထိုင္းအစားအစာမ်ားကို ျမန္မာျပည္ ကတည္းက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ ေသာေၾကာင့္ ထိုင္းေရာက္ခိုက္ တ၀ စားလိုသူမ်ားအတြက္ ဆိုင္ေကာင္းမ်ားကို Food Tourism in Thailand ေဆာင္းပါးျဖင့္ သီးသန္႕ ေရးသား ေဖာ္ျပေပးပါမည္
Posted by gpgroup at 12:18 PM 0 comments
Labels: ထိုင္းႏိုင္ငံအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ
ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း ၀တ္စား ဆင္ယင္မႈ အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း
Posted by gpgroup at 11:54 AM 0 comments
Labels: ထိုင္းႏိုင္ငံအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ
ထိုင္းယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း
ျမန္မာမ်ားႏွင့္ လံုး၀ ကြဲျပား ျခားနားေသာ အခ်က္ကား တျခားမဟုတ္။ ထိုင္းမ်ားသည္ ထိပ္တိုက္ စိန္ေခၚျခင္းကို မုန္းၿပီး ရိုင္းသည္ဟု သမုတ္ကာ ကြယ္ရာ မွသာ လက္သီးပုန္း ထုတတ္ၿပီး သည္လို တိုက္ကြက္ကို ယဥ္ေက်း ႏူးညံ့ သည္ဟု သတ္မွတ္ျခင္း ပင္ျဖစ္ေလသည္။
ထိုင္းအၿပံဳး မွာလည္း အဓိပၸာယ္ မ်ားစြာ ရွိေလသည္။ ျမန္မာမ်ားတြင္ ၾကည္ႏူးၿပံဳး၊ ေၾကကြဲၿပံဳး၊ မခ်ိၿပံဳး၊ ေလွာင္ၿပံဳး စသည္ျဖင့္ မ်ိဳးစံု ရွိေသာ္လည္း ထိုင္းအျပံဳးမွာ မ်က္လံုးေသျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းတြန္႕ ခ်ိဳးထားေသာ အျပံဳးေသႀကီး ျဖစ္ရာ သူ႕စိတ္ရင္း သေဘာထားကို ေတာ္ရံု အေတြ႕အၾကံဳ ရွိသူပင္ လံုး၀ မသိႏိုင္ေပ။ ထိုအၿပံဳးမ်ိဳးကို ခ်စ္လဲၿပံဳး၊ မုန္းလဲၿပံဳး၊ ကူညီ လည္းျပံဳး၊ ဒုကၡ ေပးလည္း ျပံဳးၾကေလရာ ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္ဖို႕ ေကာင္းေလသည္။
ထိုင္းအျပံဳး ကဲ့သို႕ပင္ “ဟုတ္ကဲ့” ဆိုေသာ စကား တြင္လည္း အဓိပၸာယ္ မ်ားစြာ ရွိေလသည္။ ယင္းတို႕မွာ
၁. ဟုတ္ကဲ့၊ ၾကားပါတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာ ကိုေတာ့ သေဘာမေပါက္ပါ။
၂. ဟုတ္ကဲ့၊ ၾကားပါတယ္။ သေဘာ ေပါက္ေပမယ့္ သေဘာ မတူလို႕ ရွင့္လို လိုက္မလုပ္ ႏိုင္ပါဘူး
၃. ဟုတ္ကဲ့၊ ၾကားပါတယ္။ သေဘာေပါက္ၿပီး သေဘာတူပါတယ္။ တို႕ျဖစ္ေလသည္။
သို႕ေသာ္ ထိုင္းမ်ားသည္ လြန္စြာ အားနာ တတ္ေသာေၾကာင့္ သင့္ကို“ဟုတ္ကဲ့”တစ္ခြန္းသာ ေျပာမည္ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲ စာသားမ်ား ကိုေတာ့ ေျပာမည္ မဟုတ္ပါေခ်။
ထို႕ျပင္ မည္မွ် စိတ္ဆိုးဖြယ္ ေကာင္းေသာ ေစာ္ကား ရိုင္းပ်ေသာ စကားကို ၾကားသည္ ျဖစ္ေစ၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ စြာယဥ္ေက်းဟန္ ၿပံဳးၿပီး ေစာ္ကားေသာ စကားကို ရယ္စရာ လုပ္ပစ္လိုက္ တတ္ေသာ ထိုင္းအက်င့္ကို အထင္ အျမင္ ေသးစြာျဖင့္ “ရင္မဆိုင္ ရဲလို႕ ေၾကာက္လို႕ သည္းခံသည္” ထင္ပါမူ လြန္စြာ မွားမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္မွာမူ မိမိကိုယ္ကို သေဘာထား ႀကီးဟန္ေဆာင္ကာ တဘက္သားကို ရိုင္းစိုင္း ေအာက္တန္းက်သူ အျဖစ္ ေပၚလြင္ေအာင္ တမင္ ခ်ိဳးျခင္း ျဖစ္ပါသတည္း။
ငွက္လႊတ္ျခင္း၊ ေက်ာင္းကန္ ဘုရားမ်ားတြင္ ဖိနပ္ခြၽတ္ျခင္း၊ ႀကီးသူ၊ ရိုေသထိုက္သူ မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ ေတြ႕လွ်င္ လက္အုပ္ခ်ီကာ ဦးညြတ္ အရိုအေသ ျပဳျခင္းႏွင့္ လူႀကီးသူမ ေရွ႕တြင္ ရိုေသေသာ ဟန္ပန္ မူရာျဖင့္ ေနထိုင္ျခင္း တို႕သည္ ျမန္မာမ်ားႏွင့္ မစိမ္းေသာ၊ ဆင္တူေသာ ထိုင္းယဥ္ေက်းမႈ မ်ားျဖစ္သျဖင့္ ျမန္မာမ်ား အတြက္ ေနထိုင္ရတာ သက္ေတာင့္ သက္သာ အရွိဆံုးဟု ဆိုၾကရမည့္ ႏိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္ ျဖစ္ပါသည္။
Posted by gpgroup at 11:48 AM 0 comments
Labels: ထိုင္းႏိုင္ငံအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ
ထိုင္းလူမႈေရးက်င့္၀တ္မ်ားအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း
ထိုင္းအိမ္ႏွင့္ အေဆာက္အဦ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ ဖိနပ္ခြၽတ္ ရေသာ ပံုစံ ျဖစ္ၿပီး အေဆာက္အဦထဲ၊ အိမ္ထဲသို႕ ညစ္ပတ္ေသာ ဖိနပ္ကို စီးနင္း ၀င္ေရာက္ျခင္း ကို အရိုင္းဆံုးဟု သတ္မွတ္ ၾကေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေစ်းမ်ား၊ ဟိုတယ္မ်ား၊ စားေသာက္ဆိုင္ မ်ားႏွင့္ ဘဏ္မ်ားမွ လဲြၿပီး အျခား အေဆာက္အဦ တစ္ခုထဲသို႕ ၀င္ေရာက္ ေတာ့မည္ ဆိုလွ်င္ အရင္ဆံုး ဖိနပ္ပံု ပါေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွာသင့္ ေလသည္။ သို႕မဟုတ္ နီးရာ ထိုင္း တစ္ေယာက္ကို ေသခ်ာစြာ ေမးႏိုင္ ေလသည္။
Posted by gpgroup at 11:44 AM 0 comments
Labels: ထိုင္းႏိုင္ငံအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ
ထိုင္းဘုရင္နဲ႕မိသားစုအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း
ထိုင္းႏိုင္ငံအေၾကာင္းေျပာရင္ အေရးအႀကီးဆံုး ကေတာ့ သူတို႕ ဘုရင္ပါပဲ။ ထိုင္းေတြရဲ႕ သူတို႕ ဘုရင္အေပၚ သူတို႕ရဲ႕ သေဘာထားေၾကာင့္ ထိုင္းမွာ ဆိုရိုး တစ္ခုေတာင္ တြင္ယူရပါတယ္။ သည္ဟာကေတာ့“ထိုင္း တစ္ေယာက္ ေသလို႕သာ ထိုင္းဘုရင္ အသက္တစ္ရက္ ပိုရွည္မယ္ ဆိုရင္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက ထိုင္းေတြ အားလံုးက လိုလိုခ်င္ခ်င္ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႕ ေသေပးၾကမယ္” ဆိုတာပါပဲ။
သည္ေလာက္အထိ သူတို႕ ဘုရင္ကို သူတို႕က ခ်စ္ပါတယ္။ မွန္မမွန္ သိခ်င္လို႕ ရွိရင္ ကိုယ္တိုင္ ထိုင္းတစ္ေယာက္ ခ်င္းကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လိုက္ေမးႏိုင္ ပါတယ္။ သည္ေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ လည္ပတ္ အလုပ္လုပ္ တဲ့အခါမွာ ထိုင္းဘုရင္ကို မရိုမေသ စကားနဲ႕ မေတာ္တဆ အေနနဲ႕ေတာင္ မေျပာမိပါမွ ေဘးကင္းပါမယ္။
ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္း ကဲ႔သို႕ပင္ ဘုရင့္ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕နဲ႕ ျပည္သူ႕ အတြက္ သူ႕ေမတၲာ သီခ်င္းကို မနက္ ၆နာရီႏွင့္ ည၈နာရီ တိတိ တို႕တြင္ ေရဒီယိုႏွင့္ ရုပ္ျမင္သံၾကား တို႕မွ ေန႕တိုင္း ထုတ္လႊင့္ ေပးေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လမ္းဆံုလမ္းခြ လူစည္ကားရာ ေနရာ တိုင္းတြင္ လႊင့္ထူ ထားေသာ အသံလႊင့္ စက္မ်ားမွ သည္သီခ်င္း၏ အသံ ၾကားရံုႏွင့္ လမ္းေပၚရွိ သြားလာသူ သို႕မဟုတ္ လမ္းေဘး စားေသာက္ဆိုင္တြင္ ထိုင္ေနသူ အားလံုး တို႕က ခ်က္ခ်င္း မတ္တပ္ရပ္ အရိုအေသျပဳ ၾကေလသည္။ ကုန္ကုန္ ေျပာရရင္ ထိုင္းဘုရင္ ပံုပါတဲ့ ပိုက္ဆံ အေၾကြေစ့ ေအာက္ကို မေတာ္တဆ လြတ္က်တာ ေတာင္မွ ထိုင္းေတြ မႀကိဳက္ပါဘူး။ ေျခေထာက္ နဲ႕မ်ား လွမ္းဖမ္း တာမ်ိဳး၊ ေျခေခ်ာင္း နဲ႕ ညွပ္ေကာက္ တာမ်ိဳး လုပ္တာကို ထိုင္းေတြ ျမင္လို႕ ကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသား ပင္ျဖစ္ေစ ကာမူ အရိုက္ခံ ရႏိုင္ပါတယ္။ ထိုင္းဘုရင့္ ဓာတ္ပံုကို မဆိုထားႏွင့္ ထိုင္းဘုရင့္ပံု ပါေသာ ေငြစကၠဴႏွင့္ အေၾကြေစ့ ကိုပင္ တက္နင္းတာ ျမင္ပါလွ်င္ ဘုရင္ကို မရိုမေသ ျပဳမႈ ပုဒ္မျဖင့္ တရားစြဲ ခံရႏိုင္ပါသည္။ ဘယ္ထိုင္း ေရွ႕ေန ကမွ မေတာ္တဆမႈ အျဖစ္ ေရွ႕ေန လိုက္ေပးမည္ မဟုတ္ပါေခ်။
ထိုင္းမွာ ဒုတိယ လူေလးစား ခံရဆံုးသူ ကေတာ့ တိုင္းျပည္ ဖြ႕ံျဖိဳး တိုးတက္ေရး သုေတသနနဲ႕ ပေရာဂ်က္ မ်ားကို ဖခင္ဘုရင္ႀကီးနဲ႕ အတူ အားသြန္ ခြန္စိုက္ ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနတဲ့ တတိယ မင္းသမီး မဟာခ်ကၠရီ သီရိဒံု ျဖစ္ၿပီး တတိယ လူေလးစား ခံရဆံုး ကေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ သိပၸံနဲ႕ နည္းပညာ ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈ အတြက္ သုေတသနျပဳ ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ စတုတၴနဲ႕ အငယ္ဆံုး မင္းသမီး ခ်ဴလာဘြန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သမီး အႀကီးဆံုး ကေတာ့ မိဘ သေဘာ မတူတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားနဲ႕ လက္ထပ္ ခဲ့အတြက္ မင္းသမီးဘြဲ႕ ရုပ္သိမ္းခံခဲ့ရၿပီး ခင္ပြန္းနဲ႕ အိမ္ေထာင္ ကြဲၿပီးတဲ့ အခါမွ သာမန္ အိမ္ေတာ္သား အျဖစ္နဲ႕ပဲ နန္းေတာ္မွာ စံေနခြင့္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင့္ ရင္ေသြးေတာ္ မ်ားထဲက ဒုတိယေျမာက္နဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ သားေတာ္ ကေတာ့ ျပည္သူ႕ အခ်စ္ေတာ္ မဟုတ္ရွာပါဘူး။ ေမာက္မာ ထင္ရာစိုင္းကာ အာဏာ မာန္၀င့္သူ အျဖစ္ ေၾကာင့္ေရာ၊ တိုင္းက်ိဳး ျပည္ျပဳ အလုပ္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္ျခင္း မျပဳသူ အျဖစ္ ေၾကာင့္ပါ တိုင္းသူ ျပည္သားမ်ားက မ်က္ႏွာသာ မေပးမႈေၾကာင့္ ဘုရင့္ သက္ေတာ္ ၈၀ ေက်ာ္သည္ အထိ နန္းလႊဲ မခံရေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။အငယ္ဆံုး သမီးေတာ္ ႏွစ္ေယာက္မွာ ဖခင္ အခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္ၿပီး အႀကီးဆံုး ႏွစ္ေယာက္ ကေတာ့ မိခင္ အခ်စ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကတယ္ လို႕လဲ သိရပါတယ္။
မတ္တပ္ရပ္ေနသူ မ်ားကေတာ့ ၀ဲမွယာသို႕ မင္းသား ဗီဂ်ရာ ေလာင္ကြန္း ၊ ဘုရင့္ အမေတာ္၊ ဘုရင္၊ မိဖုရားနဲ႕ သမီးေတာ္ႀကီး တို႕ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ထိုင္ေနသူႏွစ္ေယာက္အနက္ ကိုယ္ခႏၶာ အနည္းငယ္ ၀ျဖိဳးေနသူမွာ မဟာခ်ကရီသီရိဒံုေခၚ ဒုတိယ သမီးေတာ္ျဖစ္ၿပီး ပိန္သူကေတာ့ ခ်ဴလာဘြန္ ေခၚ သမီးေတာ္ အငယ္ဆံုး ၿပီး ဖခင္ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
Posted by gpgroup at 11:38 AM 0 comments
Labels: ထိုင္းႏိုင္ငံအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ
Tuesday, July 10, 2007
ေသာင္းယိုင္-ဟြိဳင္ခခန္ဂ္ သဘာ၀သားရိုင္း ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေရး ဥယ်ာဥ္
Posted by gpgroup at 10:12 AM 0 comments
ဘန္းခ်ိဳင္ေရွးေဟာင္း သုေတသနနယ္ေျမ
Posted by gpgroup at 10:04 AM 0 comments
အယုဒၼၶယေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ေတာ္
ဥေသာင္းမင္းေခၚ ပထမရာမာ သိေဘာဒိမင္း လက္ထက္ ၁၃၅၀ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ခဲ့ေသာ အယုဒၼၶယၿမိဳ႕သည္ စဖန္ဘူရီ၊ ေလာ့ဘူရီႏွင့္ စန္ဘူရီ ျပည္နယ္မ်ားကို ေပါင္းစည္း တည္ခဲ့ၿပီး သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္စနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ ကာ ႏိုင္ငံ တ၀ွမ္းလံုးတြင္ ေျမရွင္ ပေဒသရာဇ္ စနစ္က အေရးပါေသာ စနစ္အျဖစ္ လႊမ္းမိုးထား ေလသည္။ တိုင္းျပည္ တြင္ အာဏာအရွိဆံုး ဘုရင္သည္ သူဧ။္ ေဆြေတာ္ မ်ိဳးေတာ္မ်ားႏွင့္ မႈးႀကီးမတ္ႀကီး မ်ားကို ၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ ေ၀းရာၿမိဳ႕ရြာ မ်ားအား ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ၿမိဳ႕စားရြာစားမ်ား အျဖစ္ တာ၀န္ ေပးေလသည္။ ထိုၿမိဳ႕ရြာမ်ားသည္ သက္ဆိုင္ရာ အုပ္ခ်ဳပ္ သူမ်ားဧ။္ လက္ေအာက္တြင္ ရွိေသာ္လည္း ထိုအုပ္ခ်ဳပ္သူ မ်ားကိုကား နန္းေတာ္မွသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေလသည္။ ၁၄၄၈-၁၄၈၈ ခုႏွစ္အတြင္း စိုးစံခဲ့ေသာ ေဘာေရာမ ႀတိေလာကနတ္ မင္းလက္ထက္တြင္ အယုဒၼၶယဧ။္ ႏိုင္ငံေရး စနစ္ကို ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္္ခဲ့ၿပီး အင္အားေကာင္းေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈဆိုင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာန ႏွစ္ရပ္ ေပၚထြန္းလာၿပီး ထိုစနစ္ကို အယုဒၼၶယဧ။္ ေနာက္ဆံုးရက္မ်ား အထိ သံုးစြဲခဲ့ ၾကသည္။ ၁၈ရာစု အလယ္တြင္ ဖြ႕ံၿဖိဳး တိုးတက္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့သည္။
စူရီရတ္ အမရင္မင္း ေခၚ ဧကတတ္မင္းသည္ အယုဒၼၶယေခတ္ဧ။္ ေနာက္ဆံုးမင္း ျဖစ္ကာ ၁၆၈၈ -၁၇၆၇ ခုႏွစ္ တြင္း ရင္ခြင္ပိုက္ အရြယ္မွစၿပီး နန္းစံခဲ့သည္။ ၁၇၆၇တြင္ အယုဒၼၶယသည္ ျမန္မာမ်ား လက္ေအာက္သို႕ ထပ္မံ က်ေရာက္ကာ ေခတ္တေခတ္ ဇာတ္သိမ္းျပန္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အယုဒၼၶယေခတ္ သည္ ၁၃၅၀မွ ၁၇၆၇ထိ သာ ထြန္းကားခဲ့ၿပီး မင္းဆက္ေပါင္း ၃၃ဆက္ စိုးစံခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တက္ဆင္က ျပန္လည္ အင္အား စုစည္းၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရရွိေအာင္ ျပန္လည္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ သူ႕လက္ထက္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာမ်ား လက္ေအာက္မွ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ကာ ေက်ာက္ဖယားျမစ္ဧ။္ အေနာက္ဘက္ကမ္း၊ သြန္ဘူရီအရပ္တြင္ ၿမိဳ႕ေတာ္သစ္ တည္ခဲ့သည္။ထို႕ေနာက္ လက္ရွိ ခ်ကၷရီ မင္းဆက္ကို ထူေထာင္ကာ ပထမ ရာမမင္း အျဖစ္ နန္းတက္ ခဲ့သည္။ ထိုမင္းသည္ အယုဒၼၶယႏွင့္ အျခား ၿမိဳ႕မ်ားမွ လူမ်ားကိုပါ သြန္ဘူရီသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ ေနေစခဲ့သည္။ ဗုဒၼၶရုတ္ ဖာ ခ်ဴလာ ေလာင္ေကာင္မင္း လြန္ၿပီးေနာက္ ပထမ ရာမမင္း နန္းတက္ ေသာအခါ သူႏွင့္ ညီေတာ္တို႕သည္ ရတနာ ကိုးစင္း အရပ္ေခၚ ဘန္ေကာက္ကို စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့ရာ ၿမိဳ႕ေတာ္သစ္ မၿပီးမီကပင္ သြန္ဘူရီႏွင့္ အယုဒၼၶယမွ လူအမ်ားစုသည္ ၿမိဳ႕ေတာ္သစ္သို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ အေျခခ် ၾကသျဖင့္ အလြန္နည္းေသာ လူမ်ားသာ ၿမိဳ႕ေဟာင္းမ်ားတြင္ က်န္ရစ္သည္ဟု အဆိုရွိၾကသည္။ အယုဒၼၶယ ၿမိဳ႕ပ်က္ကိုကား ပဥၷမေျမာက္ ရာမမင္း လက္ထက္ ေရာက္မွ ပထမ အႀကိမ္ျပဳျပင္ မြမ္းမံမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္တြင္ ယဥ္ေက်းမႈ အပ်က္အစီးမ်ားဧ။္ အေရးပါမႈကို ပထမဆံုး အႀကိမ္ နားလည္ သေဘာေပါက္ ၿပီး ထိုအပ်က္အစီးမ်ားကို ရွင္းလင္း ဖယ္ရွားျခင္း မျပဳဘဲ မူရင္းအတိုင္း ထိန္းသိမ္း ထားခဲ့ရာ ယေန႕တိုင္ ျဖစ္သည္။ နန္းေတာ္ သံုးေဆာင္ႏွင့္ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ ၄၀၀ေက်ာ္ ရိွခဲ့ေသာ သည္ကၽြန္းေပၚ ရွိ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသည္ အာရွသား မ်ားကိုေရာ ဥေရာပ ႏိုင္ငံသားမ်ားပါ လာေရာက္ ၾကည့္ရႈရန္ ဆြဲေဆာင္ ႏိုင္ေလသည္။
စူရီရတ္ အာမင္ဒရာ အေဆာက္အဦ။ ။သည္အေဆာက္အဦကို ဘုရင္ ေဘာေရာမ ႀတိေလာကနတ္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေသာ ဘန္ခ်ရတနာ အေဆာက္အဦဧ။္ ပရ၀ုဏ္ အတြင္း ျမစ္ကမ္းေဘးတြင္ နရိုင္းမင္းက ေဆာက္လုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ စက္ဖတ္ပရာစတ္ ဧည့္ခန္းေဆာင္။ ။ ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုင္ရာ ဧည့္သည္မ်ားကို ဧည့္ခံရန္ သည္အေဆာက္အဦကို ဘုရင္ေဘာေရာမ ႀတိေလာကနတ္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္။ ၀ိဟာရစုမ္ဒတ္ နန္းတက္ခန္းမေဆာင္။ ။သည္အေဆာက္အဦကို ဘုရင္ ေဘာေရာမ ႀတိေလာကနတ္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေသာ မန္ကလာပိစပ္ အေဆာက္အဦကို အစားထိုးရန္ ဖရာ ဆပ္ေသာင္းမင္းဧ။္ အမိန္႕ျဖင့္ ၁၆၄၃ တြင္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၿပီး နန္းတက္ပြဲ ကဲ့သို႕ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ အခမ္းအနားမ်ား က်င္းပရန္ အသံုးျပဳခဲ့ေလသည္။ ခ်ရ၀တ္ဖိုင္ခ်ရံု တပ္မေတာ္မွတ္တမ္းရံုး။ ။ ၁၆၃၂တြင ္ဖရာ ဆပ္ဥေသာင္းမင္း စတင္ တည္ေဆာက္ၿပီး စီရိယဆိုသြန္ မဟာဖိမန္ ဘန္ယြန္ဟု အမည္ မွည့္ေခၚ ေစခဲ့ကာ မင္းအဆက္ဆက္က စစ္ေရး
ေလ့က်င့္မႈမ်ားႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ားကို ျပန္လွန္ သံုးသပ္ရာ အေဆာက္အဦ အျဖစ္ သံုးစြဲခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ သည္အေဆာက္အဦ အမည္ကို ခ်ရ၀တ္ဖိုင္ခ်ရံုဟု ေျပာင္းလဲ ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကသည္။ ထရိုင္မူအတ္အေဆာက္အဦ။ ။ သည္အေဆာက္အဦသည္ ေဘာေရာမရခ်မင္းဧ။္ သမိုင္းဆိုင္ရာ မွတ္တမ္းရံုး အျဖစ္ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ၁၄၂၇တြင္ မီးေလာင္ ပ်က္စီးခဲ့သည္။ ၁၉၀၈တြင္ ခ်ဴလာေလာင္ကြန္မင္းဧ။္ နန္းသက္ ႏွစ္၄၀ ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ မူလ အေဆာက္အဦဧ။္ အုတ္ျမစ္အတိုင္း ဆင္၀င္ေပါက္ သံုးခုပါေသာ ဧည့္ခန္းေဆာင္ ကို ဖ်ားဘြန္ရတ္ခ် သနင္ဒရာ အား ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ရန္ အမိန္႕ ခ်ခဲ့သည္။
ဆြန္ပူအန္အေဆာက္အဦ။ ။ မင္းမ်ား အဆက္ဆက္ ညီလာခံသဘင္ က်င္းပရာ ခန္းမေဆာင္ အျဖစ္ အသံုးျပဳ ခံခဲ့ရၿပီး နန္းေတာ္အနီးတြင္ တည္ရွိသည္။ မင္းကို ခစားရန္ လာၾကရေသာ မႈးႀကီးမတ္ရာမ်ားသည္ သည္အေဆာင္ သို႕ လာရာတြင္ မဟာပိုက ၀င္ေပါက္မွ ၀င္ပါက အနီးဆံုး ျဖစ္ေလသည္။
အယုဒၼၶယ ၀န္းက်င္ႏွင့္ အယုဒၼၶယ အနီးတ၀ိုက္သို႕ လည္ပတ္နည္းမ်ား
တုတ္တုတ္ေခၚ သံုးဘီးကားေလးမ်ားျဖင့္ အနီးအနား ေနရာမ်ားသို႕ သြားေရာက္ လည္ပတ္လွ်င္ ခရီး အကြာအေ၀း ကို လိုက္ၿပီး ၁၀ဘတ္မွ ဘတ္၃၀ ၾကား ေပးရေလ့ရွိပါသည္။ ဘူတာရံုမွ အယုဒၼၶယ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ထိ ဘတ္၃၀ခန္႕ ေပးရၿပီး အယုဒၼၶယၿမိဳ႕တြင္း လည္ပတ္ခ မွာမူ အလြန္ဆံုးမွ ဘတ္၂၀သာ ေပးရပါသည္။ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္ အဦမ်ားၾကား လည္ပတ္ရန္ အေကာင္းဆံုးနည္းမွာ စက္ဘီးျဖစ္ၿပီး တည္းခိုခန္း မ်ားတြင္ ငွားရမ္းႏိုင္ကာ တစ္ရက္ လွ်င္ ဘတ္၅၀ ျဖစ္ပါသည္။ဟိုင္းလတ္ အငွားကား ယာဥ္မ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ သံုးဘီးကား မ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း နာရီလိုက္ သို႕မဟုတ္ ေန႕ျပတ္ ငွားလိုပါက ငွားႏိုင္ၿပီး တစ္နာရီ ဘတ္၁၅၀ သို႕မဟုတ္ တစ္ရက္ ဘတ္ ၅၀၀က် သင့္ေလသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လည္ပတ္လိုပါက လည္ပတ္ႏိုင္ ေသာ္လည္း မိုးရာသီႏွင့္ ေႏြရာသီ တို႕တြင္ကား လြန္စြာ ပင္ပန္းခံႏိုင္ပါမွ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ဘန္ေကာက္ဧ။္ ေဆာင္းရာသီ သည္ကား ျမန္မာတို႕ အေပၚအကၤ်ီပင္ ၀တ္ရန္ မလိုေလာက္ ေအာင္ပင္ ေဆာင္းမပီသေသာ ေဆာင္းျဖစ္ပါသည္။ ေန႕ခင္းပိုင္း တြင္ ကား ေႏြတမွ် ပူသည္သာတည္း။ ဟြာရိုေစ်းအနီးရွိ ခ်န္ကစန္ကူးတို႕ဆိပ္ ေခၚ သခ်န္ကစန္ ေလွဂိတ္မွ ေလွငွားကာ အယုဒၼၶယ ကၽြန္းတစ္ပတ္ခန္႕ လွည့္လည္ ၾကည့္ရႈရင္း ကုန္းလမ္းမွ လူသြားလူလာ နည္းေသာ ေနရာမ်ားမွ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အဦ ပ်က္မ်ားကို ေလွေပၚမွ ေနရင္း ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။ လူရွစ္ေယာက္ လိုက္ပါႏိုင္ေသာ ေလွကိုငွားလွ်င္ ၂နာရီမ ၃နာရီၾကာ ခရီးကို ဘတ္၄၀၀ ေပးရၿပီး ၀ပ္ဖြတ္ ထိုင္းဆ၀မ္ဘုရား၊ ၀ပ္ဖနန္ေခ်ာင္ ဘုရားေက်ာင္းႏွင့္ ၀ပ္ခ်ိဳင္ ၀တ္ထနာရမ္ ဘုရား တို႕တြင္ ခဏ ရပ္ေပးပါသည္။
အယုဒၼၶယၿမိဳ႕တြင္းတစ္ပတ္စာ မီနီဘတ္စ္ ငွားရမ္းလိုပါက တစ္ရက္စာ ဘတ္၂၅၀မွ ဘတ္ ၃၀၀ ၾကားေငြျဖင့္ ငွားရမ္း ႏိုင္ပါသည္။ အယုဒၼၶယၿမိဳ႕ေဟာင္းမွ ဘန္ပါအင္းသို႕ သြားလိုပါက ေခါင့္ပရြန္ လမ္းေပၚရွိ ေခါင့္ပရြန္ ေစ်းရွိ မီနီဘတ္စ္ ဂိတ္တြင္ ကားစီးႏိုင္ၿပီး မနက္၆နာရီခြဲမွ စတင္ကာ ေန႕စဥ္ ပံုမွန္ ေျပးဆြဲပါသည္။ ကားခ ဘတ္၃၀ ေပးရၿပီး မိနစ္၅၀ခန္႕ ၾကာလွ်င္ ဘန္ပါအင္း နန္းေတာ္သို႕ ေရာက္ပါသည္။
ခရီးစဥ္လမ္းညႊန္။
ေမာ္ေတာ္ကား။ ။(၁) ဘန္ေကာက္မွ ေျမာက္ဘက္သို႕ ပဟိုယိုသင္း လမ္းမႀကီး ေခၚ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အမွတ္(၁) အတိုင္း သြားၿပီးေနာက္ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အမွတ္ ၃၂ သို႕ ထပ္ဆင့္ လမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းကာ ေမာင္းလွ်င္ အယုဒၼၶယ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႕ ေရာက္ပါသည္။ (၂) ဘန္ေကာက္မွ ေျမာက္ဘက္သို႕ ခ်န္၀တ္ထနာလမ္း ေခၚ အမွတ္၃၀၄ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း သို႕မဟုတ္ ငမ္၀န္၀မ္ လမ္းေခၚ အမွတ္ ၃၀၂ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း သြားၿပီးေနာက္ ညာဘက္ကို ေကြ႕ကာ တိ၀မ္ႏြန္လမ္း ေခၚ အမွတ္၃၀၆ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း သြားၿပီး အမွတ္ ၃၁၁၁ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း ဆက္သြားပါ။ အန္ဖိုစီနာ ေရာက္လွ်င္ ညာဘက္ ေကြ႕ကာ အမွတ္၃၂၆၃ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီးအတိုင္း ဆက္သြားလွ်င္ ေရာက္ပါသည္။ (၃) ဘန္ေကာက္မွ ေျမာက္ဘက္သို႕ ဘန္ေကာက္- ႏြန္သဘူရီ- ပသုန္ထာနီ လမ္းမႀကီးေခၚ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီးအမွတ္ ၃၀၆ အတိုင္းသြားၿပီး ေနာက္အမွတ္ ၃၄၇ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီးအတိုင္း ဆက္သြားလွ်င္ ေရာက္ပါသည္။
ဘတ္စ္ကား။ ။ဘန္ေကာက္ရွိ မိုးပ်ံႏွင့္ ေျမေအာက္ ရထားဂိတ္မ်ား လမ္းဆံုးရာ မိုခ်စ္ေျမာက္ပိုင္း အေ၀းေျပးဂိတ္မွ အယုဒၼၶယ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႕ တိုက္ရိုက္ ထြက္ေသာ၊ အယုဒၼၶယ ၿမိဳ႕ေဟာင္းမွ နရဲစြမ္လမ္းရွိ ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွ ဘန္ေကာက္သို႕ တိုက္ရိုက္ ျပန္ေသာ သာမန္ ဘတ္စ္ကားမ်ားမွာ မနက္ ၅နာရီမွ ည၇နာရီ အတြင္း မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ တိုင္းတြင္ တစ္စီးက် ေန႕စဥ္ ထြက္ကာ ကားခမွာ ဘတ္၃၀သာ က်ကာ ႏွစ္နာရီအတြင္း ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။ ေလေအးေပး စက္တပ္ ဘတ္စ္ကား မ်ားသည္ သာမန္ ဘတ္စ္ကားမ်ားႏွင့္ တူညီေသာ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေမာင္းကာ မနက္ ၅နာရီ ၄၀မိနစ္မွ ည ၇နာရီ မိနစ္၂၀ အတြင္းတြင္ မိနစ္ ၂၀ တိုင္းတြင္ တစ္စီးက် ေန႕စဥ္ထြက္ကာ ကားခမွာ ၄၇ဘတ္ က်သင့္ၿပီး ခရီးစဥ္မွာ ဘန္ေကာက္ ေျမာက္ပိုင္း ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆို႕မႈ မရွိခဲ့လွ်င္ တစ္နာရီခြဲ ခန္႕သာ ၾကာေသာ္လည္း ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆို႕မႈ ရွိခဲ့ပါမူ ႏွစ္နာရီခန္႕ ၾကာႏိုင္သည္။
မီးရထား။ ။ ဘန္ေကာက္ရွိ ဟြာလန္ပုန္ ဘူတာရံုမွ အယုဒၼၶယ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႕ ထြက္ေသာ မီးရထား မ်ားမွာ မနက္ ၄နာရီ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္မွ ည ၁၀နာရီ အတြင္း တစ္နာရီျခား တစ္စီီး ထြက္ကာ တတိယတန္း တြဲမ်ားတြင္ လူတစ္ေယာက္လွ်င္ ရထားခ ၁၅ဘတ္ က်သင့္ကာ တစ္နာရီခြဲခန္႕ စီးရေလသည္။
ေရယာဥ္။ ။ ဘန္ေကာက္ႏွင့္ အယုဒၼၶယ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႕ ပံုမွန္ ေျပးဆြဲေသာ အစိုးရပိုင္ ေရေၾကာင္း ဆက္သြယ္ေရး ၀န္ေဆာင္မႈ မရွိေသာ္လည္း မ်ားစြာေသာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း ကုမဏီ မ်ားမွ ဇိမ္ခံ အေပ်ာ္စီး သေဘၤာ မ်ားျဖင့္ ဘန္ေကာက္မွ ဘန္ပါအင္းသို႕ ပို႕ေဆာင္ေပးၿပီး ဘန္ပါအင္းမွ အယုဒၼၶယ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႕ ေလေအးစက္တပ္ ဘတ္စ္ကားႀကီးမ်ားျဖင့္ လိုက္လံ ပို႕ေဆာင္ကာ ၀န္ေဆာင္ခ အျဖစ္ ဘတ္ ၁၅၀၀မွ ၁၈၀၀ ၾကား ယူေလသည္။ ေရွးေခတ္သံုး ဆန္သယ္ေလွ ပံုစံကို မြမ္းမံ ျပင္ဆင္ ထားေသာ ေရွးပံု ဗိုက္ပူ ေလွႀကီးမ်ားျဖင့္ သြားလွ်င္ကား ႏွစ္ရက္ၾကာ ခရီးကို ဘတ္ ၄၈၀၀ အနည္းဆံုး ေပးရေလသည္။
၀ပ္ နီ၀တ္ သမပရာ၀တ္ ဘုရားေက်ာင္း။ ။ ပဥမေျမာက္ ရာမဘုရင္ ေခၚ ခ်ဴလာ ေလာင္ေကာင္မင္း လက္ထက္က တည္ထားခဲ့ၿပီး ထိုင္းဘုရား ေက်ာင္းႏွင့္ တူသည္ထက္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းရွိ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခိုး ေက်ာင္းႏွင့္ ပိုမိုတူေသာ ဗိသုကာ လက္ရာျဖင့္ တည္ေဆာက္ ထားေလသည္။ ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားသည္ ဘုရားေက်ာင္းသို႕ ေရာက္ရန္ ျမစ္ကို ေကဘယ္ကားျဖင့္ ျဖတ္ကူးရၿပီး ျဖတ္ကူးခမွာ အခမဲ့ ျဖစ္ေလသည္။ ဖရာ့ သီနန္ ဥတရန္ ဖူမိစသီရန္။ ။ သည္အေဆာက္အဦသည္ ခမ္းနား ႀကီးက်ယ္စြာ အႏုစိတ္ ေဆာက္ လုပ္ထားေသာ ႏွစ္ထပ္ အိမ္ေတာ္ ျဖစ္ၿပီး အစိမ္းေဖ်ာ့မွ အရင့္သို႕ အစဥ္လိုက္ ျခယ္မႈန္း ထားေလသည္။ ေရကန္ဧ။္ အေရွ႕ဘက္တြင္ ေဆာက္လုပ္ထားသည္။ ထိုအိမ္ေတာ္ဧ။္ လသာေဆာင္ကို ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံရွိ အိမ္မ်ားဧ။္ ပံုစံျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားေလသည္။ ၁၉၃၈ခုႏွစ္တြင္ ျပန္လည္ မြမ္းမံ ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနစဥ္ သည္အိမ္ေတာ္သည္ မီးသင့္ေလာင္ ခဲ့ေသးသည္။ ထိုသို႕ မီးမေလာင္မီက သည္အိမ္ေတာ္ တစ္ခုလံုးကို သစ္သားျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားၿပီး ဥေရာပမွ တိုက္ရိုက္ မွာယူ တင္သြင္းေသာ မေဟာ္ဂနီသား ပရိေဘာဂ မ်ားျဖင့္ ခင္းက်င္း ျပင္ဆင္ ထားေလသည္။ ဘန္ေကာက္မွ ဘန္ပါအင္း နန္းေတာ္သို႕ အေပ်ာ္စီး ဇိမ္ခံေရယာဥ္ျဖင့္ သြားႏိုင္ေသာ ခရီးစဥ္လည္း မ်ားစြာ ရွိေလသည္။ ဘန္ပါအင္း နန္းေတာ္သည္ မနက္၉နာရီမွ ညေန ၃နာရီထိ ဖြင့္ၿပီး ၀င္ေၾကး ဘတ္၅၀ ျဖစ္ေလသည္။
Posted by gpgroup at 9:20 AM 0 comments
ဆူခိုထိုင္းေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ေတာ္
ဆူခိုထိုင္းသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းဧ။္ ေအာက္နားတြင္ ရွိပါသည္။ ဆူခိုထိုင္းဧ။္ အဓိပၸာယ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဧ။္ အာရုဏ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွ ေျမာက္ဘက္သို႕ ၄၂၇ ကီလိုမီတာႏွင့္ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕မွ ေတာင္ဘက္ သို႕ ၂၉၈ ကီလိုမီတာ ကြာေ၀းေသာ ေနရာတြင္ တည္ရွိပါသည္။
၁၃ရာစု အေစာပိုင္း ကာလတြင္ ရုန္ျမစ္၀ွမ္း လြင္ျပင္တြင္ အေျခခ် ေနထိုင္ခဲ့ေသာ
ဆူခိုထိုင္းသမိုင္းဥယ်ာဥ္သည္ ဆူခိုထိုင္း-တပ္ခ္ အေ၀းေျပးလမ္းမႀကီးမွ ၁၂ကီလိုမီတာ ေ၀းေသာအရပ္ တြင္ တည္ရွိေသာ ကုလသမဂၼၢပညာေရး၊ သိပၸံႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းႀကီးမွ သတ္မွတ္ေပး ထားေသာ ကမၻာ့ သမိုင္းဆိုင္ရာ အေမြအႏွစ္ တစ္ရပ္ ျဖစ္ေလသည္။ သည္ဥယ်ာဥ္တြင္းတြင္ ေလ့လာ လည္ပတ္သူမ်ား အထူး စိတ္၀င္စားျခင္း ခံရေသာ အရာမ်ားမွာ ယိုယြင္း ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားမွ တိုင္မ်ားႏွင့္ ေစတီ မ်ား၊ ေစတီမ်ား ေအာက္မွ ဆူခိုထိုင္း ဗိသုကာ လက္ရာျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ ထားေသာ ဆန္းျပားသည့္ ၾကာပလင္၊ ၿမိဳ႕တံတိုင္းမ်ားႏွင့္ ေရသြင္းစနစ္ အျပည့္အစံုပါေသာ ေရကန္မ်ား၊ ေရႏႈတ္ေျမာင္းမ်ား ျဖစ္ေလသည္။
သမိုင္းဥယ်ာဥ္တြင္းရွိမွတ္တိုင္မ်ား ၀ပ္ ဆိုသည္မွာ ထိုင္းဘာသာျဖစ္ၿပီး ျမန္မာလို ဘုရားေက်ာင္းဟုအဓိပၸာယ္ရပါသည္။
ထို႕ျပင္ ဂ၀ံေက်ာက္ျဖင့္ ထုလုပ္ ထားေသာ ေလ်ာင္းေတာ္မူ ဗိသႏိုးရုပ္၊ အျခား ဟိႏၼၵဴနတ္ရုပ္ မ်ားႏွင့္ ေလာ့ဘူရီ ေခတ္ အႏုပညာ လက္ရာ မ်ားကိုလည္း ဘုရားေက်ာင္းရွိ က်ံဳးမ်ားကို ျပန္ဆည္စဥ္ ျပန္လည္ ေတြ႕ရွိရသျဖင့္ ၁၃ ရာစုႏွစ္မ်ား အစပိုင္းအတြင္း သည္ဘုရား ေက်ာင္းတြင္ ဘာသာေရး ကိုးကြယ္မႈမွာ ဟိႏၼၵဴဘာသာႏွင့္ ဗုဒၼၶဘာသာ ေရာေထြးေနဟန္ ရွိသည္ဟု ယူဆရေလသည္။ ၁၃ရာစု ေႏွာင္းပိုင္းတြင္မွ ဗုဒၼၶဘာသာ ထြန္းကားခဲ့ၿပီး ဗုဒၼၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္း ျဖစ္လာခဲ့ဟန္ ရွိေလသည္။
၀ပ္ခ်နစံုခရမ္။ ။သည္ဘုရား ေက်ာင္းသည္ ၀ပ္မဟာထပ္ဧ။္ အေရွ႕ဘက္တြင္ တည္ရွိၿပီး ရမ္ခမ္ဟန္းဂ္ ဘုရင္ အမ်ိဳးသား ျပတိုက္ႏွင့္ ေဘးခ်င္း ကပ္လ်က္ ရွိေလသည္။ သည္ဘုရား ေက်ာင္းဧ။္ အေရးအႀကီးဆံုး အေဆာက္အဦမွာ သီရိလကၤာ လက္ရာေစတီ ျဖစ္ေလသည္။ ေစတီဧ။္ ပစၷယာဆင့္ မ်ားကို ဂ၀ံေက်ာက္ မ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားၿပီး အေပၚပိုင္းမ်ားကို အုတ္ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ ထားေလသည္။ ထို႕ျပင္ ေရွးေဟာင္း ၀ိဟာရေဆာင္ဧ။္ အုတ္ျမစ္ေပၚတြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ရွစ္ဆယ္ ေက်ာ္ခန္႕က ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ ထားခဲ့ေသာ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းလည္း ရွိေလသည္။ သည္ဘုရား ေက်ာင္းထဲတြင္ ဆူခိုထိုင္းေခတ္ လက္ရာျဖင့္ ေက်ာက္ေပၚတြင္ ထြင္းထုထားေသာ ျမတ္စြာဘုရားဧ။္ ေျခေတာ္ရာကို သိမ္းဆည္းထားေသာ အေဆာက္အဦ ငယ္တစ္လံုးလည္း ရွိေလသည္။
၀ပ္ထရာဖန္ငြမ္။ ။ထရာဖန္ငြမ္ဆိုသည္မွာ သမိုင္း၀င္ အေဆာက္အဦမ်ား ျခံရံလ်က္ တည္ရွိေသာ ေရေလွာင္ကန္ ျဖစ္ၿပီး ေရေလွာင္ကန္ဧ။္ အေနာက္ဘက္ ျခမ္းတြင္ တည္ထားေသာ ၾကာဖူးထိပ္အုပ္ ေစတီကို ၀ပ္ထရာဖန္ငြမ္ ဟုေခၚေလရာ ဆည္ေတာ္ဦး ေစတီဟုလည္း ျမန္မာဆန္ဆန္ မွတ္ယူႏိုင္ ေလသည္။ ထူးဆန္းေသာ စိတ္ကူးျဖင့္ တည္ေဆာက္ ထားေသာ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းသည္ ကန္လယ္ကၽြန္း ေပၚတြင္ တည္ရွိေလသည္။
ႏိုအမ္ဖရာဆပ္။ ။သည္သမိုင္း၀င္ အေဆာက္အဦသည္ ၀ပ္မဟာထပ္ဧ။္ အေရွ႕ဘက္တြင္ တည္ရွိၿပီး မ်က္ ႏွာစာ တဖက္လွ်င္ မီတာ၂၀၀ က်ယ္ေသာ ေလးေထာင့္စပ္စပ္ အုတ္ခံုသာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ေၾကးသြန္း လူပံုအပိုင္း အစမ်ားႏွင့္ အုတ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ျခေသၤ့ပံု အပိုင္းအစ တို႕ကို ထိုအုတ္ခံုအနီးတြင္ တူးေဖာ္ ရရွိခဲ့သည္။ ၁၈၃၃တြင္ စတုတၼၱေျမာက္ ရာမ ဘုရင္ သည္ေနရာကို လည္ပတ္ခဲ့စဥ္က ေက်ာက္ထြင္း ေက်ာက္စာခ်ပ္ တစ္ခ်ပ္ ေတြ႕ရွိခဲ့ၿပီး ယခုအခါ ေက်ာက္စာတိုင္ အမွတ္၁ဟု ေခၚတြင္သည္။
ခရီးစဥ္လမ္းညႊန္
မီးရထား။ ။ ဆူခိုထိုင္းသို႕ တိုက္ရိုက္ ေရာက္ေသာ မီးရထား မရွိဘဲ ပစၷႏုေလာက္သို႕သာရထား ေရာက္ၿပီး ထိုမွတဆင့္၅၉ကီလိုမီတာခန္႕ ဘတ္စ္ ကားစီးလွ်င္ဆူခိုထုိင္းသို႕ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။
ဘတ္စ္ကား။ ။ဘန္ေကာက္ ၿမိဳ႕ရွိ မိုခ်စ္ အေ၀းေျပး ကားဂိတ္မွ ဆူခိုထိုုင္းသို႕ ေန႕စဥ္ထြက္ေသာ ေလေအးစက္ တပ္ ဘတ္စ္ကားမ်ားသည္ မနက္၉နာရီ ၄၅မိနစ္ႏွင့္ ည၁၀နာရီ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ တြင္ပံုမွန္ ထြက္ေလ့ရွိပါသည္။ ဘန္ေကာက္မွ ဆူခိုထိုင္းသို႕ ၇နာရီခန္႕ ကားေမာင္းရပါသည္။ ကိုယ္ပိုင္ ယာဥ္လိုင္းမ်ားမွာ ၀င္း ခရီးသြားလုပ္ငန္း ဖုန္း ၆၆၂-၉၃၆-၃၇၅၃ ႏွင့္ ၆၆၅-၅၆၁-၁၀၉၃၊ ပစၷႏုေလာက္ ရန္ရံု ခရီးသြားလုပ္ငန္း ဖုန္း ၆၆၂-၉၃၆-၂၉၂၄၊ ၆၆၂-၉၃၆-၂၉၂၅၊ ၆၆၅-၅၂၅-၈၆၄၇ႏွင့္ ဆူခိုထိုင္း အေ၀းေျပး ကားဂိတ္၀င္း ဖုန္း ၆၆၅-၅၆၁-၃၂၉၆ တို႕သို႕လည္း ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။ ကားခမွာ ေလာင္စာဆီ ေစ်းႏႈန္းကို လိုက္ၿပီး အတက္အက် ရွိႏိုင္သည္။
ေလယာဥ္။ ။ ဘန္ေကာက္ ေလေၾကာင္းလိုင္းမွ ဆူခိုထိုင္းသို႕ ေန႕စဥ္ ပ်ံသန္းၿပီး တစ္နာရီခန္႕ သာၾကာပါသည္။ ဆူခိုထိုင္း ေလဆိပ္သည္ ဆူခိုထိုင္း ၿမိဳ႕ေဟာင္းဧ။္ ေျမာက္ဘက္ ကီလိုမီတာ ၄၀ခန္႕ ကြာေ၀းေသာ ေနရာတြင္ တည္ရွိပါသည္။ ဘန္ေကာက္ ေလေၾကာင္းလိုင္းတြင္ ေလယာဥ္ လက္မွတ္ ၀ယ္ယူႏိုင္ရန္ အတြက္ ဖုန္း ၆၆၂- ၂၆၅- ၅၆၇၈၊ ၆၆၂- ၂၆၅- ၅၅၅၅၊ ၆၆၅ - ၅၆၄ - ၇၂၂၄၊ ၆၆၅ -၅၆၄-၇၂၂၅ သို႕မဟုတ္ တတတ.ဘေညါုသုေငမ.ခသာ သို႕ဆက္သြယ္ ၀ယ္ယူ ႏိုင္ပါသည္။
ဆူခိုထိုင္း နန္းေတာ္၏ ေျမာက္ဘက္ရွိ စီစတ္ခ်နာလိုင္ ၿမိဳ႕ႏွင့္ ဆူခိုထိုင္း နန္းေတာ္၏ ေတာင္ဘက္ရွိ ကဖန္ဖတ္ၿမိဳ႕ (ျမန္မာအေခၚ ကမန္ပိုက္) တို႕သည္ ဆူခိုထိုင္းေခတ္တြင္ အေရးပါေသာ ၿမိဳ႕တို႕ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကဖန္ဖတ္ၿမိဳ႕သည္ ေခတ္ေဟာင္း ဆူခိုထိုင္း ၿမိဳ႕ေတာ္ အတြက္ေရာ၊ ေခတ္သစ္ အယုဒၼၶယ ေရွးေဟာင္း ၿမိဳ႕ေတာ္အတြက္ ပါ မဟာဗ်ဴဟာ အရ အေရးပါေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။သည့္အတြက္ ကဖန္ဖတ္ၿမိဳ႕ရွိ ေရွးေဟာင္း အႏုပညာ လက္ရာမ်ားသည္ ဆူခိုထိုင္းေခတ္ လက္ရာႏွင့္ အယုဒၼၶယေခတ္ လက္ရာ တို႕ ေရာေႏွာလ်က္ ရွိသည္ကို ေတြ႕ႏိုင္ေလ သည္။ ဆူခိုထိုင္း၊ ကဖန္ဖတ္ႏွင့္ စီစတ္ခ်နာလိုင္ ၿမိဳ႕မ်ားအားလံုးသည္ ရုန္ျမစ္ရိုး တေလွ်ာက္ ေတာင္မွ ေျမာက္သို႕ သြယ္တန္း တည္ရွိေနေလသည္။
ဥယ်ာဥ္၀င္ေၾကး ဘတ္၄၀ႏွင့္ ေျမပံုအတြက္ ၅ဘတ္ ျဖစ္ေလသည္။ မနက္ ၈နာရီခြဲမွ ညေန ၄နာရီခြဲထိ ဖြင့္လွစ္ေလသည္။ အငွားယာဥ္၊ ဟိုတယ္မွ စီစဥ္ေပးေသာ ယာဥ္ သို႕မဟုတ္ ဧည့္လမ္းညႊန္မ်ားဧ။္ ကားမ်ားသည္ စီစတ္ ခ်နာလိုင္ရွိ ျပန္႕က်ဲေနေသာ ေရွးေဟာင္း နယ္ေျမမ်ားကို လွည့္လည္ ၾကည့္ရႈႏိုင္ရန္ အေကာင္းဆံုး အစီအစဥ္ျဖစ္ၿပီး တစ္ရက္လွ်င္ ဘတ္၅၀၀ ခန္႕သာ က်သင့္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ စက္ဘီးျဖင့္ သြားခ်င္လွ်င္ တစ္ရက္ စက္ဘီးငွားခ ဘတ္၃၀ျဖင့္ လွည့္လည္ ၾကည့္ရႈ ႏိုင္ပါသည္။ အမ်ားျပည္သူသံုး ဘတ္စ္ကားျဖင့္ စီစတ္ခ်နာလိုင္တြင္ လည္ပတ္လို ပါက အ၀ိုင္းႀကီးဧ။္ အေရွ႕ဘက္မွ ဂ်ာေလာ့ ၀ီထိသုမ္ လမ္းမေပၚရွိ မွတ္တုိင္မွ စီးလွ်င္ ၁၈ဘတ္သာ ကုန္က်ေလသည္။ ေရွးေဟာင္းနယ္ေျမႏွင့္ ၂ ကီလိုမီတာခန္႕ ေ၀းေသာေနရာတြင္ ေကဘယ္ ႀကိဳးတံတား တစ္ခုကို ေတြ႕ႏိုင္ၿပီး ထိုေနရာတြင္ စက္ဘီးတစ္စီးကို ဘတ္၃၀ျဖင့္ ငွားရမ္းႏိုင္ပါသည္။ ေကဘယ္ တံတားတေလွ်ာက္ႏွင့္ ျမစ္ကမ္းေဘး တြင္ စက္ဘီး စီးရသည္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းလွေပသည္။ ၀ပ္မဟာထပ္သည္ တံတားထိပ္တြင္ ရွိၿပီး ၀င္ေရာက္ ဖူးေျမာ္လိုပါက ၀င္ေၾကး ဆယ္ဘတ္ က်သင့္ေလသည္။ ထိုေနရာတြင္ မလည္ပတ္ လိုေသာေၾကာင့္ ဘတ္စ္ကား မွ မဆင္းေသးဘဲ ကားဆက္ စီးသြားလွ်င္ ေရွးေဟာင္း နယ္ေျမ အ၀င္ေပါက္၀သို႕ ေရာက္မည္ ျဖစ္ၿပီး ထိုေနရာတြင္ လည္း ပိုမိုသစ္လြင္ ေကာင္းမြန္ေသာ စက္ဘီးကို တစ္စီး ဘတ္၃၀ျဖင့္ ငွားရမ္း လည္ပတ္ ႏိုင္ေလသည္။သည္နယ္ေျမ ထဲတြင္ ဆင္စီးရင္းလည္း လွည့္လည္ သြားလာ လည္ပတ္ႏိုင္ၿပီး ဆင္တစ္ေကာင္ကို လူသံုးေယာက္ စီးႏိုင္ကာ မိနစ္၃၀ကို ငွားခ ဘတ္ ၁၀၀ က်သင့္ေလသည္။ မိမိတည္းခိုရာ ဟိုတယ္ သို႕မဟုတ္ တည္းခိုခန္းမွ တာ၀န္ ရွိသူ တစ္ဦးကို မိမိသြားလိုရာ ေနရာကိုေရာ၊ ေရာက္ရာ ေနရာမွ ဟိုတယ္သို႕ ျပန္လာႏိုင္ရန္ ဟိုတယ္နာမည္နဲ႕ လိပ္စာကိုပါ ထိုင္းလို ေရးခိုင္းကာ ကိုယ္ႏွင့္ အတူ ေဆာင္သြားႏိုင္ ပါေသးသည္။ လမ္းေပ်ာက္မွာ သိပ္မပူရ ေတာ့ပါ။
ဖရာ့စီရတနာမဟာထပ္ ေက်ာင္းေတာ္။ ။ ဖရာ့ ေဘာေရာမ ထပ္ မူအန္ခ်လင္ဂ္ ေခၚ ဖရာ့ပရန္ ဟုလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ေခၚေ၀ၚေသာ သည္ဘုရား ေက်ာင္းေတာ္ကို ေရွးေဟာင္း စီစတ္ခ်နာလိုင္ ၿမိဳ႕ရိုးတံတိုင္းမွ ေတာင္ဘက္ ၃ကီလိုမီတာ အကြာတြင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ေလးေထာင့္ပံု အုတ္ခံုေပၚမွ ထုထည္ ႀကီးမားေသာ ဂ၀ံေက်ာက္ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းသည္ သည္ဘုရားဧ။္ ဗဟိုခ်က္မ ျဖစ္ေလသည္။ ဓာတ္ေတာ္တိုက္သို႕ သြားရာ ေလွကား သည္ကား ေစာက္နက္ လွပါသည္။
ေခါင့္ဖႏြန္ ဖလြမ္ ဘုရားေက်ာင္း။ ။ စီစတ္ခ်နာလိုင္ ၿမိဳ႕ေဟာင္း အတြင္း ေတာင္ကုန္း ထိပ္တြင္ တည္ထား ေသာ ဘုရားျဖစ္ၿပီး ဂ၀ံေက်ာက္ ေစတီကို ဗဟိုထားၿပီး က်ယ္၀န္းေသာ အာရုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းကို ေစတီေရွ႕တြင္ ေတြ႕ႏိုင္ကာ ယင္းေနာက္တြင္ ပ်က္ယြင္းေနေသာ ရုပ္ပြားေတာ္ တစ္ဆူလည္း ရွိၿပီး အားလံုးမွာ ယိုယြင္းပ်က္စီး ေနၿပီျဖစ္ ေလသည္။ တိုင္မ်ားႏွင့္ ပ်က္စီးယိုယြင္း ေနေသာ ဘုရား ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားမွာ ဂ၀ံေက်ာက္ျဖင့္ အတြင္းမွတည္ထား ေဆာက္လုပ္ကာ အေပၚမွ ကြန္ကရစ္မံ ထားျခင္း ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ႏိုင္ေလသည္။
ေခါင့္စူ၀မ္ခိရိ ဘုရားေက်ာင္း။ ။ ဖႏြန္ဖလြမ္ ေတာင္ကုန္းမွ မီတာ ၂၀၀ခန္႕ ကြာေ၀းေသာ ေတာင္ကုန္း ေပၚတြင္ တည္ထားေသာ ေစတီ ျဖစ္ေလသည္။ ေခါင္းေလာင္းႀကီးပံု တည္ထားေသာ ေစတီသည္ ေစတီဧ။္ အလယ္ ဗဟိုတြင္ ပစၷယာ ငါးဆင့္ခံကာ တည္ထား ေလသည္။ ၿပိဳပ်က္ေနေသာ ၀ိဟာရေဆာင္၊ ေစတီႏွင့္ ႀကီးမားေသာ ကြန္ကရစ္ အပိုင္းအစ မ်ားသည္ ေျမေပၚတြင္ ပ်ံ႕ၾကဲလ်က္ ရွိေနေလသည္။ သည္ေစတီ ပရ၀ုဏ္ထဲရွိ အခ်ိဳ႕ ပံုပန္းမ်ားႏွင့္ ဆူခိုထိုင္း ၿမိဳ႕ေဟာင္း တြင္းရွိ ၀ပ္ခ်န္လြန္မ္ ဘုရားရွိ ပံုပန္းမ်ား တူညီေနမႈကို ေထာက္ဆၿပီး ရမ္ခမ္ဟမ္မင္းက သည္ဘုရားကို တည္ခဲ့သည္ဟု ယူဆၾကသည္။
ခ်န္လြန္မ္ ဘုရား။ ။သည္ဘုရားသည္ စီစတ္ခ်နာလိုင္ ၿမိဳ႕ေဟာင္းဧ။္ အေရးပါေသာ အထိမ္းအမွတ္ ျဖစ္ပါ သည္။ ေခါင္းေလာင္းႀကီးပံု ေစတီကို ဆင္၃၉ေကာင္က မတင္ထားဟန္ ေဆာက္လုပ္ထားၿပီး အလယ္ဆင္၄ေကာင္ မွာ အစြယ္ ပါေသာေၾကာင့္ ဘုရားေက်ာင္းဧ။္ အလယ္ဗဟို ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာေစပါသည္။ ေစတီဧ။္ ေခါင္းေလာင္း ေမွာက္ပံု ဧ။္ အထက္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားဧ။္ မာရ္နတ္ကို ႏွိမ္နင္းဟန္ ရုပ္ပြားေတာ္ မ်ားကို ဌာပနာ ထားေလသည္။
ေစတီခ်တ္ထ်ိဳး ဘုရား။ ။ ဆူခိုထိုင္း တိုင္းအတြင္းတြင္ အလွဆံုး ဘုရားမ်ားထဲမွ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေစတီ မ်ားဧ။္ ကြဲျပား ျခားနားေသာ အႏုပညာ လက္ရာမ်ားဧ။္ လႊမ္းမိုးမႈ မ်ားကို သည္ဘုရားတြင္ စံုလင္စြာ ေတြ႕ရ ေလသည္။ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ားႏွင့္ အေတာ္ပ်က္စီး ယိုယြင္းေနမႈ မ်ားကို အခ်ိဳ႕ ေစတီရံမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။
စူအန္ကရိုဥတၷ ရန္ရိုင္ ဘုရား။ ။ ၀ပ္ေစတီ ခ်တ္ထိ်ဳး အနီးတြင္ တည္ရွိၿပီး ဖုန္ထူေသာ လမ္းသာ ျခားေလသည္။ ခန္းမႀကီး တစ္ခု သည္သာ သည္ဘုရားေက်ာင္းတြင္ က်န္ရစ္ၿပီး သည္ဘုရား ေက်ာင္းကို ၀ပ္ေကာင္းေဟာင္းဂ္ ေခၚ ကိုးခန္းဘုရား ဟုလည္း ေခၚေ၀ၚေသးသည္။
စူအန္ကရိုဥတၷ ရန္ႏိြဳင္ဘုရား။ ။ သည္ဘုရားသည္ စီစတ္ခ်နာလိုင္ ၿမိဳ႕ေဟာင္း အတြင္းတြင္ တစ္ဆူတည္းေသာ ဘုရားေက်ာင္း ေရွ႕တြင္ အုတ္ အေဆာက္အဦငယ္ ရွိေသာေစတီ ျဖစ္ပါသည္။သည္ဘုရားေက်ာင္းဧ။္ အပ်က္အစီး မ်ားထဲတြင္ ဂ၀ံအမိုးႏွင့္ ဂ၀ံေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ မ်ားရွိေသာ ခန္းမတို႕ ပါ၀င္ေလသည္။
နန္းဖရား ဘုရားေက်ာင္း။ ။ သည္ဘုရားသည္ ဘုရားခန္း သို႕မဟုတ္ ခုႏွစ္ေဆာင္ၿပိဳင္ ၀ိဟာရေဆာင္ဧ။္ မပ်က္မစီး က်န္ရွိေနေသးေသာ၊ ကြန္ကရစ္မံကာ လွပစြာ တန္ဆာဆင္ ထားေသာ အေနာက္ေျမာက္ နံရံေၾကာင့္ ထင္ရွားေလသည္။ ေက်ာင္းတိုင္မ်ားသည္ အေရာင္မေျပာင္ လွေသာ ေၾကြထည္ ပံုစံမ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထား သည္။ ဗဟိုရွိ ဂ၀ံေက်ာက္ျဖင့္ တည္ထားေသာ ေစတီကို မီးတိုင္မ်ားျဖင့္ ျခံရံထားၿပီး တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႕ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ ေလွကားငယ္ မ်ားျဖင့္ ဆက္သြယ္ သြားလာ ႏိုင္ေလသည္။
သမိုင္းဥယ်ာဥ္ျပင္ပရွိရႈခင္းမ်ား
ရာႏွင့္ခ်ီကာတည္ရွိေသာ ဗိသုကာ လက္ရာမ်ားကို ၾကည့္ရႈ ေလ့လာႏိုင္ေသာ အေဆာက္အဦ ေဟာင္းမ်ား ႏွင့္ အုတ္ဖို၊ ေၾကြဖို ေဟာင္းမ်ားျဖင့္ သဘာ၀အတိုင္း တန္ဆာဆင္ ထားသကဲ႕သို႕ တည္ရွိေနေသာ ေျမယာ အခင္းအက်င္းကို ကိုယ္ပိုင္ အငွားယာဥ္ျဖင့္ လွည့္လည္ ၾကည့္ရႈႏိုင္ပါက အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေလသည္။ ေလွကားထစ္ ၁၁၂ ထစ္ရွိေသာ ေစာက္နက္ေသာ ေလွကားရွိသည့္ ၀ပ္ေခါင့္ ဖႏြန္ဖလြမ္ ေပၚမွ ၾကည့္လွ်င္ သမိုင္းဥယ်ာဥ္ တစ္ခုလံုးကို အေပၚစီးမွ ၾကည့္ျမင္ႏိုင္ေသာ အေကာင္းဆံုး အေနအထားကို ရေလသည္။
Posted by gpgroup at 9:06 AM 0 comments
ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ကမၻာ့ သမိုင္းဆိုင္ရာအေမြအႏွစ္မ်ား
Posted by gpgroup at 9:04 AM 0 comments
ခ်င္းမိုင္ရဲ႕ ခရီးစဥ္ လမ္းညႊန္
(၂) နခြန္စ၀မ္မွ အမွတ္(၁) အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး အတိုင္း ကဖန္ဖတ္၊ တပ္ခ္၊ လန္ပန္တို႕ကို ျဖတ္ၿပီး ခ်င္းမိုင္သို႕ ေရာက္ပါသည္။ စုစုေပါင္း ခရီး ၆၉၆ ကီလိုမီတာ ကြာေ၀းပါသည္။
ခ်င္းမိုင္တိုင္း အတြင္း ခရီးသြားလိုလွ်င္ ခ်ိဳတနာ လမ္းေပၚရွိ ေခ်ာင္ဖြက္ ဘတ္စ္ကား ဂိတ္တြင္ စတင္စီးနင္း ႏိုင္ကာ မဲ့ရင္၊ မဲ့သန္ဂ္၊ ခ်ိဳင္းေဒါင္၊ ခ်ိဳင္ပရာကန္၊ ဖန္ဂ္ႏွင့္ မဲ့အိုင္ တို႕ကို ျဖတ္သန္း သြားေသာ ကားလမ္းေၾကာင္းမွာ အမွတ္ (၁၀၇) အေ၀းေျပး လမ္းေပၚတြင္ ရွိၿပီး ခ်င္းမိုင္ေျမာက္ပိုင္းသို႕ သြားေသာ လမ္းျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ ဘတ္စ္ကားမ်ားမွာ ခ်င္းမိုင္ဧ။္ ေျမာက္ဖ်ား ပိုင္းရွိ သတြန္အရပ္ သို႕ပင္ ေရာက္ေလသည္။
ခ်င္းမိုင္တိုင္းဧ။္ အျပင္ဘက္သို႕ ကားစီး လိုလွ်င္ကား ခ်င္းမိုင္ ၿမိဳ႕ပတ္ ကားဂိတ္ကို အသံုးျပဳ ႏိုင္ေလသည္။ ကားထြက္ခ်ိန္ အေျပာင္းအလဲ ရွိတတ္သျဖင့္ ဖုန္းနံပါတ္ (၆၆)၅ ၃၂၄ ၂၆၆၄ ကို ဆက္သြယ္ ေမးျမန္း စံုစမ္း ႏိုင္ပါသည္။ ေရႊႀတိဂံ၊ မယ္ဆိုင္၊ ခ်င္းရိုင္၊ ခ်ိဳင္းစန္န္၊ နန္း၊ ဖေယာင္၊ ဖရဲ၊ လန္ပန္၊ လန္ဖြန္၊ ပစၷႏုေလာက္၊ ဆူခိုထိုင္း၊ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ (လမ္းေၾကာေဟာင္း၊ လမ္းေၾကာ သစ္)၊ မဲေဆာက္၊ မဲဆရင္၊ ခံုခမ္၊ နခြန္ရတ္ခ်စီမာ ေခၚ ခိုရတ္ႏွင့္ ဥဒံုဌာနီတို႕သို႕ သြားႏိုင္ေသာ ဘတ္စ္ကားမ်ား ရွိေလသည္။
ေလဆိပ္တြင္ ေလဆိပ္မွ ေျပးဆြဲခြင့္ လိုင္စင္ ရထားေသာ မီတာျဖင့္ ေမာင္းေသာ တကၷစီ ၀န္ေဆာင္မႈ မ်ားကိုလည္း ခရီးေဆာင္ လက္ဆြဲအိတ္ ျပန္လည္ ေရြးယူရာ ေနရာဧ။္ အျပင္ဘက္တြင္ လြယ္ကုူစြာ ေတြ႕ႏိုင္ပါ သည္။ သြားလိုသည့္ ေနရာကို ေကာင္တာအား ေျပာၿပီးမွ လက္မွတ္ ၀ယ္ကာ လက္မွတ္ကို ခရီးသည္ ဆိုက္ေရာက္ရာ ေနရာမွ ထြက္ေပါက္တြင္ ေစာင့္ဆိုင္း ေနေသာ ယာဥ္ေမာင္းအား ေပးၿပီး သြားလိုရာကို စိတ္ခ်လက္ခ် သြားႏိုင္ပါသည္။ ကားခမွာ လူ ၄-၅ေယာက္ ခရီးေဆာင္ အိတ္ျဖင့္ သြားႏိုင္ေလာက္ေသာ ဆလြန္း ကားအတြက္ ခရီးစဥ္ အလိုက္ ဘတ္(၁၀၀) ၀န္းက်င္ခန္႕ က်သင့္ေလ့ ရွိပါသည္။ ေလဆိပ္၊ ဘူတာရံုႏွင့္ အေ၀းေျပး ကားဂိတ္မ်ားတြင္ စုမ္ထ်ေရာင္းေခၚ အနီေရာင္ မီနီဘတ္စ္ မ်ားကို လြယ္ကူစြာ စီးနင္းႏိုင္သည္။ ကားခကို ႊဗႊ ေကာင္တာတြင္ ႀကိဳတင္ ေမးျမန္း စံုစမ္း ႏိုင္ပါသည္။
သာမန္အားျဖင့္ ပထမတန္းစား ဟိုတယ္မ်ားသည္ ေလဆိပ္၊ ဘူတာရံုႏွင့္ အေ၀းေျပး ကားဂိတ္ မ်ားတြင္ ႀကိဳတင္ အခန္း မွာယူ ထားေသာ တည္းခိုသူမ်ားကို ဟိုတယ္ စရိတ္ျဖင့္ အႀကိဳအပို႕ လုပ္ေပးေလ့ ရွိပါသည္။
စမ္းေလာ္ေခၚ တုတ္တုတ္ေခၚ သံုးဘီးကား မ်ားျဖင့္ မည္သည့္ ခရီးတိုကို မဆို သြားလာရန္ ငွားရမ္းႏိုင္သည္။ ေစ်းကို ႀကိဳတင္ ဆစ္ထား ႏိုင္ပါသည္။ ၿမိဳ႕တြင္း သြားရန္ အတြက္ ဘတ္၂၀မွ ဘတ္၃၀ ၾကားသာ က်သင့္ ပါသည္။ ၿမိဳ႕တြင္း အေတာ္ ေ၀းေသာ ေနရာ အတြက္မူ ဘတ္၅၀ အလြန္ဆံုးသာ က်သင့္ပါသည္။
မီတာျဖင့္ေမာင္းေသာ တကၷစီမ်ား ကိုလည္း ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ နည္းတူ စတင္ ေျပးဆြဲ ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ဘန္ေကာက္မွာ နည္းတူ စစခ်င္း ၃၅ဘတ္မွ စတင္ကာ တစ္ ကီလိုမီတာ တိုင္း အတြက္ ၂ဘတ္ႏႈံး တက္သည္။
ေစာင္ထ်ေရာက္ ေခၚ အနီေရာင္ မီနီဘတ္စ္ မ်ားသည္္ ၿမိဳ႕တြင္းတြင္ အမ်ားဆံုး ေတြ႕ရေသာ ဘတ္စ္ကားမ်ား ျဖစ္္ပါသည္။ ခရီးသည္ မ်ားသည္ မိမိတို႕ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ေနရာမွ အတက္အဆင္း လုပ္ႏိုင္ၿပီး မိမိသြားလိုရာ ေနရာ ေရာက္လွ်င္ ယာဥ္ေမာင္းသူ ရပ္ရန္ ေျပာၿပီး က်သင့္ေငြကို ရွင္းေပးရန္သာ လိုေလသည္။ ကားခမွာ အကြာအေ၀းကို လိုက္ၿပီး ၁၀ဘတ္မွ ဘတ္၂၀သာ က်သင့္ပါသည္္။
စက္ဘီးသည္လည္း အခ်ိဳ႕ေသာ ခရီးသည္မ်ား အႀကိဳက္ ျဖစ္ၿပီး စက္ဘီးကို တည္းခိုခန္း မ်ားႏွင့္ လမ္းေဘး တေလွ်ာက္ရွိ စက္ဘီးဆိုင္ မ်ားမွ ငွားရမ္း စီးနင္း ႏိုင္ပါသည္။
အငွားယာဥ္၊ ကားမ်ားကိုလည္း ကားကုမဏီ မ်ားျဖစ္ေသာ ဗဠႈွယ ႀကိါနအယ ေညိ ံနမအဖ တို႕အျပင္္ ေဒသခံ ထိုင္းကား ကုမၷဏီမ်ားမွ လည္း ငွားရမ္း ႏိုင္ၿပီး ေလဆိပ္ႏွင့္ ဟိုတယ္ တို႕တြင္ မည္သည့္ ကားကုိ ငွားရမ္းလိုသည္။ မည္သို႕ ငွားရမ္း ႏိုင္သည္ကို ေမးျမန္း ႏိုင္ပါသည္။ ကားကုမၷဏီ အမ်ားစု သည္လည္း ေလဆိပ္ႏွင့္ ဟိုတယ္တို႕ အနီးအနားတြင္ တည္ရွိပါသည္။
Posted by gpgroup at 4:32 AM 0 comments
Labels: ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕
ခ်င္းမိုင္မွာ လည္စရာ၊ ေပ်ာ္စရာ
ကိုးရာစုခန္႕ကတည္ေဆာက္ ထားေသာ လက္ရာျဖင့္ ဘုရားမ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ ဖူးေျမာ္ ေလ့လာ ႏိုင္ပါသည္။ ၁၃ရာစုႏွစ္ခန္႕က ဘုရားပုထိုးေပါင္း ၃၀၀ခန္႕ ကိုလည္း ခ်င္းမိုင္တြင္ ေတြ႕ျမင္ ႏိုင္ပါေသးသည္။ မည္သည့္ ဦးတည္ဖက္ သို႕မဆို ကားျဖင့္ နာရီ၀က္ သြားရေသာ အကြာအေ၀း တိုင္းတြင္ ျပတိုက္မ်ား၊ ပ်က္စီးေနေသာ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္ အဦမ်ား၊ ေရတံခြန္မ်ား၊ သဘာ၀ ဥယ်ာဥ္မ်ားႏွင့္ ေတာင္ေပၚ ရႈခင္းၾကည့္ ေမွ်ာ္စင္မ်ားကို ေတြ႕ျမင္ ႏိုင္ပါသည္။
အဆိုအကမ်ားသည္ နန္းဆန္မႈဧ။္ ဗဟုိျဖစ္ခဲ့ ေသာ္လည္း ေက်းရြာ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းမ်ား၊ ရိုးရာပြဲေတာ္ မ်ားႏွင့္ အခမ္းအနား မ်ားတြင္ပါ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ထိုထံုးစံသည္ မဂၤလာေဆာင္မ်ား၊ ေမြးေန႕ပြဲမ်ားႏွင့္ ဘာသာေရး အခမ္းအနား မ်ားအထိ တိုးတက္ က်ယ္ျပန္႕ လာခဲ့ပါသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံဧ။္ ဒုတိယ အႀကီးဆံုး ၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းရွိ မ်ားစြာေသာ အျခားၿမိဳ႕မ်ား၊ လည္ပတ္စရာ ေနရာမ်ားႏွင့္ မဲေခါင္ျမစ္၀ွမ္း နယ္ေျမရွိ အျခား တိုင္းျပည္မ်ားကို ထပ္ဆင့္ သြားႏိုင္ရန္ ၀င္ေပါက္ၿမိဳ႕ လည္း ျဖစ္ေလသည္။ လ်င္ျမန္ေသာ ၿမိဳ႕ျပ လူေနမႈ စနစ္ ျဖစ္ထြန္းေန ေသာ္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံသို႕ လာေရာက္ေသာ ခရီးသြား ဧည့္သည္ အမ်ားစုဧ။္ စိတ္ႀကိဳက္ၿမိဳ႕ ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ေလသည္။ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ အႏုပညာ လက္ရာမ်ား စုစည္းရာႏွင့္ သီးသန္႕ ဆန္ေသာ ဗိသုကာ လက္ရာမ်ား ေၾကာင့္ ခ်င္းမိုင္ရွိ ဗုဒၼၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ အျခား အထိမ္းအမွတ္ ေနရာမ်ားေၾကာင့္ ခ်င္းမိုင္သည္ လည္ပတ္ရန္ ေနရာလည္း မ်ားစြာ ရွိေလသည္။ ခ်င္းမိုင္ဧ။္ ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ား စိတ္အ၀င္စားဆံုး ေနရာ မ်ားမွာ မဲ့ကလန္၊ ၀ါခ်ီရာသန္ႏွင့္ စီရိဖြန္ ေရတံခြန္တို႕ ျဖစ္ၾကသည္။ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ကို ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးသူ မ်ားႏွင့္ စြန္႕စား ရသည္ကို ႏွစ္သက္သူမ်ား အတြက္လည္း ေတာင္တက္ျခင္း၊ ေရစီးသန္ေသာ ျမစ္ေၾကာင္း တေလွ်ာက္ ေလွေလွာ္ျခင္းႏွင့္ ေတာေတာင္ထဲတြင္ ဆင္စီးျခင္း တို႕ကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ရန္ စီစဥ္ေပး ထားသည္။ လွပစံုလင္ေသာ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ေႏြးေထြး ပ်ဴငွာေသာ ခ်င္းမိုင္ေန ျပည္သူ တို႕ေၾကာင့္ ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ား အတြက္ စိတ္အပန္းေျပ လည္ပတ္ရ က်ိဳးနပ္ေသာ အမွတ္ရစရာ ေနရာလည္း ျဖစ္ပါသည္။ မည္သည့္ အခိ်န္တြင္မဆို အမွတ္ရစရာ လက္ေဆာင္ ပစည္းျဖစ္သည့္ လက္မႈ ပညာသည္မ်ား ထုတ္လုပ္ ထားေသာ ပိုးထည္၊ ေငြထည္ႏွင့္ သစ္သား ထည္မ်ား ကိုလည္း ညေစ်းတန္းမ်ားႏွင့္ ဆိုင္ခန္းမ်ားတြင္ စိတ္ႀကိဳက္ ၀ယ္ယူႏိုင္ပါသည္။ ၿခိဳးျခံ ေခၽြတာစြာ လည္ပတ္ လိုသူမ်ား အတြက္ေရာ၊ စည္းစိမ္ရွိရွိ သံုးႏိုင္ ျဖဳန္းႏိုင္ သူမ်ားပါ စိတ္တိုင္းက် တည္းခို လည္ပတ္ ႏိုင္ေသာ ၿမိဳ႕ျပအခင္းအက်င္းမ်ား ခ်င္းမိုင္တြင္ ျပည့္စံုစြာ ရွိေလသည္။
Posted by gpgroup at 4:30 AM 0 comments
Labels: ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕
ခ်င္းမိုင္ ရဲ႕အဓိကထြက္ကုန္မ်ား
ခ်င္းမိုင္၏ နာမည္အႀကီးဆံုး ထြက္ကုန္မွာ ေက်ာက္ေရာင္ႏွင့္ အညိဳေရာင္ ေတာက္ေနေသာ ေၾကြထည္္ျဖစ္ၿပီး လိုအပ္ေသာ ေက်ာက္မ်ားကို ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းရွိ လန္းနေခတ္ ကတည္းက တူးေဖာ္ သံုးစြဲ ခဲ့ေသာ ေက်ာက္မိုင္းမ်ားမွ ရရွိေလသည္။ သည္လက္ရာမ်ားသည္ လန္းနေခတ္တြင္ ေၾကြထည္ ပညာရွင္မ်ား၏ နည္းပညာႏွင့္ အႏုပညာ အစြမ္းသည္ ထိပ္ဆံုးသို႕ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ေဒသတြင္း တြင္လည္း သူတို႕၏ ခမ္းနား ႀကီးက်ယ္ေသာ လွပမႈကို တန္ဖိုးထား သံုးစြဲခံ ခဲ့ရသည္ကို သက္ေသျပဳ ေနေလသည္။ ၁၆ရာစု အလယ္တြင္ လန္းနေခတ္ က်ဆံုး ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿပီးမွ ထိုေၾကြထည္ လုပ္ငန္း ျပန္လည္ နာလန္ထူ လာခဲ့သည္။ ယခုအခါ ခ်င္းမိုင္တြင္ ေၾကြထည္ စက္ရံုေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္မွ သဘာ၀ ေၾကြထည္မ်ားႏွင့္ ဖန္ေရာင္ ေတာက္ေသာ အလွဆင္ ထားေသာ ေၾကြထည္မ်ားကို ကမၷာတလႊားသို႕ တင္ပို႕လ်က္ ရွိေလသည္။
ယြန္းထည္မ်ားကိုမူ ၁၅ ရာစုခန္႕က စတင္ ထုတ္လုပ္ ခဲ့ၾကသည္ကို သမိုင္း အေထာက္အထား မ်ားမွ ေတြ႕ရွိ ရၿပီး ၁၅ရာစု အလယ္ေလာက္တြင္ အိမ္တိုင္း လိုလိုက ထုတ္လုပ္ေသာ ထုတ္ကုန္ ျဖစ္လာခဲ့သည္ဟု ဆိုေလသည္။ အနီေရာင္ ယြန္းထည္ေပၚတြင္ အနက္ေရာင္ ယြန္းပန္းခ်ီ ျခယ္ထားေသာ ယြန္းထည္သည္ ယြန္းျမတ္ႏိုး စုေဆာင္းသူမ်ားဧ။္ အႀကိဳက္ ျဖစ္လာကာ ေခတ္ေပၚ ယြန္းစက္ရံု မ်ားမွမူ အနက္ေရာင္ ယြန္းထည္ေပၚတြင္ ေရႊေရာင္ သို႕မဟုတ္ ေရာင္စံု ျဖာေသာ အဆင္ ပန္းခ်ီမ်ားျဖင့္ တန္ဆာ ဆင္ထားေသာ ယြန္းထည္မ်ား ကိုသာ ထုတ္လုပ္ေလသည္။ သစ္ထြင္းထည္၊ ေၾကးထည္၊ ပိုးထည္၊ ခ်ည္ထည္ႏွင့္ လက္လုပ္ ခ်င္းမိုင္ထီး တို႕ကို ယေန႕တိုင္ ထုတ္လုပ္လ်က္ ရွိၿပီး ကမၷာတလႊားသို႕ တင္ပို႕ ေရာင္းခ်လ်က္ ရွိေလသည္။ ၁၉ရာစု ခန္႕က ေဆာက္လုပ ္ခဲ့ေသာ လွပေသာ ဘုရားႏွင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း မ်ားလည္း ရွိရာ ထိုေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဘာသာေရး၊ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာႏွင့္ ေဗဒင္ပညာ ဆိုင္ရာ ေရွးေခတ္ ေပ၊ ပုရပိုက္မ်ား၊ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ား ကိုလည္း ေတြ႕ရွိႏိုင္ေပသည္။ ထိုပန္းခ်ီမ်ား အနက္ အခ်ိဳ႕မွာ ေခတ္ပံုစံမ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း အမ်ားစုမွာ လန္းနေခတ္ လက္ရာမ်ားကို အေျခခံ ထားေလသည္။
အထည္အလိပ္ သမိုင္း ၾကြယ္၀မႈမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ ေလ့လာႏိုင္ၿပီး အထည္ရက္လုပ္မႈ အႏုပညာကိုပါ ေတြ႕ျမင္ ခံစားႏိုင္ပါဧ။္။ ေတာင္ေပၚသားမ်ား သည္ ယင္းတို႕အတြက္ အ၀တ္ကို ကိုယ္တိုင္ ရက္လုပ္ေလ့ ရွိၾကၿပီး သက္ဆိုင္ရာ လူမ်ိဳးစု အလိုက္ ကိုယ္ပိုင္ အထည္ ရိုးရာ၀တ္စံု ပံုစံမ်ားကို ကြဲျပား ျခားနားစြာ ေတြ႕ျမင္ ႏုိင္ပါသည္။ ရာစုႏွစ္ တစ္ခုေက်ာ္ ေလာက္ ကတည္းက မိသားစု ေဆြစဥ္ မ်ိဳးဆက္လိုက္ ၀တ္ဆင္လာခဲ့ေသာ လွပ ခံ့ညားေသာ အ၀တ္အစားမ်ားကို ဗီရိုမ်ားျဖင့္ ထည့္သြင္း ျပသ မွတ္တမ္းတင္ ထားသည္ကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ ႏိုင္ပါသည္။ ယခုေခတ္ ထုတ္လုပ္လ်က္ ရွိေသာ အထည္မ်ားမွာ လက္ယက္ကန္း ထြက္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ဖက္ရွင္ ၀တ္စံုမ်ား အျဖစ္ ေခတ္စားလ်က္ ရွိပါသည္။
Posted by gpgroup at 4:29 AM 0 comments
Labels: ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕
ခ်င္းမိုင္၏ရိုးရာပြဲေတာ္မ်ား
ေဖေဖာ္၀ါရီလ အစအတြင္း က်င္းပေလ့ရွိေသာ ထိုပန္းပြဲေတာ္ စစခ်င္းပင္လွ်င္ ခ်င္းမိုင္ရွိ လမ္းမ်ားသည္ ပန္းေရာင္စံုတို႕၏ လွပစြာေသာ အေရာင္အေသြး တို႕ျဖင့္ ထြန္းလင္းေတာက္ပ လာေလ့ရွိေလသည္။ ျမန္မာအေခၚ ေမၿမိဳ႕ပန္း ေရာင္စံုမ်ား၊ ျမန္မာအေခၚ ခရမ္းျပာပန္း ျဖစ္ေသာ္လည္း အဂၤလိပ္အေခၚ ်ေူလငေ် ေရာင္စံု ပန္းမ်ား၊ ျမန္မာအေခၚ ထပ္တရာပန္း သို႕မဟုတ္ အဂၤလိပ္အေခၚ ာေမငါသူိ် မ်ား၊ ထူးထူးျခားျခား အေရာင္အေသြး စံုလင္လွပေသာ စကဴပန္းမ်ားကလည္း သည္ရာသီတြင္ အပူပိုင္းေဒသေန သစ္ခြပန္းမ်ား ႏွင့္ အၿပိဳင္အဆိုင္ပင္ အလွၿပိဳင္လ်က္ ရွိေလသည္။ ထို႕ျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ မႏၷ ေလးၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပေလ့ရွိေသာ သႀကၤန္ အလွျပ ယာဥ္မ်ား ကဲ့သို႕ပင္ ပန္းအလွျပ ယာဥ္မ်ားျဖင့္ စီတန္း လွည့္လည္ ျပသေလ့ရွိၿပီး ထိုင္းလွပိ်ဳျဖဴ မ်ားက ခ်င္းမိုင္ ရိုးရာ ၀တ္စား ဆင္ယင္မႈ မ်ားျဖင့္ အလွျပကား မ်ားႏွင့္အတူ လိုက္ပါ လွည့္လည္ ၾကသည္ ကိုလည္း တ၀ႀကီး ရႈစားရေလသည္။
ဧၿပီလတြင္ က်င္းပေလ့ ရွိေသာ သႀကၤန္ပြဲေတာ္ကား ထိုင္းတစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ ခ်င္းမိုင္ တစ္နယ္ထဲ တြင္သာ အစည္ကားဆံုး က်င္းပေလ့ရွိၿပီး ဘန္ေကာက္ သည္ကား ခါတိုင္းရွိေနက် ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆို႕မႈပင္ ပေပ်ာက္သြား ေလာက္ေအာင္ ေျခာက္ကပ္ တိတ္ဆိတ္ သြားေလ့ ရွိေလသည္။ ကမာလွည့္ ခရီးသည္မ်ားေသာ ေခါင့္စံလမ္း တစ္ခုသာ ေျခက်င္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေရပက္ ကစားသူမ်ားျဖင့္ စည္ကားရစ္ ေလ့ရိွပါသည္။
ခ်င္းမိုင္တြင္ ႏွစ္စဥ္ က်င္းပေသာ သည္ပြဲေတာ္ကို ဧည့္သည္မ်ား လာရာက္ ၾကည့္ရႈ ေလ့လာရင္း ပါ၀င္ဆင္ႏြဲ ႏိုင္ေလသည္။ ေဆာင္၀္ အင္ကခင္ ေခၚ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ေစာင့္ သစ္တိုင္ကို ကဆုန္လဆုတ္ ၁၃ရက္ေန႕မွ နယုန္လဆန္း ၂ရက္ေန႕ အထိ က်င္းပရာ သည္ပြဲေတာ္ဧ။္ အစျဖစ္ေပၚရာႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ယေန႕တိုင္ အျငင္းပြားလ်က္ ရွိေလသည္။ ေရွးသမိုင္း လိုက္စားသူမ်ားက အင္ကခင္ ပြဲေတာ္ဧ။္ လခ္မူအန္ သစ္တံုး သည္ ဟိႏၼၵဴဘာသာမွ သိ၀နတ္မင္းဧ။္ အထိမ္းအမွတ္ ျဖစ္ကာ အေထြေထြ စြမ္းအားကို ကိုယ္စားျပဳကာ ႏုပ်ိဳလန္းဆန္း ရွင္သန္မႈကို ေတာင္းဆိုေသာ ဘာသာေရး ပြဲေတာ္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း အျခားေခတ္ ပညာတတ္ မ်ားကမူ သည္လခ္မူအန္ သစ္တံုးကို ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း အျခားၿမိဳ႕ရြာ မ်ားတြင္လည္း ေတြ႕ႏိုင္ေသာ ေၾကာင့္ ေဒသဆိုင္ရာ အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႕ဧ။္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကို ကိုယ္စားျပဳသည္ဟု ဆိုၾကေလသည္။
ဇြန္လတြင္က်င္းပေလ့ရွိေသာ သည္နတ္ပြဲသည္ ဒြိဳင္စူသပ္ ေတာင္ေစာင္းတြင္ လွည့္လည္ က်က္စားလ်က္ ေနထိုင္ေသာ ဏက ွေန ႏွင့္ ႔ေ ွေန ေမာင္ႏွမတို႕ကို အမဲသားစိမ္းျဖင့္ ပသေသာ ပြဲျဖစ္ေလသည္။သည္ေဒသ တြင္ ေရွးဦး အေျခ ခ်ခဲ့သူ ေဒသခံမ်ားမွာ လ၀ါလူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး လူသားစားသူမ်ားဟု ယံုမွတ္ ျခင္းခံၾက ရသည္။ ဒ႑ာရီအရ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဇင္းမယ္သို႕ ေဒသစာရီ ၾကြခ်ီစဥ္ ေရာက္ ရွိခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ ဏက ွေန ႏွင့္ ႔ေ ွေန ေမာင္ ႏွမ တို႕က ျမတ္စြာဘုရားကို သတ္စားရန္ လိုက္ခဲ့ၾက ေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားက တရားေတာ္ကို ေဟာၾကား ၿပီးေသာအခါ လူသားစားေသာ အေလ့အက်င့္ကို စြန္႕လႊတ္ ေစခဲ့သည္။ သို႕ရာ တြင္ ထိုေမာင္ႏွမက လူသားအစား တစ္ႏွစ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ အမဲသားစိမ္း စားခြင့္ ျပန္ေတာင္း ခဲ့ေလသည္။ သည္ပြဲေတာ္သည္ ထိုေမာင္ႏွမကို ပသေသာ ပြဲေတာ္ ဟ ုေခၚဆိုႏိုင္ ေလသည္။ သည္ပြဲေတာ္ အတြက္ ဆုေတာင္းစာမွာလ၀ါတို႕ဧ။္ စပါးမ်ားလည္း စပါးခိုင္မ်ားမွ မေၾကြ မေသပါေစႏွင့္။ ထိုင္းတို႕ဧ။္ စပါးမ်ားလည္း လယ္ကြင္း မ်ားထဲတြင္ ေျခာက္ေသြ႕ ေသဆံုးျခင္း မျဖစ္ပါေစႏွင့္ဟုျဖစ္ေလသည္။ သည္ ဆုေတာင္း စကားသည္ လ၀ါ လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ထိုင္းတို႕ဧ။္ နီးကပ္စြာ ၾကာရွည္ အတူ ေနထိုင္ႏိုင္မႈ အတြက္ ရွင္းလင္း ေသာ အခ်က္ ျဖစ္ေလသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ အလွဆံုးပြဲေတာ္ ျဖစ္ေသာ လြိဳင္ကထံုပြဲေတာ္ကို တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႕တြင္ က်င္းပ ပါသည္။ ထိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေရွးေခတ္ အဆက္ဆက္ ကပင္ ေရနတ္ကို ပူေဇာ္ေလ့ ရွိၾကပါသည္။ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ား ပီပီ ရြာတည္ အိမ္ေဆာက္ျခင္း မ်ားကို ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား နံပါးတြင္ တည္ေဆာက္ေလ့ ရွိၾကၿပီး ေရကို စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ျမစ္ေခ်ာင္း တစ္ေလွ်ာက္ သယ္ယူ ပို႕ေဆာင္ေရးႏွင့္ ေန႕စဥ္သံုး အျဖစ္ အမ်ိဳးမိ်ဳး ေသာနည္းျဖင့္ တႏိုင္ငံလံုးက က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ အသံုးျပဳ ေသာေၾကာင့္ ေရကိုေရာ၊ ေရနတ္ကိုပါ ရိုေသ ေလးစားေသာ အားျဖင့္ အေရး အႀကီးဆံုး အျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ ဂရုစိုက္ေသာ အေနျဖင့္ သည္ပြဲေတာ္ကို အခမ္းနား အႀကီးက်ယ္ဆံုး က်င္းပျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သည္ပြဲေတာ္ အတြင္းတြင္ ျမစ္ေခ်ာင္း မ်ားသည္ ကထံုဟု ေခၚေသာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ပံုသ႑ာန္၊ အရြယ္အစား ရွိေသာ ပန္းေဖာင္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လ်က္ ရွိေလသည္။ ပန္းေဖာင္ ေအာက္ခံကို ေရွးယခင္က ငွက္ေပ်ာတံုး၊ ေဖာ့တံုး မ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ေလ့ ရွိေသာ္လည္း ယခု မၾကာေသးေသာ ႏွစ္မ်ားတြင္ ျမစ္ေရျပင္ကို ညစ္ညမ္း ေစသည္ဟု ဆိုကာ ခြင့္မျပဳေတာ့ဘဲ ယင္းတို႕ အစား ျမစ္တြင္းရွိ ငါးမ်ားကိုပါ အစာ ေကၽြးႏိုင္ရန္ ေပါင္မုန္႕ၾကမ္း ျဖင့္ အစားထိုး ျပဳလုပ္လာ ခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုပန္းေဖာင္ ေအာက္ခံမ်ား ေပၚတြင္ ပန္းအစို အေျခာက္မ်ားျဖင့္ ၀န္းရံ တန္ဆာဆင္ ထားေသာ ဖေယာင္းတိုင္ တစ္တိုင္ သို႕မဟုတ္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ သေလာက္ ထြန္းညိႈကာ ျမစ္ေခ်ာင္း တေလွ်ာက္ ေမ်ာခ် ပူေဇာ္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သည္ပြဲေတာ္ကို ပိုမို အားျဖည့္ေပးေသာ ေနာက္ထပ္ အျခင္းအရာ တစ္ခုမွာ ေထာင္ေသာင္း ခ်ီေသာ ပံုစံႏွင့္ အရြယ္အစား အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ မီးပံုးပ်ံမ်ား လႊတ္တင္ျခင္းႏွင့္ မီးရႈးမီးပန္းမ်ား ပစ္ေဖာက္ျခင္း တို႕ျဖစ္ေလသည္။
ထိုပြဲေတာ္ကို စတင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေသာ မင္းသမီးကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး လိြဳင္ကထံုမယ္ကို ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း ေရြးခ်ယ္ေလ့ရွိရာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ကြမ္းေတာင္ကိုင္၊ ပန္းေတာင္ကိုင္ မိန္းကေလး ေရြးသလို ေကာင္းျခင္း ငါးျဖာ (အမ်ိဳးအႏြယ္ ေကာင္းျမတ္မႈ၊ အက်င့္သီလ ေကာင္းျမတ္မႈ၊ မိစံုဘစံု ရွိမႈ၊ မိဘႏွစ္ပါး မခြဲမခြာ အတူရွိေနမႈ၊ အပ်ိဳစင္ျဖစ္မႈ) တို႕ျဖင့္ ျပည့္စံုေသာ မိန္းကေလး တစ္ဦးသာ ေရြးခ်ယ္ခံရ ေလ့ရွိၿပီး ထိုမိန္းကေလး မွာလည္း အျခား အလွမယ္မ်ားထက္ အမ်ား ၏ ေလးစားျခင္းကို ခံရေလသည္။
Posted by gpgroup at 4:27 AM 0 comments
Labels: ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕
ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕အပန္းေျဖရာ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ သို႕မဟုတ္ ခ်င္းမိုင္ (ဇင္းမယ္)
Posted by gpgroup at 2:22 AM 0 comments
Labels: ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕