ခ်င္းမိုင္၏ရိုးရာပြဲေတာ္မ်ား

ခ်င္းမိုင္ပန္းပြဲေတာ္
ေဖေဖာ္၀ါရီလ အစအတြင္း က်င္းပေလ့ရွိေသာ ထိုပန္းပြဲေတာ္ စစခ်င္းပင္လွ်င္ ခ်င္းမိုင္ရွိ လမ္းမ်ားသည္ ပန္းေရာင္စံုတို႕၏ လွပစြာေသာ အေရာင္အေသြး တို႕ျဖင့္ ထြန္းလင္းေတာက္ပ လာေလ့ရွိေလသည္။ ျမန္မာအေခၚ ေမၿမိဳ႕ပန္း ေရာင္စံုမ်ား၊ ျမန္မာအေခၚ ခရမ္းျပာပန္း ျဖစ္ေသာ္လည္း အဂၤလိပ္အေခၚ ်ေူလငေ် ေရာင္စံု ပန္းမ်ား၊ ျမန္မာအေခၚ ထပ္တရာပန္း သို႕မဟုတ္ အဂၤလိပ္အေခၚ ာေမငါသူိ် မ်ား၊ ထူးထူးျခားျခား အေရာင္အေသြး စံုလင္လွပေသာ စကဴပန္းမ်ားကလည္း သည္ရာသီတြင္ အပူပိုင္းေဒသေန သစ္ခြပန္းမ်ား ႏွင့္ အၿပိဳင္အဆိုင္ပင္ အလွၿပိဳင္လ်က္ ရွိေလသည္။ ထို႕ျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ မႏၷ…ေလးၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပေလ့ရွိေသာ သႀကၤန္ အလွျပ ယာဥ္မ်ား ကဲ့သို႕ပင္ ပန္းအလွျပ ယာဥ္မ်ားျဖင့္ စီတန္း လွည့္လည္ ျပသေလ့ရွိၿပီး ထိုင္းလွပိ်ဳျဖဴ မ်ားက ခ်င္းမိုင္ ရိုးရာ ၀တ္စား ဆင္ယင္မႈ မ်ားျဖင့္ အလွျပကား မ်ားႏွင့္အတူ လိုက္ပါ လွည့္လည္ ၾကသည္ ကိုလည္း တ၀ႀကီး ရႈစားရေလသည္။

သႀကၤန္ပြဲေတာ္
ဧၿပီလတြင္ က်င္းပေလ့ ရွိေသာ သႀကၤန္ပြဲေတာ္ကား ထိုင္းတစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ ခ်င္းမိုင္ တစ္နယ္ထဲ တြင္သာ အစည္ကားဆံုး က်င္းပေလ့ရွိၿပီး ဘန္ေကာက္ သည္ကား ခါတိုင္းရွိေနက် ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆို႕မႈပင္ ပေပ်ာက္သြား ေလာက္ေအာင္ ေျခာက္ကပ္ တိတ္ဆိတ္ သြားေလ့ ရွိေလသည္။ ကမာလွည့္ ခရီးသည္မ်ားေသာ ေခါင့္စံလမ္း တစ္ခုသာ ေျခက်င္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေရပက္ ကစားသူမ်ားျဖင့္ စည္ကားရစ္ ေလ့ရိွပါသည္။

အင္ကခင္ပြဲေတာ္ (ေမႏွင့္ ဇြန္)
ခ်င္းမိုင္တြင္ ႏွစ္စဥ္ က်င္းပေသာ သည္ပြဲေတာ္ကို ဧည့္သည္မ်ား လာရာက္ ၾကည့္ရႈ ေလ့လာရင္း ပါ၀င္ဆင္ႏြဲ ႏိုင္ေလသည္။ ေဆာင္၀္ အင္ကခင္ ေခၚ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ေစာင့္ သစ္တိုင္ကို ကဆုန္လဆုတ္ ၁၃ရက္ေန႕မွ နယုန္လဆန္း ၂ရက္ေန႕ အထိ က်င္းပရာ သည္ပြဲေတာ္ဧ။္ အစျဖစ္ေပၚရာႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ယေန႕တိုင္ အျငင္းပြားလ်က္ ရွိေလသည္။ ေရွးသမိုင္း လိုက္စားသူမ်ားက အင္ကခင္ ပြဲေတာ္ဧ။္ လခ္မူအန္ သစ္တံုး သည္ ဟိႏၼၵဴဘာသာမွ သိ၀နတ္မင္းဧ။္ အထိမ္းအမွတ္ ျဖစ္ကာ အေထြေထြ စြမ္းအားကို ကိုယ္စားျပဳကာ ႏုပ်ိဳလန္းဆန္း ရွင္သန္မႈကို ေတာင္းဆိုေသာ ဘာသာေရး ပြဲေတာ္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း အျခားေခတ္ ပညာတတ္ မ်ားကမူ သည္လခ္မူအန္ သစ္တံုးကို ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း အျခားၿမိဳ႕ရြာ မ်ားတြင္လည္း ေတြ႕ႏိုင္ေသာ ေၾကာင့္ ေဒသဆိုင္ရာ အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႕ဧ။္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကို ကိုယ္စားျပဳသည္ဟု ဆိုၾကေလသည္။

ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ေစာင့္နတ္ပူေဇာ္ပြဲ သို႕မဟုတ္ ဏက ွေန - ႔ေ ွေန ဃနမနာသညပ
ဇြန္လတြင္က်င္းပေလ့ရွိေသာ သည္နတ္ပြဲသည္ ဒြိဳင္စူသပ္ ေတာင္ေစာင္းတြင္ လွည့္လည္ က်က္စားလ်က္ ေနထိုင္ေသာ ဏက ွေန ႏွင့္ ႔ေ ွေန ေမာင္ႏွမတို႕ကို အမဲသားစိမ္းျဖင့္ ပသေသာ ပြဲျဖစ္ေလသည္။သည္ေဒသ တြင္ ေရွးဦး အေျခ ခ်ခဲ့သူ ေဒသခံမ်ားမွာ လ၀ါလူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး လူသားစားသူမ်ားဟု ယံုမွတ္ ျခင္းခံၾက ရသည္။ ဒ႑ာရီအရ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဇင္းမယ္သို႕ ေဒသစာရီ ၾကြခ်ီစဥ္ ေရာက္ ရွိခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ ဏက ွေန ႏွင့္ ႔ေ ွေန ေမာင္ ႏွမ တို႕က ျမတ္စြာဘုရားကို သတ္စားရန္ လိုက္ခဲ့ၾက ေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားက တရားေတာ္ကို ေဟာၾကား ၿပီးေသာအခါ လူသားစားေသာ အေလ့အက်င့္ကို စြန္႕လႊတ္ ေစခဲ့သည္။ သို႕ရာ တြင္ ထိုေမာင္ႏွမက လူသားအစား တစ္ႏွစ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ အမဲသားစိမ္း စားခြင့္ ျပန္ေတာင္း ခဲ့ေလသည္။ သည္ပြဲေတာ္သည္ ထိုေမာင္ႏွမကို ပသေသာ ပြဲေတာ္ ဟ ုေခၚဆိုႏိုင္ ေလသည္။ သည္ပြဲေတာ္ အတြက္ ဆုေတာင္းစာမွာ€œလ၀ါတို႕ဧ။္ စပါးမ်ားလည္း စပါးခိုင္မ်ားမွ မေၾကြ မေသပါေစႏွင့္။ ထိုင္းတို႕ဧ။္ စပါးမ်ားလည္း လယ္ကြင္း မ်ားထဲတြင္ ေျခာက္ေသြ႕ ေသဆံုးျခင္း မျဖစ္ပါေစႏွင့္€ဟုျဖစ္ေလသည္။ သည္ ဆုေတာင္း စကားသည္ လ၀ါ လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ထိုင္းတို႕ဧ။္ နီးကပ္စြာ ၾကာရွည္ အတူ ေနထိုင္ႏိုင္မႈ အတြက္ ရွင္းလင္း ေသာ အခ်က္ ျဖစ္ေလသည္။

ကထိန္ပြဲေတာ္ သို႕မဟုတ္ ဴသပ ဳမေအ့သညါ (ဥခအသဘနမ သမ ၿသလနာဘနမ)
ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ အလွဆံုးပြဲေတာ္ ျဖစ္ေသာ လြိဳင္ကထံုပြဲေတာ္ကို တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႕တြင္ က်င္းပ ပါသည္။ ထိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေရွးေခတ္ အဆက္ဆက္ ကပင္ ေရနတ္ကို ပူေဇာ္ေလ့ ရွိၾကပါသည္။ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ား ပီပီ ရြာတည္ အိမ္ေဆာက္ျခင္း မ်ားကို ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား နံပါးတြင္ တည္ေဆာက္ေလ့ ရွိၾကၿပီး ေရကို စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ျမစ္ေခ်ာင္း တစ္ေလွ်ာက္ သယ္ယူ ပို႕ေဆာင္ေရးႏွင့္ ေန႕စဥ္သံုး အျဖစ္ အမ်ိဳးမိ်ဳး ေသာနည္းျဖင့္ တႏိုင္ငံလံုးက က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ အသံုးျပဳ ေသာေၾကာင့္ ေရကိုေရာ၊ ေရနတ္ကိုပါ ရိုေသ ေလးစားေသာ အားျဖင့္ အေရး အႀကီးဆံုး အျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ ဂရုစိုက္ေသာ အေနျဖင့္ သည္ပြဲေတာ္ကို အခမ္းနား အႀကီးက်ယ္ဆံုး က်င္းပျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သည္ပြဲေတာ္ အတြင္းတြင္ ျမစ္ေခ်ာင္း မ်ားသည္ ကထံုဟု ေခၚေသာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ပံုသ႑ာန္၊ အရြယ္အစား ရွိေသာ ပန္းေဖာင္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လ်က္ ရွိေလသည္။ ပန္းေဖာင္ ေအာက္ခံကို ေရွးယခင္က ငွက္ေပ်ာတံုး၊ ေဖာ့တံုး မ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ေလ့ ရွိေသာ္လည္း ယခု မၾကာေသးေသာ ႏွစ္မ်ားတြင္ ျမစ္ေရျပင္ကို ညစ္ညမ္း ေစသည္ဟု ဆိုကာ ခြင့္မျပဳေတာ့ဘဲ ယင္းတို႕ အစား ျမစ္တြင္းရွိ ငါးမ်ားကိုပါ အစာ ေကၽြးႏိုင္ရန္ ေပါင္မုန္႕ၾကမ္း ျဖင့္ အစားထိုး ျပဳလုပ္လာ ခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုပန္းေဖာင္ ေအာက္ခံမ်ား ေပၚတြင္ ပန္းအစို အေျခာက္မ်ားျဖင့္ ၀န္းရံ တန္ဆာဆင္ ထားေသာ ဖေယာင္းတိုင္ တစ္တိုင္ သို႕မဟုတ္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ သေလာက္ ထြန္းညိႈကာ ျမစ္ေခ်ာင္း တေလွ်ာက္ ေမ်ာခ် ပူေဇာ္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သည္ပြဲေတာ္ကို ပိုမို အားျဖည့္ေပးေသာ ေနာက္ထပ္ အျခင္းအရာ တစ္ခုမွာ ေထာင္ေသာင္း ခ်ီေသာ ပံုစံႏွင့္ အရြယ္အစား အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ မီးပံုးပ်ံမ်ား လႊတ္တင္ျခင္းႏွင့္ မီးရႈးမီးပန္းမ်ား ပစ္ေဖာက္ျခင္း တို႕ျဖစ္ေလသည္။
ထိုပြဲေတာ္ကို စတင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေသာ မင္းသမီးကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး လိြဳင္ကထံုမယ္ကို ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း ေရြးခ်ယ္ေလ့ရွိရာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ကြမ္းေတာင္ကိုင္၊ ပန္းေတာင္ကိုင္ မိန္းကေလး ေရြးသလို ေကာင္းျခင္း ငါးျဖာ (အမ်ိဳးအႏြယ္ ေကာင္းျမတ္မႈ၊ အက်င့္သီလ ေကာင္းျမတ္မႈ၊ မိစံုဘစံု ရွိမႈ၊ မိဘႏွစ္ပါး မခြဲမခြာ အတူရွိေနမႈ၊ အပ်ိဳစင္ျဖစ္မႈ) တို႕ျဖင့္ ျပည့္စံုေသာ မိန္းကေလး တစ္ဦးသာ ေရြးခ်ယ္ခံရ ေလ့ရွိၿပီး ထိုမိန္းကေလး မွာလည္း အျခား အလွမယ္မ်ားထက္ အမ်ား ၏ ေလးစားျခင္းကို ခံရေလသည္။